Al onze wapens werden uitgelegd en als ik alle wapens zeg, bedoel ik ook al onze wapens. Voor de duidelijkheid, dat waren er veel. De hele tafel lag vol. Een deel bezaaid met mijn twee zwaarden en al mijn messen. Een ander deel werd in beslag genomen door Killians pistolen, al zijn gouden kogels en zijn niet vaak gebruikte dolk en messen. Op het laatste deel van de tafel lagen de werp messen en sterren van Rea afgewisseld door haar werp naalden en natuurlijk ook een stel niet zo werpbare kleine wapens.

'Het is al weer een tijdje geleden dat ik zo veel dodelijke voorwerpen op een tafel heb gezien,' zei Aleron en hield een van Rea's messen vast. 'Ik heb een nieuw doel gevonden.'

'Je hebt eerst leerlingen nodig om dat te kunnen te bereiken,' zei De Dood.

'Ja, hoe veel heb jij er eigenlijk?'

'Een stuk of tien, maar meer dan de helft komt hier bijna nooit. Alleen als ze een nieuwe missie willen of andere wapens nodig hebben dan die ze al bij zich hebben. Het documentwerk nemen ze dan ook mee en brengen ze later weer eens terug.' Aleron knikte begrijpend en het viel mij op dat onze meester zich zo veel anders gedroeg tegenover Aleron dan tegenover ons, zijn leerlingen...

'En?' vroeg Rea. 'Wat vindt u van de wapens?' Aleron lachte.

'Jullie hebben er wel een stel mooie bij zitten,' zei hij. 'Maar ik wil dat jullie er een stel uitkiezen die jullie zeker gaan gebruiken deze zomer.' Killian, Rea en ik keken elkaar aan. Killian haalde zijn schouders op.

'Ik neem mijn pistolen mee als je het niet erg vindt,' zei hij. 'Wat is het limiet?'

'Je moet het mee kunnen nemen en het gewicht er niet van kunnen voelen,' zei De Dood. Killian knikte.

'Oké,' zei hij, pakte zijn pistolen, zijn dolk en nog twee willekeurige messen. 'De kogels geeft ik aan Mad en Een mee. Ten minste ik ga ervan uit dat we onze demonen mogen gebruiken?' Onze meester knikte samen met Aleron en Killian glimlachte. 'Goed,' zei hij en stopte al zijn wapens in zijn kleren weg.

'Oh,' zei Rea. 'Dea heeft nog een van mijn wapens. Mag ik haar even daarvoor oproepen?'

'Van mijn part roepen jullie allemaal je demon op zo lang jullie maar je wapens uit kiezen zodat ik die goed kan onderzoeken.' Rea knikte, pakte het hangertje vast van de ketting die ze om had en even later stond Dea naast haar.

'Je ziet er goed uit,' zei Dea toen ze verscheen. 'Ik ben blij daarom...' Ze keek Aleron onderzoekend aan. 'Wie is dat?'

'Aleron, een Dood.'

'Een Dood?' vroeg Dea, Rea knikte. 'Oké, heel logisch als er twee in een ruimte zitten, maar goed. Waarom roep je me op in de wapenkamer?'

'Je hebt nog een wapen van mij,' zei Rea en Dea glimlachte.

'Ja en heel goed bewaard.' Dea hield haar linker hand uit en uit een zwarte rook kwam een maanzilveren mes tevoorschijn, niet dat al haar andere wapens dat niet waren, maar deze was anders. Nieuwsgierig nam ik een stapje dichterbij en mijn oog ving iets interessants, want een groen patroon brandde op het lemmet. Aleron was ook dichtbij gekomen.

'Interessant mes dat je daar hebt,' zei hij. 'Is het niet zo eentje die zich in drieën splits als je hem gooit?' Rea knikte.

'Zorg er goed voor,' zei Dea en gaf Rea een kus op haar voorhoofd als een zus bij haar jongere zusje zou doen.

'Heb ik dat dan ooit niet gedaan?' vroeg Rea zacht lachend en ik zag een verzachte blik in Killians ogen verschijnen alsof hij leek te ontspannen? Was het omdat Rea lachte? Ik hoopte het, want dan betekende het dat Killian zich beter zou gaan voelen.

'Ik raad heel erg aan dat je dat wapen meeneemt,' zei Aleron toen Dea langzaam in de schaduwen verdween.

'Dat was al het plan,' zei Rea en hield het wapen stevig vast. 'Verder neem ik al de andere werpwapens mee. Drie van elke en een gewoon mes.' Aleron knikte.

'Als het je niet belemmerd,' zei hij. Rea rolde met haar ogen.

'Waar zie je me voor aan?' zei ze en lachte weer. Ik voelde me opgelucht door die lach te zien, het was niet zo'n lach die ze vroeger had, maar het kwam dichtbij. Ze leek bijna haar oude zelf weer. Ik zuchtte en glimlachte het voelde goed om haar zo te zien en nam het schuldgevoel weg wat ik al zo lang bij haar had gedragen.

'En Nickolas, wat neem jij mee? Ik zie dat je zwaarden gebruikt?' Ik knikte en mijn glimlach werd breder. Hij erkende mij! Vol trots liep ik naar mijn zwaarden paar toe en liet ze met trots zien.

'Deze natuurlijk in combinatie met een stel messen voor op mijn lichaam.' Aleron knikte en reikte naar een van mijn zwaarden.

'Mag ik?' vroeg hij en ik knikte enthousiast. Ik wilde niets liever dan dat hij mijn zwaarden aan zou raken.
Hij bekeek het eerste wapen aandachtig en mompelde iets wat ik niet kon verstaan. Hij draaide het zwaard om zijn as en liet beide kanten van het lemmet even het licht in de kamer weerkaatsen.

'En?' vroeg ik een beetje onzeker omdat hij toch best wel lang naar mijn zwaard aan het staren was.

'Interessant,' zei Aleron. 'Het lijken wel broeders van mijn zwaard.' nog een keer draaide hij het wapen heen en weer en legde het naast de ander. 'Ze lijken bijna wel identiek.' zei hij en fronste zijn wenkbrauwen.

'Heeft dat nog gevolgen?' vroeg ik en deed een stap naar achteren toen Aleron zijn eigen zwaard erbij haalde.

'Nee,' zei hij en had de drie zwaarden nu naast elkaar liggen. 'Maar ik zou die van mij nu bijna niet terug kunnen vinden...' Hij legde een van zijn vingers op zijn mond. 'Het enige verschil is deze kras.' Aleron wees naar een inkeping aan de rand van zijn zwaard. 'Ooit gevochten tegen een gepantserde demon die ruzie had gehad met de duivel...'

'Wow, nice,' zei ik en Aleron grinnikte.

'Ja en het is goed om te weten dat ik zulke sterke wapens aan mijn zijde heb,' zei hij en keek naar De Dood. 'Ik denk dat dit ons gaat lukken voordat de hemel openbreekt.'

'Ik hoop dat je gelijk hebt,' zei De Dood zuchtend. 'Anders zit mijn carrière erop...'

'Niet zo pessimistisch,' zei Aleron. 'We moeten het positief zien!' Ik raakte helemaal kwijt waar ze het over hadden en had daardoor het gevoel dat ik bepaal informatie niet wist. Informatie die veel zou zeggen over de missie...

------------------------
Hallo! Het is al weer een tijdje geleden...
Heb mijn eerste SE-week gehad >.<
Het was echt hel :/

Maar even deze zin: "Ik wilde niets liever dan dat hij mijn zwaarden aan zou raken." 😂😂😂 Surry 😆

Groedels!