Ik kreeg het vage vermoeden dat wat we zochten op dat laatste verdieping zou zijn achter de allerlaatste deur...

'Hoeveel kamers heeft dit gebouw wel niet?' vroeg ik zuchtend toen we al op de derde verdieping waren en nog steeds niks gevonden hadden.

'Waarom vraag je mij dat?' vroeg Rea lachend terug en opende een andere deur. 'Hey, Nick.'

'Iets gevonden?'

'Ja,' antwoordde ze mysterieus en liep de kamer binnen. Ik sloeg mijn deur dicht, er was toch niks interessants achter, en volgde Rea.

Onze voetstappen werden gesmoord door een tapijt waar zich hopen stof in hadden verzameld. 'Holy fuck,' zei ik terwijl ik als een flamingo over de stof van het ooit vrolijk gekleurde tapijt liep. 'Dit is níét oké.' Rea negeerde mij. Ze bleef stil en liep naar een kastje wat verdacht veel opviel. Er lag geen meter stof op en het leek alsof het recent nog fel grasgroen was geverfd en ook nog eens gelakt. Met haar handen ging Rea over het geverfde oppervlak heen en begon langzaam alle laatjes een voor een te openen. Ik kwam achter haar staan en keek toe. Opeens stopten haar bewegingen en het laatje wat ze net had geopend leek iets glimmends te bevatten. Ik reikte uit en stopte mijn hand in het laatje. Voorzichtig haalde ik het voorwerp uit zijn schuilplek. Rea volgde mijn hand en keek hoe het voorwerp zwaar in mijn handpalm lag.

'Een sleutel?' vroeg ze, merkte opeens hoe dichtbij ze bij mij stond en deed een stap naar achteren.

'Jup,' zei ik, geen aandacht bestedend aan haar beweging. 'Ik ben nu wel heel benieuwd of er ook een slot is waar het in past...'

'Ja, zullen we dan maar verder zoeken?' We liepen de kamer uit en keken links en rechts van de gang. Rea wees naar links naar een deur die er in de vorige gangen er niet waren. Langzaam slopen we er naar toe en Rea pakte de deurknop stevig vast. Ze stak drie vingers op en telde af. Ik pakte met beide handen mijn zwaard vast, zette mijn benen iets uit elkaar en ging iets door mijn knieën. Rea deed haar laatste vinger omlaag en trok in een ruk de deur open. Met mijn zwaard in de aanslag ging ik naar binnen. Op mijn hoede keek ik links en rechts de bijna donkere ruimte in. Rea gaf me de paarse lichtgevende staaf aan en ik liet het over de muren schijnen. Het was er klein en het had iets wat al de andere kamers niet hadden, een trap. De trap leidde naar boven naar een dicht luik. Op de trap lag een laagje stof, maar het midden van de treden verraadde dat er iemand recent nog naar boven was geklommen. Ik draaide me om en keek Rea met een duivelse glimlach aan.

'Denk je ook wat ik denk?' vroeg ik haar en op haar gezicht verscheen een zelfde lach. 'Dames gaan voor.' Ik liet haar zich langs me wringen niet in gedachten nemend dat dat voor haar alles behalve gemakkelijk zou zijn. Waarom vergat ik het feit altijd dat ze iets voor mij voelde? Waarschijnlijk door Killian... Nee, eerder door het feit dat ik niet hetzelfde voelde voor haar als zij voor mij. In mijn ogen is ze namelijk meer een jonger zusje wat ik nooit gehad heb. Ik zuchtte het moment dat ze haar voet op de eerste trede van de trap zette. Ze draaide haar hoofd naar mij om, nu was het mijn beurt om een stap naar achteren te doen.

'Kom op, een beetje opschieten. Ik wil degene die mij dood wil hebben wel ontmoeten.' Rea knikte en klom, zonder tekenen te vertonen dat ze het super ongemakkelijk vond dat ze samen met mij in een soort bezemkast zat, de trap op. Bij het luik aangekomen duwde ze ertegenaan, maar het gaf niet mee.

'Nick,' zei ze. 'De sleutel.' Ik reikte haar de sleutel die ze zonder problemen van mij aanpakte. Een zachte klik en een kreet van overwinning. Het luik was voor ons geopend. Rea klom erdoorheen en hield het omhoog zodat ik er makkelijk doorheen kon komen. Eenmaal erdoorheen liet ze het hout weer op zijn plek vallen. Een walm stof schoot omhoog en beide begonnen we te hoesten. Toen we eindelijk uitgehoest waren keken we rond. We waren op een soort zolder beland. Een muur was schuin, de andere drie recht. Een muur was helemaal leeg, die ertegenover had drie verstofte ramen en de laatste aan onze rechter hand had een deur waar achter waarschijnlijk onze eindbestemming was. Ik liep naar een van de ramen en met mijn mouw veegde ik een kleverige laag stof weg. Mijn ogen keken naar beneden en zagen dat de tijdfackers nu zonder enig doel rondspookte. Dit beeld bevestigde meteen dat ik hun richtpunt was, want nu ik weg was waren ze willekeurig over het hele plein verspreid. Maar iets was raar... Ik wreef nog een keer over het raam om een beter zich te krijgen en zag iets wat me een knoop in mijn maag gaf. Want daar, in de verte herkende ik iemand, nee twee iemanden. De eerste, Linde, bevroren in haar pas, maar dat bezorgde me de knoop niet, nee, daar zorgde de tweede voor. Drie keer raden wie, jup, het was niemand minder dat meneer beschermengel Mike. Fack, dacht ik. Moeten we die er ook nog bij hebben?!

'Tyfus,' zei ik onder mijn adem en voelde de blik van Rea in mijn nek branden.

'Wat is er?' vroeg ze met succes haar lichte irritatie verbergend doordat ik dat ene woord zei.

'We hebben als we terug beneden komen een probleem.' Rea keek mij vragend aan en liep naar het raam toe. Ik deed een stap opzij en wees naar Mike die de gezichtloze monsters zo ver mogelijk uit de buurt van zijn zusje probeerde te krijgen.

'Wie is dat?' vroeg Rea verbaast.

'Mike en laten we het erop houden dat hij me niet heel erg mag...'

'Wie is hij aan het beschermen?'

'Euhm, dat komt later...'

'Nick.' Ze vouwde haar armen over elkaar en keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan.

'Het wordt anders een te lang verhaal oké. We hebben eerst deze missie te voltooiden.' Rea zuchtte, alles aan haar houding zei dat ze op mijn woorden wilde in gaan, maar dat deed ze -gelukkig- niet.

'Fine, maar beloof dat je het me uitlegt.'

'Ja, ja, komt goed.' Ze knikte, tevreden over mijn antwoord en liep naar de deur toe.

'Dus?' vroeg ze. 'Er klaar voor?' Ik knikte.

'Kom maar op,' zei ik. Met één beweging trok Rea de deur open en duisternis overrompelende ons...

------------------------------
Hoi!
Over de 300 ★!
Wow hehe, super cool :)
Hoop volgende week gewoon te kunnen updaten, maar is niet zeker door mijn aankomende toetsweek...
Jullie merken het wel, hou mn profiel in de gaten voor de updates!

Vergeet niet te stemmen, reageren en te ontbijten! ;)