23. Zwarte ondode drek

Zou er nog iemand zijn die me zou kunnen helpen?

Waarschijnlijk niet. Als Yee niet reageerde hoe groot was dan de kans dat iemand anders mij te hulp zou komen schieten? Alsof God, euhm niet God, want daar ben ik niet hele goede vrienden mee, de Duivel zal het wel geweest zijn aka de Opperdemoon mijn hulpbeden gehoord had, kwam er een zwarte schim mijn kant op vechtend. Want in de tussentijd hadden de ondoden zich vertiendubbeld en was het nu een massa van gezichtloze met zwarte drek besmeurde ondoden.

Pas toen de vechtende schim in mijn drek vrije zone terecht kwam herkende ik haar. Ze zat onder het zwarte spul, maar ik herkende haar. In haar ene hand had ze werpmessen en -sterren. In haar andere hand had ze een zwaard, mijn zwaard, dat ze naar mij toegooide.

'Je hebt ook de ander toevallig meegenomen?' vroeg ik mijn zwaard uit de lucht pakkend.

'Wees blij dat ik er überhaupt een heb meegenomen,' zei ze en keek me met haar groenbruine twinkelende ogen aan. Plukjes van haar zwarte haar hingen slordig voor haar gezicht die ze zonder succes achter haar oren probeerde te stoppen.

'Ey, ik zeg niet dat ik er niet blij mee ben.'

'Niet zeuren dan,' zei ze bot en gooide een van haar messen in een ondode voor haar. 'Wat heb je eigenlijk gedaan om deze tijdfackers achter je aan te krijgen?'

'Tijdfackers?' vroeg ik lachend en ze rolde zuchtend met haar ogen. 'Weet ik veel,' zei ik en onthoofde twee ondoden in één haal. 'Er stond gewoon eentje random op het plein.' Ze keek me niet gelovend aan. 'Ik zweer Rea, ik heb echt niks gedaan om ze me achter me aan te krijgen... Zo ver ik weet dan.'

'Oké, oké, ik geloof je. Enig idee hoe we-' Ze gooide drie werpsterren naar de steeds dichterbijer komende creeps, die ons dwongen rug tegen rug te vechten. '-ze kunnen verslaan?'

'Euhm...' zei ik en voelde me net Killian die bij de missie met de poepmonsters pas ergens tegen het einde van het gevecht op de naam van de monsters kwam.

'Je bent bijna een zesde eeuws! Dit moet je weten!'

'Ik heb ze niet langs zien komen,' zei ik schuldig en Rea zuchtte gefrustreerd.

'Waarom kunnen jullie jongens ook niks nuttigs onthouden?!'

'Hey, ik kan wel nuttige dingen onthouden!' zei ik verontwaardig.

'Zoals?' Daar had ze een punt, want ik kon op dat moment op niks nuttigs komen...

'Zoals... euhm... Dat we waarschijnlijk iets aan die zwarte ondode drek moeten doen...'

'No shit Sherlock.' Ze gooide haar laatste messen weg en draaide zich naar mij om. 'Mij messen zijn op...' zei ze rustig, maar ik zag de paniek in haar ogen.

'Als je even wacht,' zei ik met plots een idee en gaf mijn mes aan haar. Ze pakte het dankbaar aan, maar ik wist dat ze geen korte afstand vechter was. Ik schok haar nog een "ik heb een plan" glimlach en begon te rennen, in hoeverre dat kon dan. Na al een paar centimeter kwam ik bij de eerste rij ondoden. Hier en daar zag ik de werpmessen van Rea liggen. Voordat de armen van de monsters mij konden aanraken dook ik snel naar beneden. Ik pakte in totaal vier werpmessen en een werpster voordat de ondoden gevaarlijk dichtbij kwamen. In een snelle beweging liet ik de wapens in mijn zak glijden en stak mijn zwaard in de rug van een ondode. Met een sprong kwam ik op het zwaard terecht en klom ik op de schouders van het beest. Ik pakte mijn zwaard terug en zag vanaf deze hoogte dat Rea het moeilijk begon te krijgen. Ik sprong onhandig van ondode naar ondode en kwam weer tegen haar rug aan te staan. Onderhands gaf ik haar de werpwapens en ik voelde de lichte spanning in haar rug wegtrekken.

'Waarom duurde dat zo lang?' vroeg ze proberend boos te klinken, maar het enige wat ik hoorde was haar opluchting.

'Niks, want de tijd staat stil,' zei ik lachend om mijn eigen falende grap.

'Ja, haha, heel grappig,' zei ze sarcastisch, maar lachte toch. 'Al een idee ze te doden?'

'Ik heb een theorie...' zei ik twijfelend en hakte een ondode doormidden waardoor ik werd onder gesprayd door zwart spul. 'Ah, gross.' Ik begon te wapperen met mijn arm hopend zo het spul eraf te halen. Dat werd weer douchen... Waarom kreeg ik altijd van dit soort gevechten?

'Niet zeuren over dat spul, ik zit helemaal onder! Vertel je theorie.' Op Rea's aansporen begon ik mijn vermoeden te vertellen terwijl we tegelijkertijd een stel monsters in elkaar aan het hakken waren. Ik was zo facking blij dat die beesten niet zo snel waren, daarom hadden we ze een heel stuk terug kunnen laten trekken.

'Alleen zit er een gat in het plan... Want waar gaan we het water vandaan halen...?'

'Dat is een goeie,' zei Rea nadenkend en draaide een rondje om haar as. 'Daar!' riep ze opgewekt en wees naar een brandkraan.

'Nice,' zei ik. 'Wie offert zich op?'

'Het is jouw idee,' antwoordde Rea met een duivelse lach.

'Tyfus kind,' zei ik onder mijn adem en ik zag de kleur uit haar gezicht wegtrekken. 'Je weet dat ik het niet zo bedoel, sorry.' Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan! Waarom moest ik dat nou weer tegen haar zeggen?! Ik wist dat haar kleine zusjes eraan dood zijn gegaan en toch. Ik zuchtte. 'Sorry,' zei ik nog een keer en begon op een ondode te klimmen.

'Het is al goed, ga maar gewoon het plan uitvoeren,' zei ze een beetje leeg en wuifde mij weg. Nu was het mijn time to shine! Oké dat klonk afgrijselijk, ik moet mezelf eraan herinneren om dát nooit meer te denken...

Ik stond op de scheve schouders van het gezichtloze ding en probeerde de afstand naar de brandkraan te schatten. Sowieso niet in één sprong te halen. Met een grote moeite mijn evenwicht bewarend kwam ik uiteindelijk aan het eind van de massa bij de brandkraan. Ja... en nu? dacht ik terwijl ik een rondje om het ronde ding heen liep. Ik begon er op te slaan, aan te draaien, poerde er met mijn zwaard tegen aan, maar niks leek te werken...

'Fack,' zei ik hard op en zag de gezichtloze mijn kant op struinen. 'Dubbele fack.' Op hoop van zegen pakte ik mijn zwaard met beide handen vast en richtte hem met alle kracht naar beneden op de brandpaal. Met een knal liet een van die doppen los en het water begon eruit te spuiten. Juichend maakte ik een vreugdedansje, maar hield er snel mee op. Het zag er namelijk niet erg naar uit dat de ondoden dood wilden gaan...

---------------------------
Wattpad doet zwaar kut,
Ben stukjes tekst kwijt.
Publiceert niet, maar toch wel
Slaat mijn laatste versie niet op ╥﹏╥
En daardoor blijven m'n spellingfouten en typ erin staan (┳Д┳)

Vergeet niet te reagerenberen, te stemmen en plezier te hebben :D

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top