'En, Nick?' vroeg Killian mij. 'Nog dat tweede document met de rode stempel gevonden?'

'Nee, ik dacht dat jij het voor mij zou zoeken,' antwoordde ik zuchtend.

'Waarom zou ik? Ik ben je slaaf niet.'

'Dat is nou jammer, ik dacht van wel.'

'Jij bent eerder mijn slaaf.'

'Jongens,' zei Rea en slaakte een zucht.

'Hey,' zei Killian met plezier in zijn stem. 'Je bent er toch bij gekomen.'

'Killian,' zei ik. 'Je weet dat ze je niet kan zien knipogen.'

'Wie zeg dat ik knipoog?' zei hij terug, maar zijn stem verraadde dat hij loog en ik lachte. Sukkel, dacht ik.

'Maar, Nick, een document met een rode stempel?' vroeg Rea aan haar stem was te horen dat ze Killian het liefst wilde neersteken.

'Ja.'

'Ja?'

'Er moet er kennelijk nog een zijn.'

'Dus?'

'Dus wat?'

'Hij heeft het gewoon opgefokt en moet het nu zien te fiksen,' mengde Killian zich erin. 'Alleen moet hij eerst weten waar het is.'

'Aha... maar wat was het eerste document dan?'

'Een probleem met een hond die te veel had gezien,' antwoordde ik.

'Oké, en het tweede?' Ik keek Killians kant op, maar eindigde met kijken naar de muur. Erg scherp was ik niet de laatste tijd.

'Killian?' vroeg ik daarom.

'Hoe moet ik dat nou weer weten? Jij hebt die missie niet goed uitgevoerd.'

'Ja, maar jij vertelde me dat er een document met een rode stempel was.' We zuchtten allebei. 'Ik ga eronderuit,' zei ik en zette de douche uit. 'Ik ga zo wel opzoek naar dat document.'

'Oké,' zeiden Rea en Killian droog. Ik pakte mijn handdoek en wreef hem door mijn haar. De handdoek bond ik daarna om mijn middel en ik liep de gang op, naar mijn kamer toe. Uit mijn klerenkast pakte ik een stel kleren, jogging broek, shirt en trok ze aan. Wel eerst mijn ondergoed natuurlijk. Het moment dat ik mijn hoofd door het hoofdgat van mijn shirt stopte, realiseerde ik me dat ik mijn armband in de douche was vergeten, shit. Een ding wat ik niet tegen Yee zou zeggen, want hij zou waarschijnlijk mijn hoofd van mijn romp trekken en hem daarna er verkeerdom weer op stoppen. Wat dan ook typisch zou zijn voor Yee was dat hij me dan een paar dagen zo rond zou laten lopen en als ik er aan gewend zou zijn, zou hij mijn hoofd weer omdraaien. Maak kennis met zijn manier van werken, zelfs ik ben niet zo gruwelijk! Ik denk dat dat het verschil is tussen mens en demoon. Al kan ik mezelf niet echt mens noemen, zeker door de contracten en mijn tijd van leven die daardoor helemaal is uitgerekt. Maar oké, terug naar de badkamer.

'Aah!' Ik botste tegen iemand op en die slaakte een gil.

'Wut?' vroeg ik vaag en keek naar beneden. Rea stond vlak voor mij met een knalrode kop en een handdoek strak om haar heen geslagen. Ik moet toegeven, ik keek niet heel ver naar beneden, Rea is maar vijf centimeter kleiner dan ik ben. Plus ik was niet echt in de pervy stemming. Killian in tegenstelling wel, maar gelukkig stond die nog onder de douche.

'Waar kom jij nou weer vandaan?!' vroeg ze duidelijk ongemakkelijk en haar gezicht werd met de seconde roder.

'Je lijkt echt een tomaat,' zei ik emotieloos en daardoor werd ze nog roder. Hmm, niet de goede aanpak dus...

'Beantwoord mijn vraag!'

'Uit mijn kamer. Is het opeens illegaal om hier te komen of zo?' Rea schudde haar hoofd en de rode kleur in haar gezicht trok een beetje weg. 'Maar als je het wilt weten, ik ben m'n armband in de douche vergeten. Dus als je me wilt excuseren?' vroeg ik met opgetrokken wenkbrauw. Ik weet niet waarom ik die nette woorden zei, maar Rea leek zich wel te ontspannen.

'Oké,' zei ze en snelde naar haar kamer. Ik zuchtte en vreesde voor de reden waardoor ze helemaal rood werd...

Met mijn armband weer om zocht ik naar De Dood. Waar zou hij zitten? We hebben echt zo'n app nodig waarop je kunt zien waar iedereen is en of ze op een missie zijn of iets in die richting. Ik moest het eens gaan voorstellen. Rustig liep ik door de gangen en hoe verder ik liep hoe kouder het werd. Mijn ledematen begonnen ongemakkelijk te trillen. Waarom hebben we in dit deel van de kerkers nou geen verwarming? De enige plek waar verwarming is, is in de woonkamer. Vroeger was dat een haardvuur. Al snap ik nog steeds niet waarom we die weg hadden gedaan, maar er was vast een goede reden voor.

'Nickolas?' hoorde ik plots achter me.

'Tyfus,' zei ik harder dan ik van plan was.

'Wat?!' vroeg mijn meester. Ah, fack ik heb het nu al bij hem verpest... Hoe ga ik dit nou weer fiksen?

'Goede avond,' zei ik maar.

'Het is nacht, bijna ochtend.' De twee brandende ogen keken me verachtend aan.

'Haa, wist ik wel.' Niet, maar wist hij veel. 'Maar daarvoor ben ik niet gekomen.'

'Waar dan wel voor?' Ik zuchtte.

'Ik kan het tweede document, van mij, met de rode stempel niet vinden...' Met plotselinge schaamte keek ik naar de grond. Mijn meester zuchtte, niet van irritatie, maar van opluchting! Ik keek op.

'Ik dacht dat je er nooit om zou komen vragen, je maakt voortgang Nickolas,' zei hij en het leek alsof hij naar mij glimlachte. Niet dat hij dat nog kon door zijn zwaar doorzichtige huid. 'Ik haal het wel voor je, kan je er binnenkort aan werken.' Ik knikte.

'Bedankt meester,' zei ik en draaide me om. Net voordat ik de gang verliet riep De Dood me nog na.

'En Nickolas,' riep hij, 'ik heb er geen spijt van dat ik je als leerling heb aangenomen.' In verbazing draaide ik me om en wilde hem met grote ogen aankijken, maar hij was al weg. Een beetje van mijn voetstuk gebracht door die woorden liep ik de woonkamer weer eens in. Rea en Killian zaten allebei, aangekleed, op de bank, de tv stond aan.

'En?' vroeg ik toen ik naast Rea op het uiteinde van de bank plofte.

'Schoten op feest en bommelding, bleek prank, geen gewonden,' antwoordde Killian met een korte samenvatting.

'Bleek prank?' vroeg ik lachend.

'Ja, hoe moesten we anders al die mensen onder de poep verklaren?'

'Je hebt een punt,' zei ik en staarde naar het scherm. Ik liet alles maar aan me voorbij gaan. Ik was de enige van ons drieën die voor de missie had geslapen en was in tegenstelling tot de twee naast me niet moe. Rea was al in slaap gevallen en Killian kon elk moment wegvallen. Het moment dat de roodharige ook in slaap viel liet Rea haar hoofd op haar schouder vallen, mijn kant op. Ik zuchtte en duwde haar hoofd voorzichtig de andere kant op. Waarom zag ze het nou niet...? Ik zuchtte weer en merkte dat ik, ondanks dat ik gisteren de hele dag al had geslapen had, moe was. Een dutje kon geen kwaad. Gewoon compensatie voor die vier dagen die ik achter elkaar wakker was. Ik legde mijn hoofd op de rugleuning en draaide mijn rug naar Rea en Killian toe. Zuchtend sloot ik mijn ogen en begreep op dat moment niet waarom ik toen zo lang niet had geslapen. De dromen van gisteren vielen best wel mee... Met die gedachten nestelde ik me dieper de bank in en voelde alles zwaar worden. Zo viel ik in slaap niet wetend dat ik de volgende dag me afgrijselijk zou voelen door mijn dromen...

--------------------------------------------
Weet nu al dat het volgende hoofdstuk veel werk gaat worden...
Hoop het wel snel te kunnen doen ;P
Wil je weten waarom?
Ga ik nog lekker niet vertellen, (je mag wel raden)
Want anders lezen jullie misschien niet meteen verder... :/

Sorry als je het een beetje saai vindt worden, maar er komt nog nice shit aan.
(Al zeg ik het zelf)

Stem, reageer en meer van dat soort dingen :D

Adio!

P.s. mening voor de mogelijk nieuwe cover? ☆.☆