Oké, klaar! Dacht ik, maar hoe kom ik hier uit?

Ik zat weer op de grond, gelukkig was er nu niet niks om me heen, maar wel duisternis. Mijn haar gaf geen licht meer en dat vond ik eigenlijk wel jammer, want ja het zag er best wel cool uit zover ik kon zien. Ik zuchtte en voelde mensen met haast langs mij lopen. De wind die ze met zich mee brachten liet mijn haar over mijn gezicht wapperen. Een rilling schoot over mijn rug en ik sloeg ongemakkelijk mijn armen over elkaar. In het zwart begon ik grijze en bruine vlekken te zien. Het beeld stelde zich weer scherp, maar het was veel vager dan het beeld van het feest. Ik wreef in mijn ogen, hopend meer te zien, maar de lichte waas bleef. Weer liepen mensen langs mij en een stootte tegen mijn schouder aan. Ik wilde in eerste instantie iets heel gemeens en kuts naar die persoon toeschreeuwen, maar hield me in. Deels door de vrouw die voor me stond. Ze was gigantisch, tot ik merkte dat ik gewoon klein was. De vrouw legde haar hand op mijn schouder en ik verstond niet wat ze zei. Ik keek de vrouw aan, haar politiepet zat schuin op haar hoofd. Ze wilde me vast geruststellen, maar zeker weten wist ik dat niet.

Het beeld werd als het waren weggeblazen en ik merkte dat ik weer op de paarse bureaustoel zat. Voorzichtig opende ik mijn ogen. Ik was duidelijk net in een van haar herinneringen gekomen die ik niet wilde betreden... Nog een nadeel van iemands geheugen vervagen als ze slapen, je beheerst niet honderd procent wat je ziet. Ik keek om me heen, ja, dit was de goede kamer ik wist het zeker. Langzaam stond ik op en liet mijn ogen op Linde vallen. Ze zat net als ik nog onder de overblijfselen van het monster. Kon ik haar zomaar zo achterlaten? Ik kon haar ook niet zomaar schoonmaken... Wat zou haar broer wel niet denken? Of haar ouders? Haar huisgenoten? Nadenkend bestudeerde ik haar gezicht. Ze was in slaap, maar rustig kon je het niet noemen. Ik zuchtte weer, ze had een truitje aan met daar onder zo te zien iets van een shirt... Ik besloot om uiteindelijk toch het truitje over haar hoofd te halen en over de stoel te hangen. Ze zag er nu iets beter uit, het is maar wat je beter noemt.

Zonder veel geluid te maken liep ik naar beneden en vond Mike in de woonkamer.
'Jij bent niet naar het feest geweest zo te zien?' vroeg ik gebarend naar zijn witte kleren. Hij knikte.

'Ja dat klopt,' zei hij en keek mij strak aan. 'Ze is oké?'

'Ja.'

'Beter, ik vroeg me al af waarom je er langer dan een minuut bleef.'

'Hoe lang was ik boven dan?'

'Vier, vijf minuten.'

'O, ja, nee, ik was een beetje weggevaagd.' Mike knikte bedenkelijk.

'Je gaat nu weer?' vroeg hij.

'Was wel het plan, zeker met deze kleren,' antwoordde ik. Mike stond van de bank waar hij op had gezeten op en begeleide mij naar de deur.

'Zie je nog wel eens,' zei hij en ik merkte dat hij me zo snel mogelijk weg wilde hebben.

'Ja, zal wel.' Ik stak mijn hand op en liep de voortuin door naar het hekje dat ik zachtjes achter me sloot. Nu maar Killian en Rea zoeken of een deur met zo'n tyfus lantarenpaal.

Ik vond mijn weg terug en kwam weer in de kerkers aan. Killian en Rea waren nog niet te zien en ik was ze ook niet tegen gekomen. Ik liep meteen door naar de gangen die naar de badkamer leidden en opende de deur. De badkamer, een plek waar je gezellig met ze alle tegelijkertijd naar de wc kon gaan en kon douchen. Hoe veel beter wil je het hebben? Het heeft voor mijn gevoel geen voordeel. Sommige zeggen dat het handig is om dingen zo af te spreken, extra efficiënt en zo. Ik vind het niks, ook al zijn het hokjes. Zuchtend opende ik een van de hokjes en zag tot mijn teleurstelling dat het deze keer geen fancy douche was. Wat het punt is dat als je een deur van een wc en/of een douche opent je elke keer, nou ja niet elke, een andere binnenkant krijgt. Een keer opende ik de deur van de douche en kwam in een luxe badkamer terecht met rode wanden en gouden tegels, dat noem je nou je volledig reinigen! Maar deze keer dus niet, gewoon een douche aan de muur, een bak om je vieze of schone kleren in te stoppen, een rek voor je handdoek en een soort plankje voor zeep of waardevolle spullen. Op dat moment realiseerde ik me dat het misschien handig was om een handdoek te pakken...

Ik liep de gang op en strompelde mijn kamer in. Het moment dat buiten de deur met de N stapte hoorde ik de stemmen van Rea en Killian. En ik wist maar al te zeker dat Killian net een grap had gemaakt die Rea niet kon waarderen. Een lichte glimlach verscheen op mijn gezicht, die idioot ook altijd. Ik liep terug naar de badkamer en opende weer een douchehoekje. Jammer genoeg was het niet veranderd en had ik dezelfde saaie douche als daarnet. Zuchtend hing ik de handdoek aan het daarvoor bedoelde rek en begon mijn stinkende kleren uit te trekken. Ik zorgde ervoor dat de bak stevig dicht zat zodat de stank van mijn kleren niet kon ontsnappen. Mijn armband deed ik af, met een maar al te goede reden en ik zette de douche aan. Op het zogenaamde zeepplankje stond gelukkig genoeg zeep, shampoo en zelfs conditioner. Ik pakte de zeep, meer douchebodynogiets en zeepte me helemaal in. Achter mijn oren, onder mijn oksels, tussen mijn benen en miste geen plek. De geur van zeep begon het hokje al te vullen samen met het verdampte water. Het enige nare aan dit douchen was wel dat het water in combinatie met de zeep op mijn rug brandde die Yee had open getrokken. Eenmaal de zeep van mijn lijf gespoeld en mijn rug tot bedaren gebracht begon ik met mijn haar. Ik had bijna meer dan een halve fles shampoo gebruikt, want het bleef maar stinken! Ik heb nog nooit zo lang onder de douche mijn haar staan zitten wassen, echt nooit! En ik besloot ook dat dit de laatste keer zou zijn dat ik poep uit mijn haar aan het spoelen was. De conditioner ging er nu ook in en mijn haar had zijn glans weer terug. Ik zuchtte en leunde tegen de muur aan. Ik sloot mijn ogen en liet het warme water over mijn gezicht lopen, zalig. Het enige geluid wat ik hoorde was het gekletter van het water op de grond in combinatie met mijn ademhaling en mijn hartslag. Als Killian niet met alle geweld op dat moment naar binnen was komen stormen, was ik waarschijnlijk in slaap gevallen, ook al had ik het in theorie niet nodig.

'Yo, Nick!' riep hij boven het geluid van de douche uit. 'Ben je hier?' Ik kreunde en zette me van de muur af waardoor ik weer mijn gewicht over mijn twee benen verdeelde.

'Wat is er?' vroeg ik quasi geïrriteerd.

'Heb jij een goede reden waarom Rea nu zou moeten douchen?'

'Anders blijft ze stinken,' zei ik droog, Killian lachte.

'Goeie.' En ik wist zonder hem te zien dat hij nu zijn wenkbrauwen op en neer bewoog als een één of andere kinderlokker. 'Thanks N.'

'Geen probleem,' zuchtte ik en richtte mijn hoofd naar de douchekop toe. Mijn haar plakte aan mijn gezicht en ik had het gevoel dat het misschien wel een goed idee zou zijn om eronderuit te komen... Maar het was zo lekker warm! Dus bleef ik staan.

'Kom op Rea.' Hoorde ik Killian zeggen. 'Het is niet dat ik je naakt ga zien of zo.' Ik hoorde Rea afkeurend snuiven, ze had groot gelijk. De badkamerdeur sloeg open en Killian stapte in het hokje naast me.

'Gelukt?' vroeg ik.

'Nee, maar deze douche. Hehe, nice.' Ik hoorde Killians douche nu ook aan gaan en meer stoom verspreidde zich door de kamer. Als de spiegel nu niet beslagen was, wist ik het ook niet meer.

'Wanneer zijn jullie ongeveer klaar?' hoorde ik Rea vragen vanuit de deuropening.

'Wanneer jij met ons mee komt douchen,' antwoordde Killian plagerig en ik vermoedde dat hij nu zijn tong uitstak.

'Dacht het niet hè,' zei ze terug, maar ik hoorde haar toch een van de hokjes openen. Killian had het duidelijk niet door en ik was het niet van plan om het hem te vertellen, daar was namelijk geen lol aan.

'En, Nick?' vroeg Killian mij. 'Nog dat tweede document met die rode stempel gevonden?'

------------------------------------------------------

Vrolijk Pasen! :D En dat gij velen paaseieren mag verlobberen!

Redfirestar out! *verdwijnt gewoon voor je neus #ninjamoves*