Vijf minuten later dan afgesproken stapte ik de trainingszalen in waar Redmar al was. Hij was altijd punctueel op tijd. De eerste keer dat ik vijf minuten te laat was, had hij me wat nors aangekeken, nu leek hij die vijf minuten echter nuttig te besteden. 

Een zilveren dolk lag losjes in zijn handen, terwijl hij op zoek leek te zijn naar oneffenheden. Het moment dat ik een stap binnen had gezet, was zijn blik meteen op mij en ik gaf hem een wat verontschuldigende glimlach.

'Sorry, ik ben nog steeds slecht in op tijd zijn,' zei ik en ik legde mijn spullen bij die van hem neer.

'Dat is te merken,' zei hij en hij ging met een doekje over zijn dolk heen. Nu ik dichterbij stond, zag ik dat er een draak op gegraveerd stond. Bijna eenzelfde die op zijn rechterarm afgebeeld was.

'Waar heb je die vandaan?' vroeg ik het moment dat hij het wapen terug in zijn schede stopte. Zijn ogen gingen naar mij.

'Deze dolk?' Ik knikte. 'Jaren geleden aangevraagd bij Querret.'

'Dat kan gewoon?' Nu was het zijn moment om te knikken.

'Wie weet... als we hen vinden kan je er ook een laten maken.'

'Zou ik hem misschien kunnen bekijken?' vroeg ik en Redmar gaf mij het mes. Bijna gespannen haalde ik het weer uit zijn schede en ik bewonderde het wapen aan alle kanten. Niet enkel was het mooi aan de buitenkant, het wapen lag met een prettig gewicht in mijn handen en het handvast gaf perfect grip. 'Wauw.'

'Mag... ik hem weer opbergen?'

'Nee, ik wil hem houden,' zei ik plagend, maar Redmar haalde de dolk al snel uit mijn handen. 'Hé!' zei ik wat verontwaardigd, maar ik zag een glimlach bij Redmar verschijnen.

'Ik geef mijn favoriete wapen liever niet weg.'

'Ik dacht dat je liever met zwaarden vocht?' Redmar schudde het hoofd.

'Ik heb liever een dolk of werpmessen.'

'Oh,' zei ik oprecht verbaasd, maar ik kreeg niet echt de kans erop in te gaan wegens Redmar zijn zwaard tevoorschijn haalde.

'Klaar om weer te sparren?' Ik knikte en ik haalde mijn wapens ook te voorschijn. 'Nog iets... wat je wilt oefenen?'

'Misschien dat ik een zwaard minder heb? Of nee, meer dat ik er één verlies?'

'Dat... is te doen.' Hij ging in de positie staan en ik deed hem na, maar dan met twee zwaarden. Wat ongeduldig liet ik het zwaard in mijn linker hand rond gaan. Ik ademde diep in en ik zette een stap naar voren. 

Redmar was zoals gewoonlijk sneller, maar na al een paar sessies met hem gehad te hebben, werd ik er nu minder door verrast. Ik merkte dat ik blij was om met twee wapens te kunnen te beginnen. Het gaf me net iets meer vertrouwen in de aanvallen. Enkel speelde Redmar vals, dat deed hij altijd. Hij was niet bang schrammen op te lopen en hij haalde zonder al te veel moeite een van mijn twee zwaarden uit mijn hand.

'Ondanks ik het gezien heb, geloof ik nog steeds niet dat jij het toernooi verloren hebt,' zei ik tussen de slagen door. Ik merkte dat ik wat uit balans was geraakt door Redmars snelle aanvallen.

'Ik ben voor een reden één van Doods teleurstellingen,' zei hij en hij haalde zonder enige waarschuwing mijn voeten onder mij uit. Zijn zwaardpunt kwam tegen mijn kin aan. 'Misschien moet je vuiler vechten.' Ik snoof en ik nam even later zijn hand aan om omhoog te komen.

'Ik raak gewoon uit balans wanneer ik een van mijn zwaarden verlies.'

'Hm,' zei Redmar en hij keek me voor een moment aan. 'Dat zou niet moeten.'

'Vertel mij wat,' zei ik met een zucht.

'Het betekent wel... dat er nog wat te leren valt.'

'Zoals?'

'Er zijn meerdere dingen. Heb je een idee welke kant je je balans verliest?'

'Naar de kant waar ik het wapen kwijt raak.'

'Dan denk ik dat je wat tegenwicht zou kunnen gebruiken.'

'En hoe stel je voor dat te doen?' Redmar pakte mijn gevallen zwaard op en hij gaf het aan.

'Snelheid.'

'Ik heb geen snelheidscontract, Redmar.'

'En?'

'Ik ben niet snel.' Redmar keek me voor een paar seconden aan. Hij leek iets te willen zeggen, maar slikte duidelijk een paar concepten in voor hij sprak.

'Snelheid kan je leren.'

'Ook in een paar weken?' Redmar knikte met een zekerheid die ik nooit eerder bij hem had gezien. Een vreemd gevoel van vertrouwen begon in mijn maag op te bloeien.

'Oké,' zei ik en een glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Leer me vooral de fijne details.' Redmar spiegelde mijn glimlach.

'Je hebt.... in theorie al een lichter zwaard, dus dat kan voor snelheid zorgen,' zei hij en hij paste zijn houding aan. 'Als je je houding verandert, kan je misschien ook jouw balans probleem oplossen.' Ik knikte en ik kopieerde zijn houding zo goed als ik kon.

'Zo iets?'

'Als het voor jou werkt.'

'Dat gaan we zien,' zei ik en ik ademde diep in. Een hoofdknik later stonden we weer in gevechtspositie tegenover elkaar en ging Redmar de aanval in. Een paar slagen later vond hij een gat in mijn verdediging en verloor ik door een onverwachte slag met de achterkant van zijn zwaard die van mij. Wonder boven wonder verloor ik nu mijn balans niet en hield ik stand tegen Redmars volgende slagen. Vol enthousiasme keek ik hem aan toen we onze zwaarden lieten zakken.

'Dat... was niet slecht,' zei hij en ik straalde. Onbewust draaide ik mijn zwaard weer in mijn hand om.

'Pas maar op, zo meteen haal ik jouw voeten onder jou uit.' Redmar lachte.

'Dat gaan we nog eens zien,' zei hij en hij draaide duidelijk plagend ook zijn zwaard in zijn hand om. 'Nog een keer?' Ik knikte.

'Kom maar op.'

Met iets meer vertrouwen in mijzelf en met een nieuw gevonden techniek, was het opeens een klein beetje makkelijker Redmars aanvallen tegen te houden. Jammer genoeg was dat ook mijn ondergang. Ik vergat voor een moment dat Redmar alles behalve eerlijk speelde. Waar ik dacht hem in een hoek te drijven, legde hij opeens een dolk tegen mijn nek aan.

'Ik dacht dat we alleen met zwaarden vochten.'

'Een dolk is een klein zwaard,' zei hij en hij haalde het zilver bij mijn nek weg.

'Heb je met deze streken ook jouw zesde eeuw weten te halen?'

'Het gevecht was niet het probleem,' zei hij. 'Ik vrees dat het bij jou misschien wel kan zijn.'

'Je kan ook gewoon zeggen dat ik slecht ben,' zei ik onbedoeld met opeengeklemde kaken.

'Zo bedoelde ik het niet,' zei Redmar bijna in paniek, in hoeverre hij dat liet merken. Hij was niet iemand die vaak van slag raakte en zijn emotie uitingen waren niet al te expressief. Hij keek voor een moment weg, zijn wenkbrauwen kwamen steeds dichter bij elkaar en hij ademde voor een moment diep in.

'Je hebt potentie beter te doen.'

'Juist,' zei ik niet helemaal onder de indruk. 'Mag ik dan vragen waar jij dan wel problemen mee had zodat ik me iets beter kan voelen?' Het was even stil voor hij sprak en even dacht ik dat hij besloten had mijn vraag niet te beantwoorden. Gelukkig bewezen zijn woorden het tegendeel.

'Mijn... demon,' zei hij. 'En bepaalde regels in verband met mensenzielen die ik maar niet onthouden kan.'

'Wil je me anders leren hoe vuil te vechten?' vroeg ik. Er kwam een bijna onleesbare blik in Redmars ogen en even was ik bang nu degene te zijn die er iets verkeerd had gezegd.

'Weet je dat zeker?'

'Ik moet toch een keer van je proberen te winnen?' Er kwam een grijns verscholen in een glimlach op zijn gezicht en hij ging in een verdedigingspositie staan. Ik nam zijn uitnodiging aan door snel ook een gevechtspositie aan te nemen. 

Even nam ik een seconde om te bedenken hoe ik vuil zou proberen te spelen. Ik had niet een dolk op zak, dus ik was van plan zijn voeten onder hem uit te halen. Nu weer met twee zwaarden in de hand, ging ik in de aanval. Redmar had zijn voeten goed in de grond en ik begon me af te vragen hoe ik die los moest zien te gaan krijgen. 

Ik was al blij mijn beide zwaarden langer in mijn handen te hebben dan normaal en ik was al helemaal blij Redmar een keer goed tegen te kunnen houden. Met mijn twee zwaarden hield ik die van hem tegen en ik keek hem uitdagend over het staal aan. 

Er lag een onleesbare glint in zijn ogen die mij terug deed denken aan ons gevecht in het toernooi. Mijn lichaam leek ervan te tintelen en in die energie probeerde ik Redmars gewicht tegen hem te gebruiken om hem zo uit balans te krijgen. Enkel had hij door wat ik deed en hij begon dezelfde truc bij mij uit te halen. 

Ik liet los voor ik ervoor kon vallen en ik zette een nieuwe aanval in. Zo ging het nog even door tot ik onverwachts een gat in zijn verdediging ontdekte. Of het expres was dat die verscheen, wist ik niet, maar ik maakte er volste gebruik van en ik kreeg hem op de grond. Buiten adem legde ik een van mijn zwaarden onder zijn kin.

'Ik denk dat je niet hoeft te leren vuil te vechten,' zei hij met een grijns en ik hielp hem omhoog. Ik merkte dat zijn blik langer dan normaal op mij bleef en ik wist niet helemaal wat ik daar mee moest doen. 'Nog een keer?'

'Kom maar door.' Ik merkte dat ik het steeds langer uit begon te houden. Dat zelfs als ik een zwaard verloor ik niet mijn plek verloor. Ik merkte ook dat Redmar zijn vechten aanpaste. Waar ik eerst dacht aan zijn bewegingen te wennen, kwam hij steeds weer uit een andere hoek. 

Het verschil was nu, dat ondanks ik het niet verwachtte, ik niet meteen verslagen was. Telkens als ik weer een onbekende slag van hem tegenhield zag ik weer eenzelfde glint in Redmars ogen. Was het plezier? Respect? Ik wist in ieder geval dat het bij mij het eerste was.

'Je wordt steeds beter,' zei Redmar toe we besloten er een eind aan te breiden.

'Dat mag ik hopen,' zei ik enigszins buiten adem. Ik had me bij het laatste gevecht echt vol ingezet en ik moest nog steeds op adem komen.

'Of ik wordt gewoon slechter,' zei hij en ik lachte.

'Lijkt me sterk, anders had ik elke keer van je gewonnen.'

'Misschien, misschien niet,' zei hij en hij borg alles op. 'Maar als je zo door gaat wordt je examen geen probleem.'

'Dat gaan we nog zien.' Ik verwachtte een opmerking, maar toen ik er geen kreeg, keek ik hem aan. Zijn ogen waren bijna brandend op mijn gericht.

'Je gaat het halen,' zei hij.

'Is dat een dreigement?' zei ik voor de grap en had niet verwacht een flikkering van angst in zijn gezicht te zien verschijnen. Hij deed abrupt een stap naar achteren en hij draaide zijn hoofd van me weg.

'Ik- Het was-' Hij haalde diep adem en hij keek me weer aan. Zijn ogen waren scherp en ik snapte plots waarom veel leerlingen van hem weg bleven. 'Meer een aanmoediging?'

'Ik moet zeggen dat niemand me ooit heeft bedreigd met die woorden, dus beide zou me motiveren,' zei ik om zijn zorgen wat te verlichten. Hij knikte. Een paar diepe ademhalingen later leek hij weer zijn normale rust te hebben gevonden.

'Ik dacht destijds ook niet dat ik het ging halen,' zei hij uiteindelijk, zijn stem zwaarder dan normaal. 'En toch had ik het gehaald.' Er was een kleine glimlach en ik voelde dat zijn woorden me de hoop gaven dat ik eens een keer niet mijn meester ging teleurstellen.

'Wat vond De Dood ervan?' durfde ik te vragen.

'Hij... was blij. In hoeverre hij dat kan zijn.' Ik lachte, maar ik voelde wel mijn maag in een wat vreemde knoop raken. Ik wilde mijn meester eens trots maken en kennelijk was dit mijn kans. Het probleem was dat me dat meer zorgen gaf. 

Er kwamen meer gedachten die zeiden dat ik weer aan de bak moest, dat ik niet genoeg gedaan had om in de buurt van de kleinste waardering te komen. Het zou niet moeilijk moeten zijn De Dood te zien glimlachen, maar het was mij al jaren niet gelukt. Als ik Redmar mocht geloven zat hij in hetzelfde schuitje.

'Nog meer reden voor mij om eens mijn best te doen.'

'Je kunt het, Nick,' zei Redmar bemoedigend, maar ook bloedserieus.

'Bedankt,' zei ik, hopend dat ik volgende week Redmars woorden niet teniet zou doen.

---

*insert training sequence*

Laat zoals gewoonlijk vooral weer een mooie ster achter