25.2 Verloren klauwen en mekkerende schapen
Hoe ik moest gaan vertellen dat ik mijn demon niet meer op kon roepen, was nog een moeilijke kwestie. Yee leek verdwenen te zijn en ik was oprecht bang dat hen misschien niet meer zou leven. Ik probeerde hen meerdere keren met armband en al tot me te roepen, maar ik kreeg geen gehoor.
De schapen om mij heen waren weer in alle rust aan het grazen alsof er geen demon geweest was. Al het ene plekje waar geen gras meer groeide door Kay, werd als de pest ontweken. Wat nu? Ik had het geluk hier te zijn gekomen met een vaste deur dus ik kon makkelijk terugkeren naar de kerkers.
Ook kon ik de boer zeggen dat ze waarschijnlijk geen last meer van de demon zou hebben, omdat ik het vermoeden had dat hen het laatste had gepakt wat hen nodig had. Het probleem was alleen hoe ik dit aan mijn meester moest gaan vertellen. Het lag natuurlijk uit mijn handen, maar ik werd er plots door mijn geheugen aan herinnerd dat de vorige keer dat dat het geval was hij daar niet al te veel om gaf.
Misschien eerst naar Moyra dan? Of had ze al de taak van het bijhouden van vreemde verschijnselen aan Aleron doorgegeven? Ik zuchtte, voor hetzelfde geld waren ze beide niet eens in de kerkers aanwezig. Alleen hoe kreeg ik mijn demon dan weer terug? Hoe wist ik dat hen niet lag te sterven in de tussenwereld? Geen enkele demon die ik kende die het even voor me zou willen controleren.
Als ze dat wel zouden willen, zou ik het niet vertrouwen, Kay was namelijk de enige geweest waar Yee ooit iets positiefs over had gezegd. Ook maakte ik uit de eerste zinnen, die ze met elkaar hadden gewisseld, op dat Kay niet zoals de andere demonen een pesthekel aan Yee had. Maar als ik Zis moest geloven was Kay juist de reden waarom er zoveel haat naar mijn demon was. Ik zuchtte diep.
Misschien was Zis een optie. Al een goede optie was iets anders. Yee had meer dan vaak duidelijk gemaakt niet al te veel warme gevoelens voor hen te hebben, in hoeverre demonen dat konden natuurlijk, maar het was mijn beste kans tot nu toe. Hopelijk was Avi wel thuis, ik zou niet weten wat anders te doen.
'Nick? Gaat het wel goed met je?' was het eerste wat me gevraagd werd toen ik de woonkamer inliep.
'Nee,' antwoordde ik Rea. 'M'n demon heeft me net in de steek gelaten en ik kan hen niet meer oproepen.'
'Wat?' vroeg ze verward en ze ging rechtop zitten op de bank. 'Heb je dit al aan De Dood gemeld?'
'En meteen op mijn kop krijgen?' zei ik.
'Nee dus,' zei Rea met een beetje afkeurende zucht. 'Heb je wel een ander plan dan?'
'Ik ga hen zoeken,' zei ik.
'Ik zou niet naar de tussenwereld gaan als ik jou was,' zei Rea bezorgd en ik wreef vermoeid mijn handen over mijn gezicht.
'Was niet het plan,' zei ik. 'Ik ben op zoek naar Avi, heb je haar ergens gezien? Of heeft ze een missie? Anders moet ik Aleron of Moyra zien te vinden.'
'Ja, ze was net nog in de trainingszalen. Moet ik anders meelopen?'
'Hoeft niet, ik hoef haar alleen te vinden en-' begon ik en Rea was al opgestaan.
'Ik ga je niet alleen zo gestrest rond laten lopen,' zei ze. 'Ik loop mee.' Ik zuchtte, maar liet het toe en ik moest toegeven blij te zijn dat ze meeliep. Ik kon haar meteen vertellen wat er gebeurd was en ik was blij dat ze inderdaad dacht dat Zis mijn grootste kans van slagen had.
'Ik zou willen voorstellen Din te laten gaan, maar daar was Yee ook niet zo goed te vriend mee.'
'Yee is met geen enkele demon te vriend,' zei ik. 'Alleen met Kay, maar nu blijkt dat ook niet meer.'
'Hé,' zei Rea en ze legde gerustellend een hand op mijn schouder. 'We vinden hen wel. Al is het misschien niet vandaag. Hen komt terug.'
'Ik hoop het,' zei ik en was opgelucht nu bij de trainingshallen te zijn.
'Avi?' riep Rea naar binnen.
'Wacht even!' werd er terug geroepen en ik zag in de uithoek van een zaal Avi aan een muur hangen.
'Laten we haar kant maar oplopen,' zei Rea en ze nam me aan de arm mee.
'Hé Nick,' zei Avi terwijl ze naar beneden klom. 'Je ziet er belabberd uit.'
'Dank voor het compliment,' zei ik vermoeid terwijl ze vragend naar Rea en naar mij keek.
'Wat is het?'
'Ik ben Yee kwijt.'
'Dat is knap,' zei ze, maar leek te snappen wat ik van haar ging vragen. 'Je hoopt dat Zis hen kan vinden?' Ik knikte.
'Yee zeurde altijd dat Zis hen niet met rust wilde laten, dus ik ga ervanuit dat hen zeer goed is in het opsporen van hen.'
'Juist,' zei ze en ze dacht na. 'Is het dan mogelijk om jou de betaling te laten betalen?'
'Ik weet niet of dat mogelijk is,' zei Rea bedenkelijk.
'Als het een mogelijkheid is, doe ik het graag,' zei ik.
'Maar wat is er precies gebeurd?' vroeg Avi en ik zuchtte diep.
'Als je Zis oproept, hoef ik het maar een keer te vertellen,' zei ik en ik haalde een hand door mijn haar terwijl ik onbewust zin had een pak cornflakes leeg te eten. Avi knikte en ze leek net zoals Rea op te pikken hoe ik me niet op mijn gemak voelde met mijn demon zo plots verdwenen.
'Het is alweer een tijdje geleden, Vi,' zei Zis met hun bekende grijns, maar leek vreemd genoeg meteen te voelen dat er iets aan de hand was. 'Dit voelt niet als een trainingssessie.'
'Ik moet je teleurstellen,' zei Avi met een zucht. 'Ik heb een... nou ja niet een aanbod eerder een vraag voor je.'
'Ik luister,' zei hen.
'Heb je Yee recentelijk nog gezien?' Zis keek haar lang aan en daarna gingen hun ogen naar mij.
'Moet hij niet weten waar Yee is?' vroeg hen rustig, maar er was iets gespannen in de grom die achter hun stem hing.
'Dat is het probleem, ik kan hen niet meer oproepen,' zei ik en ik begon na een onderzoekende blik van de demon uit te leggen wat er gebeurd was. Zis lachte.
'Ik kan hen zeker vinden,' zei hen. 'Als dat is wat je wil.'
'Echt?' vroeg ik hoopvol.
'Het kost wel wat,' zei hen.
'Natuurlijk,' zei ik. 'Zolang ik maar weet of hen nog leeft of niet.'
'Ik zal voor je zoeken,' zei hen, zweefde naar me toe en hen gaf me een vreemd gerustellend klopje op mijn hoofd. Daarna gloeide hun klauw in scheurpatronen rood op. 'Dan bij deze een kortdurend contract, Ni.' Ik ademde diep in en ik schudde hun hand.
'Aanvaard.' Zis grijnsde.
'Ik kijk uit naar de betaling.'
---
Love me some Zis
Beetje kort hoofdstuk deel, maar anders werd het te lang en dit was het beste opsplits punt "^^
Also ik ben weg tot de 24ste dus ik kan geen update beloven wegens ik niet weet of ik internet en tijd heb lol
Anyways~ laat vooral weer een stem achter en dan zie ik jullie in ieder geval over twee weken weer :)
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top