Ik was wonder boven wonder op tijd op locatie, al had Aleron natuurlijk zijn taak gedaan mij het bed uit te slepen. Maar ik stond er, wakker en wel. Avi was er ook en ik kon niet laten vreemd enthousiast te zijn bij het vooruitzicht van een missie. 

Het was niet vaak dat ik me zo voelde, maar ik vermoedde dat Avi's prestatie van gisteren een redelijk grote hand in mijn gemoedstand had. De locatie waar de dimensionale deur heen leidde was iets wat me enkel enthousiaster maakte. We stapten binnen in een theater. Een die zich klaar maakte voor een voorstelling. Natuurlijk zouden we daar niet naar kijken, maar dat we over rode tapijten mochten lopen terwijl we zielen achtervolgden, was voor mij al genoeg.

'Waar moeten we heen?' vroeg Avi.

'Tweede balkon,' antwoordde Aleron en hij raakte zijn solide armband aan waardoor zijn demon al snel zijn schaduw uitrees.

'Heb je me weer nodig?' vroeg hen met een kleine lach. 'Hm, toch met meer?'

'Er zijn meer dingen te regelen, dus dan is de missie eerder afgehandeld.'

'Slim,' zei de demon en hen liet ogen om hen heen verschijnen om waarschijnlijk de omgeving beter op te kunnen nemen. 'Links komt er iemand aan.' Aleron knikte en hij opende een deur die ik wat over het hoofd had gezien. Ik dacht namelijk dat het een deel van het behang was in plaats van een doorgang.

'Houd ze in de gaten, Jil,' zei hij en hij gebaarde ons naar binnen.

'Hoeveel zielen moeten we hebben?' vroeg ik toen we het balkon op liepen.

'Ik heb een lijst,' zei Aleron. 'Het zijn specifieke zielen, hun dood ligt op dit moment vast en niet erbuiten. Ik hoop dat jullie dat snappen.' Avi en ik knikte.

'Hoeveel uitgangen zijn er?' vroeg Avi en Aleron ging aan de rand van het balkon staan om elke uitgang aan te wijzen. 'Dus ieder twee?'

'Niet helemaal,' zei Aleron met een zucht.

'We hebben die van het toneel natuurlijk ook,' zei ik en hij knikte.

'Het blijft me een wat moeilijke missie,' zei Aleron, 'strategie gewijs. Eigenlijk is dit eerder een missie voor Moyra of Karam, maar die zijn beide druk...' Hij zuchtte weer en zijn ogen gingen de hele ruimte af.

'Misschien,' zei hij na enige stilte. 'Als er een daar boven in de schaduwen verdwijnt... Er valt wel een kandelaar of twee naar beneden te gooien. Avi? Jij hebt een contract van snelheid toch?'

'Euhm, ja,' zei ze wat verbaasd door plots direct aangesproken te worden.

'Dan heb ik jou beneden nodig om de juiste zielen geraakt te laten worden,' zei Aleron. 'Kun je dat?' Ze knikte.

'Zal ik dan de kandelaars laten vallen?' vroeg ik en Aleron knikte.

'Houd ook het podium in de gaten,' zei hij. 'Er is een danser die niet ontsnappen mag.'

'Zal niet gebeuren,' zei ik. 'Wat ga jij doen?'

'De uitgangen barricaderen terwijl ik degene op het balkon voorhanden neem,' zei hij. 'Daarnaast zal ik de tijd wat vertragen waar nodig.'

'Dat kan je nu?' vroeg ik verbaasd en Aleron glimlachte warm.

'Niet zo verbaasd zijn, Nick,' zei hij en gaf me een tik op mijn neus. 'Vergeet niet dat ik al negen eeuwen achter mijn rug heb.'

'Al, de eerste komen binnen,' zei Jil, nu plots naast ons verschenen. Aleron gaf een kort knikje en hij keek weer naar ons.

'Roep jullie demonen op,' zei hij en Avi en ik deden precies dat.

'Heb je me gemist?' vroeg Zis meteen, maar ik vroeg me af tegen wie hen het precies had.

'Interessante combinatie,' zei Jil langzaam en Zis grijnsde.

'Fijn jou ook weer eens te zien.'

'Eensgelijk.' Ik trok verbaasd een wenkbrauw op. Sinds wanneer waren demonen elkaar niet aan het uitjouwen? Jils aandacht ging nu naar Yee. 'Dat kan ik niet over jou zeggen.'

'Dat is wederzijds,' zei hen. 'Al ben je beter dan Eeh of Mad.'

'Daar neem ik je niet voor kwalijk.' Yee gaf een knikje en ik was blij dat hoewel de ontmoeting niet per se gewild was, die niet al te vijandig was. Al moest ik toegeven dat Jil daar nooit al te veel liefde voor leek te hebben. Het leek wat vreemd voor een demon zo rustig te zijn, maar hun soms onverwachte woede uitbarstingen compenseerde daar duidelijk voor. Ik hoopte alleen dat die uitbarstingen zich aan de lage kant zouden houden vandaag.

'Iedereen op z'n plek,' zei Aleron en de ogen verzameling van Jil keerde terug.

'Wat heb je nodig, Ni?' vroeg Yee me.

'Iets om dat ongezien naar beneden te halen,' zei ik en gebaarde naar de kandelaar. Yee leek wat na te denken.

'Is die riggel wat?' vroeg hen en ik zag een gevaarlijk, maar bijna onzichtbaar hoekje wat meer dan voldeed.

'Aan jou de eer dan om dat ding te laten vallen.' Yee grijnsde.

'Met genoegen,' zei hen en ik voelde hen mijn lichaam intrekken.

Met een wat instabiel evenwicht liep ik er over de rand van het balkon heen om de perfecte plek in de schaduw in te nemen. Aleron was met Jil verdwenen en Avi moest ergens met Zis beneden zijn. Ik moest toegeven het fijn te vinden hier zo hoog te zitten, ondanks de beperkte ruimte op de riggel. Mijn post gaf een perfect uitzicht over de zaal, het podium en natuurlijk het balkon. Ook gaf het me een goed inzicht waar de kandelaar naartoe zouden vallen wanneer Yee ze los zou maken.

'Als het goed is markeert Aleron de zielen die we nodig hebben,' zei ik tegen Yee.

'Dus je wil mijn zicht lenen.'

'Hoe raad je het.'

'Door je langer te kennen dan vandaag,' zei hen wat sarcastisch terug, maar hen leende me snel hun zicht waardoor de wereld om me heen flarden van verschillende soorten magie liet zien.

'Zie je al wat markeringen?' vroeg ik Yee, want zelfs met hun zicht kon ik de juiste zielen er niet uithalen. Het leek wel alsof er een vreemde stoorzender was en ik voelde mijn hart in een eindeloze put vallen. Angst overspoelde me en mijn demon gaf een afkeurend geluid.

'Wat ben je echt aan het doen, Ni,' zei hen en ik probeerde mijn plotse angst van me af te schudden, maar het gevoel van verdrinken zat nog iets te diep in mijn lijf.

'Vind je het niet vreemd dat er zo veel magie is?' vroeg ik en ik beet op mijn lip, terwijl ik weer naar de markeringen zocht.

'Zo ziet het er wel vaker uit,' zei Yee wat nors. 'Je maakt je zorgen om niks.' Ik rolde met mijn ogen, ik moest geen medeleven van mijn demon verwachten. Maar wie weet had hen gelijk en stelde ik me aan. Het was gewoon dat mijn bijna verdrinkingsdood me met wat angst achter had gelaten die opeens terug was en niet weg wilde.

Het licht in de zaal ging uit en ik zag met Yee's ogen Zis en Jil tussen alle vreemde magie kolken door. Daarnaast zag ik nu eindelijk ook een markering hier en daar verschijnen. Een daarvan, zoals Aleron al gezegd had, op het podium. Het was een danseres die op haar tenen van de ene naar de andere coulissen liep. 

Ik merkte ook dat de zielen die vandaag los van hun lichaam zouden komen, jong waren. Het was een vreemde en bijna nare realisatie, maar er was niks wat ik er tegen kon doen. Als de zielen in de lichamen zouden blijven, zouden ze enkel corrupt worden. De oude man van een paar dagen geleden had me er maar al te goed aan herinnerd dat dat niet gewild was.

'Nick!' werd er plots geroepen over het geluid van de muziek heen en ik trok mezelf uit mijn gedachten. Mijn ogen gingen naar beneden waar ik plots Avi zich op een monster zag gooien.

Kra

Het was een enkel geluid, maar het bevroor me. Ik hoorde zelfs Yee's grom niet en ik leek me niet te realiseren dat hen me probeerde over te nemen. Ook zag ik niet hoe Aleron een ander monster te grazen nam voordat het naar mij toe was gesprongen.

'Nick! Focus!' klonk Aleron van ver en ik keek opzij. Hij stak zijn zwaard met enorme kracht het wezen in wat me erg aan de oude man liet denken. 'Laat de kandelaar vallen!' Hoewel ik er niet volledig op reageerde, leek Yee zich wel aan het plan te houden. De kandelaar viel, maar de zielen waren al los. Het klopte niet. Niks klopte. Mensen begonnen te gillen, of ze waren al gillend en mijn oren registreerde het nu pas.

'Ni, laat me je over nemen!' Yee's stem was scherp, grommend en echode als een razende door me heen. Het haalde me uit mijn waas.

'Waarom?' vroeg ik wat verward. Plots leek ik meer om me heen te registreren, maar mijn lichaam was nog steeds bevroren van angst.

'Waarom?!' kaatste hen in woedde terug. 'Je doet geen ene kut!'

'Oh...'

'Laat me je overnemen!'

'Oké,' zei ik en Yee liet zich dat geen twee keer zeggen. Hun woedde stroomde mijn lijf binnen en ik voelde alle controle over mijn lichaam weggenomen worden. Niet dat ik net veel controle erover leek te hebben, moest ik toegeven. Tegelijkertijd voelde ik hoe het bloed uit mijn lichaam leek te worden gezogen terwijl Yee's aanwezigheid om mij heen steeds groter werd.

'Die zielen zijn van mij,' hoorde ik hen zeggen en ik sprong van mijn randje af. De val was vreemd lang terwijl ik onder mij de gebroken kandelaar zag liggen. Eén gevangen ziel was daardoor losgekomen, maar de anderen hadden zich vol op Avi en Zis gegooid. 

Avi's ogen brandden fel rood terwijl ze de ene na de andere aanval ontweek. Ik realiseerde me, terwijl Yee mijn lichaam bestuurde, dat er meer gevangen zielen waren dan Aleron had gezegd dat er opgehaald moesten worden. Alles in mij zei dat er iets niet klopte en het gekraai van eerder maakte dat gevoel niet beter.

Er is iets mis, dacht ik. Er is iets zo erg mis. Terwijl die gedachten door mijn hoofd gingen, zag ik dat een gevangen ziel zich los van de groep had gemaakt en duisternis begon uit te spuwen. Als Yee niet in controle van mijn lichaam was geweest, was ik of weer bevroren of had ik me uit de voeten gemaakt. 

Ik dacht gek te worden terwijl ik al het slijk uit het lichaam zag komen terwijl het gelach van een kind weer opdook in harmonie met het gekras van een raaf dat weer te horen was. Ik voelde dat ik misselijk werd, ik wilde stoppen met alles wat ik deed, maar Yee dwong me naar voren. 

De oneindige ogen kwamen dichterbij, terwijl mijn zwaarden in mijn handen glommen. Alleen toen ik de gevangen ziel onthoofde, kwam er geen ziel uit, enkel meer drek die zich door de theaterzaal begon te verspreiden. Ik voelde verbazing door Yee heen stromen terwijl die op zoek was naar de ziel die er niet was.

Ik wordt gek, dacht ik onder het gegrom van mijn demon. Ik word helemaal gek.

'Yee, links van je!' klonk Zis plots en mijn zwaard hakte door een nieuwe gevangen ziel heen. Waar kwamen ze vandaan? Waarom waren er hier zo veel? Yee dwong mijn gedachten naar achteren waardoor het leek alsof ik op de achterbank gegooid werd, terwijl hen het stuur overnam. 

Een nieuwe gevangen ziel kwam onze kant op, maar liet Yee niet minder doen. Met een hoogtonige grom hakte hen door het lichaam, deze keer wel een ziel bevrijdend wat mij vreemd opgelucht liet voelen.

'Blijf opletten, Yee,' klonk Zis plots weer en mijn lichaam maakte een snelle draai waardoor een nieuw verschenen gevangen ziel in een keer afgemaakt werd.

'Probeer jij eens op te letten met een incapabel lichaam,' spuugde Yee terug, maar terwijl hen dat zei raakte een gevangen ziel mijn schouder aan. Dit zorgde ervoor dat Yee gedwongen werd zich deels terug te trekken met een woedend geluid.

'Avi! Nick! Er moeten zegels zijn!' hoorde ik plots Aleron van een afstand schreeuwen.

'Ik zie geen zegels!' riep ik terug, terwijl ik het brandende gevoel van mijn arm negeerde en de gevangen ziel van me af probeerde te slaan. Yee liet ook merken dat hen de zegels niet zag en zowel Avi en Zis leken het ook niet gezien te hebben.

'Jil zegt dat ze er zijn, dus ik vertrouw hen,' zei Aleron. 'Hen voelt ze, dus houd je ogen open. Ik vrees dat ze wat ver van elkaar verwijderd zijn.' Dat betekende dat we ons moesten op splitsen en ik merkte dat Yee het daar mee eens was. Ik hoopte enkel dat mijn lichaam niet meer zou verstarren.

-----

Welkom bij weer een van mijn favoriete hoofdstukken :]

En kijk mij eens op een zaterdag ochtend updaten :0 Ik ben het een keer niet vergeten :D

Volgende week update ik op vrijdag, want ik heb geen tijd dat weekend, so you know

Laat vooral weer een stem achter (UwU)/ ✩  3(: ^ ^)

(dat laatste moet een monster voorstellen, geen idee of jullie het ook zien lol)