Yee had me zo afgetakeld dat ik besloot voor even geen missies aan te nemen, hoe slecht me dat ook liet voelen tegenover mijn meester. Het was gewoon te veel en mijn lichaam, hoewel het veel aankon, moest helen. Ik bracht daardoor wat vaker mijn tijd in de ziekenboeg door en toen mijn wonden beter dicht zaten vooral in de baden. Daar vond ik Avi ook meer dan vaak en ik merkte dat ze opener was in het water. 

Ze praatte plots over Lewis, over hun missies samen, over hoe ze tegen hem opkeek, over de wasbeer knuffel die hij haar ooit had gegeven. Vaak gingen haar woorden en verhalen gepaard met tranen. Zeker wanneer ze toegaf hoeveel ze hem miste. Lewis was als een broer voor haar, iemand waarvan ze zielsveel hield en wie ze moeilijk los kon laten. Misschien het vreemdste wat uit deze gesprekken kwam, was hoe ze toegaf dat ze dacht dat ik als een vervanging voor hem moest zijn. 

Kennelijk hadden we veel gemeen en Avi meende dat als ik Lewis ooit ontmoet zou hebben dat we het goed met elkaar zouden kunnen vinden. Ondanks dat haar eerste woorden wat vreemd voelde om te horen, kon ik niet laten een glimlach te krijgen bij het weten dat ik toch een goede indruk bij haar achter aan het laten was. Het was ook in deze gesprekken dat ik haar het idee voorlegde om een demonen contract te maken.

'Ik weet het niet,' zei ze. 'Aan de ene kant wil ik meer kunnen betekenen tijdens een missie, een keer verstaan wat jouw demon tegen je aan het grommen is. Aan de andere kant... Je zei dat je je ergste fouten onder ogen moest komen? Je duisterste herinneringen? Je grootste angsten?' Ik knikte. 'Ik weet niet of ik daar klaar voor ben, weet je?' Er was ernst in haar ogen en ze zuchtte diep terwijl ze dieper in het water zakte. 'Ik ben bang plots te denken dat ik de reden ben waarom Lewis stierf...' 

Ik wilde er iets tegenin brengen, maar ze was me voor. 'En ik weet dat het niet zo is. Iedereen vertelt me dat ik er niks aan had kunnen doen, maar... Het is gewoon dat ik had gewild iets gedaan te kunnen hebben. Zodat hij nog leefde weet je. Dat hij hier samen met mij kon zijn. Hij hield van water als een vis. Hij zou dit echt geweldig hebben gevonden.'

'Denk je er ooit wel klaar voor te zijn?'

'Ik wou dat ik dat kon zeggen,' zei ze en blies bubbels in het water. 'Is daar een test voor?' Ik lachte.

'Dat zou het een stuk makkelijker maken,' zei ik. 'Al had ik dan nog steeds geen demon gehad.'

'Een beetje vertrouwen in jezelf hebben mag wel,' merkte Avi op en ik keek zuchtend weg.

'Volgens mij weet mijn lieve meester, mag zijn ziel zuiver zijn, nog steeds niet helemaal wat hij moet met het feit dat ik een soort van in zijn voetsporen treed?'

'Hoezo dat?'

'Ik heb een contract van vertrouwen,' legde ik uit. 'Maar heb volgens mij zijn vertrouwen meer dan eens niet waar voor mij laten zijn. Waarschijnlijk had hij gehoopt dat er weer een leerling zoals Aleron zou verschijnen, maar ik stel hem zoals altijd weer teleur op dat gebied.'

'Zie het positief,' zei Avi. 'Ik hoorde dat paarse ogen altijd slechter zijn.'

'Het fameuse contract van illusies,' zei ik met een lach. 'Waarschijnlijk zou ik de illusies al verbreken doordat ik te vaak over mijn voeten struikel. Aan de andere kant zou ik net zo onstabiel als het contract zelf zijn.'

'Mijn meester vertelde me dat die contracten vaak verbroken worden,' zei Avi bedenkelijk.

'Ik moet zeggen dat ik niemand in deze kerker met paarse ogen rond heb zien lopen,' zei ik. 'Maar dat zegt niks, er lopen hier zoveel leerlingen rond waar ik enkel over gehoord heb, maar nooit heb gezien.'

'Herkenbaar,' zei ze en fronste. 'Ik hoop dat ik een beetje leuke oogkleur krijg.'

'Op welke kleur hoop je?'

'Misschien groen, net als Lewis,' zei ze. 'Maar die witte zijn ook wel gaaf. Al weet ik niet helemaal of ik ook zo'n demon wil als jij hebt...' Ik kon niet laten om naar mijn borstkas te kijken waar de overblijfselen van de wond nog steeds aanwezig waren.

'Je hebt ook wel echt hun extreme kant gezien de vorige keer,' zei ik. 'Vroeger was het ergste wat hen deed schaafwonden, want die prikken verschrikkelijk onder de douche.' Avi's gezicht vertrok wat.

'Oh, ja, ugh. Dat zijn wel echt de naarste wonden.' Ze zuchtte. 'Misschien moet ik het toch maar doen.'

'Het contract aangaan?' Ze knikte.

'Dan hoef jij niet steeds al die betalingen aan te gaan,' zei ze en ze keek me aan. 'Ik voelde me gewoon zo nutteloos in dat huis, weet je.'

'Heb je mij horen klagen?' Ze schudde haar hoofd. 'Dan ben je niet nutteloos geweest. Daarnaast, herinner je je dan niet meer dat je me uit een gades gered hebt? En dat was zonder demon!' Nu lachte ze.

'Nee, oké. Daar heb je wel een punt.' Ze zuchtte. 'Maar ik wil gewoon meer kunnen doen.'

'Dat snap ik,' zei ik. 'Moet je blij zijn dat Killian niet je begeleider is, dan had je echt een hoop geklaag moeten aanhoren.'

'Is hij zo erg dan?'

'Hij heeft ervoor gezorgd dat ik misschien iets te vroeg mijn contract aangegaan bent, omdat hij vond dat ik te weinig gedaan kreeg.'

'En dat vond je gewoon goed?'

'Euhm- ja...' zei ik en merkte dat ik wat rood in mijn gezicht werd. In mijn derde eeuw was alles wat Killian zei de wet. Niet dat hij dat zelf van me vroeg, maar ik was zo weg van hem dat het dat gewoon werd. Ik was blij dat mijn geheugen had besloten wel te onthouden dat dat niet altijd het geval was. Misschien had dat ervoor gezorgd dat ik zo boos op hem geworden was, ondanks de gevoelens die ik voor hem had. 'Er zijn dingen die ik in mijn derde eeuw gedaan heb die- waar ik wat beter over na had moeten denken?'

'Zoals?' vroeg Avi met een opgetrokken wenkbrauw en een grijns die iets te geniepig was.

'Een andere keer,' zei ik, niet mijn herinneringen van een bepaalde nacht willen ophalen. 'Misschien als we je contract gaan voorbereiden.' Ik merkte dat ze verder wilde vragen, maar dat uiteindelijk niet deed.

'Hoe is je wond nog?'

'M'n wond?' vroeg ik wat verward.

'Die van je demon,' zei ze en gebaarde wat naar mijn arm en borstkas.

'Ze zijn geheeld,' zei ik alsof het niks was. 'Dus dat zit wel goed.'

'Gelukkig maar.'

'Trouwens, even weer terug op het contract, hoeveel heb je bij Dood Vadalin daarover geleerd?'

'Hoe veel valt erover te leren?' vroeg Avi. 'Ik weet dat ik een offer moet brengen en bloed moet verzamelen om de muren mee vol te kladden.'

'Ah, dan weet je genoeg,' zei ik. 'We moeten dan misschien voor bloed missies gaan plannen. Heb je al wat in gedachten wat je wil offeren?' Avi schudde het hoofd.

'Nee,' zei ze. 'Heb je iets om aan te bevelen?'

'Ligt eraan wat je smaak is,' zei ik plagend. 'Ikzelf heb een geit geofferd, maar je kan ook net zoals Killian een pasgeboren tweeling in het pentagram gooien.'

'Klinkt... niet prettig,' zei Avi en kreeg een diepe frons in haar gezicht. 'Zijn er ook andere mogelijkheden? Kan ik ook fruit of ander voedsel offeren?'

'Vast,' zei ik. 'Al weet ik niet of dat dan een demon oproept, voor hetzelfde geld roep je een monster op. Alleen kan je daar geen contract mee aangaan.'

'Jammer, dat was nu net mijn droom,' zei ze sarcastisch. 'Die vinnaten zagen er echt kameraad waardig uit.' Ik lachte.

'De Dood heeft als het goed is een netjes samengestelde lijst met alles wat je offeren kunt,' zei ik. 'Dus anders halen we die op, maken een selectie van de favorieten en gaan daarna op bloed missies.'

'Klinkt als een plan,' zei Avi, rekte zich uit en ze stapte uit het water. 'Nou waar wachten we dan op?' Een glimlach verscheen op mijn gezicht.

'Precies het enthousiasme waar we naar op zoek zijn,' zei ik en ik kwam ook het bad uit. Niet veel later zaten we met z'n tweeën in het archief aan een tafel met de enorme offerlijst.

'Oké, dus ik kan ook een koe offeren door die bloemen te voeren waardoor die langzaam sterft,' zei Avi langzaam.

'Moet ik die ook opschrijven?' vroeg ik met mijn pen boven een apart blaadje waar we alle mogelijkheden op bijhielden. Toen ik dit met Rea had gedaan, meer dan een eeuw geleden, bleek dat goed te werken dus dat hield ik erin.

'Ja doe maar en schrijf er ook de eekhoorns bij,' zei ze.

'De eekhoorns,' zei ik haar na. 'Hoeveel?'

'Zes.'

'Natuurlijk, nog iets wat je ogen vangt?'

'Een man van minstens vijftig.'

'Dat is heel specifiek,' zei ik en schreef die bijna op tot Avi me tegen hield.

'Ah, doe die maar niet,' zei ze in lichte paniek en ik streepte door wat ik geschreven had om haar vragend aan te kijken. 'Ik offer liever geen mensen. Dieren eigenlijk ook niet maar... Ja.'

'Ik snap het,' zei ik. 'Als je een mens moet offeren heb je dat ze terug praten of dat je ze moet manipuleren zodat ze met je meegaan.'

'Dat ja,' zei ze en zuchtte diep. 'Er lijkt echt geen einde aan de lijst te komen. Kennelijk kan ik ook proberen een orka te offeren?'

'Een wat?' vroeg ik verbaasd en Avi lachte.

'Ha! Je trapte er in!'

'Je bent bijna net zo erg als Killian,' mompelde ik wat boos.

'Is dat een compliment?'

'Ja,' hoorde ik Killian achter me zeggen. 'Dat is een heel groot compliment, zeker van Nikkie hier.' Hij haalde met een lach een hand door mijn haar die ik weg sloeg.

'Nee, het is een belediging, sorry Avi,' zei ik terwijl mijn ogen maar wat nijdig op de roodharige bleven hangen.

'Ben je nou nog steeds boos op me?' vroeg hij me. 'Zelfs na mijn excuus?'

'Ik vrees voor je dat het wat tijd nodig heeft,' zei ik wat bot en richtte me op de lijst.

'Oh, gaan we dingen offeren?' vroeg Killian en hij leunde over mij heen.

'Nog een aanbeveling?' vroeg Avi en Killian ging met hun vinger de lijst af.

'Deze,' zei hij. 'Of die.' De eerste die hij aanwees was: bloed doordrenkte tenen en vingers. De tweede: Een mensenhart en longen. 'Je hoeft dan niet op het moment zelf te doden, maar je kan het wel lekker bloederig maken.'

'Ik weet niet of ik daar nu heel enthousiast van wordt,' zei Avi wat voorzichtig.

'Je kan altijd nog baby's offeren als je het echt niet meer weet,' zei hij. 'Ben je tenminste van dat eeuwige gekrijs af.'

'Jij hebt net als Moyra je kinderen vermoord?' Killian schudde zijn hoofd.

'Nee, die leven nog,' zei hij. 'Daarnaast had Moyra wel een betere reden dan een offering.'

'Echt? Zei ze niet dat ze het kind gewoon niet wou?'

'Ja, maar als ik een vrouw was zou ik denk niet ook niet een kind willen hebben van een man die zich in mijn leven geforceerd had.'

'Niet?' vroeg Avi sarcastisch, haar sarcasme niveau was hoog vandaag. 'Ik zag je er wel voor aan.' Killian drukte dramatisch zijn hand tegen zijn hart.

'Ik voel me beledigd.' Avi lachte.

'Misschien maar beter,' zei ik en kreeg een tik tegen mijn hoofd. 'Hé, waar was dat voor nodig!'

'Om je manieren te leren.'

'Ha ha, heel grappig hoor,' zei ik. 'Maar ik dacht dat jij degene was die nog het meest te leren had?'

'Wat mis ik soms jouw derde-eeuws jaren,' zei Killian na met zijn ogen te hebben gerold.

'Oh, hoe dat zo?' vroeg Avi, duidelijk doorhebbend dat als ik het niet kwijt zou raken, deze man naast me dat duidelijk wel wilde.

'Heeft hij je dat dan nog niet verteld?' vroeg Killian haar met opgetrokken wenkbrauw en een valse grijns.

'Hij zei dat hij het later zou vertellen.'

'Dan is nu later,' zei Killian en zijn grijns werd breder. 'Want deze jongen hier,' hij sloeg een arm over mijn schouder en kneep speels in mijn wang. 'Probeerde zich op mij te forceren.'

'Ik was dronken!' verdedigde ik mezelf en Killian haalde wat knokkels over mijn hoofd tot hij mij losliet om weer wat adem te kunnen halen.

'Het was aandoenlijk,' zei hij met een knipoog. 'Maar niet mijn kopje thee.'

'Dat liet je ook duidelijk merken ja,' zei ik wat mompelend en ik zuchtte. De gevoelens van de herinnering bleven nog altijd vers en wisten me altijd weer te plagen. 'Nog iets wat je ogen gevonden hebben?' vroeg ik Avi, graag het onderwerp willen veranderen. 

Ik merkte ook dat de pijn van de herinnering aan mijn derde eeuw fouten redelijk gelijk aan schaamte en het feit dat ik oprecht niet meer wist hoe ik me tegenover Killian voelde stond. Het was gewoon verwarrend en ik wist dat ik het maar beter weg kon drukken dan erachter proberen te komen wat ik nou wilde voelen. Ik vreesde namelijk dat ik van het antwoord niet al te blij zou worden. Ik had namelijk geen behoefte om de derde eeuw te herhalen.

'Er is hier nog een rijtje met vergiftigingen die wel lachen zijn,' zei Avi en wees met haar vinger de juiste regel aan. 'Al denk ik dat een wapen met gif eraan wel mijn voorkeur begint te hebben.'

'Wat voor gif had je in gedachten?' vroeg Killian terwijl ik nog wat opties over schreef.

'Daar heb ik nog niet echt over nagedacht, maar Lewis had een bepaald gif wat hij wel eens bij missie gebruikte dus ik dacht mijn meester misschien te vragen of ik dat te leen kan hebben.'

'Het maakt het wel persoonlijker,' zei ik bedenkelijk. 'Dat is altijd goed.'

'Jouw geit was niet de allerpersoonlijkste, dus dat zegt ook wat,' zei Killian plagend.

'Alsof die baby's dat wel waren.'

'Hé, dat was heel persoonlijk. Anders had ik nooit mijn demonen op kunnen roepen.' Ik trok met desinteresse mijn wenkbrauw op.

'Juist,' zei ik en dwong de focus weer terug naar Avi. 'Dus het gif van Lewis. Dan hebben we de hoe en moeten we alleen nog de wat.'

'Kies vissen,' zei Killian. 'Die spartelen goed na. Of een kip, die loopt nog een tijd rondjes als je die niet goed onthoofd.' Ik zuchtte diep.

'Ik denk dat ik daar nog wat langer over na wil denken,' zei Avi. 'Ik hoef het op de dag zelf toch pas te weten?' Ik knikte.

'Klopt,' zei ik en keek naar het lijstje voor me. 'Zijn we dan voor nu klaar?' Ze keek even naar wat ik opgeschreven had en ze knikte.

'En anders komen we weer terug.'

'Dus wat gaan jullie nu doen?' vroeg Killian terwijl we de tafel opruimden.

'Aan de bloedmissies beginnen, denk ik?' antwoordde Avi. Ze keek voor een bevestiging naar mij en ik knikte.

'Veel geluk al vast,' zei hij daarop. 'Die kunnen pittig lang duren.'

'Vertel mij wat,' zei ik met een zucht, maar Killian had geen grijns op zijn gezicht. Enkel een neutrale, kalme uitdrukking.

'Maar met Nick moet het wel goed komen,' zei hij gericht naar Avi en ik keek hem vragend aan. 'Het is een van de weinige dingen die hij echt goed kan.' Avi's blik ging naar mij.

'Dan vertrouw ik daarop,' zei ze en ik gaf haar een kleine glimlach nog niet helemaal wetend wat ik van Killians halve compliment moest denken.

'Maar dan ga ik ook weer,' zei hij. 'Ik heb nog wat formulieren in te vullen.'

'Doe je best,' zei ik uit automatisme.

'Altijd,' zei hij met een glimlach, gevolgd door een knipoog.

'Op naar De Dood dan maar?' vroeg ik Avi toen Killian uit ons zicht verdwenen was en ze knikte.

----

Niet ik die het besef van tijd kwijt is en totaal niet door had dat ik vorige week had moeten updaten... woeps

Anyways, nano komt er weer aan wat betekend dat ik weer wat meer met dit verhaaluniversum aan de slag ga wegens deel 2 nog steeds niet afgeschreven is "^^