Ik had het gevoel dat het alleen maar kouder werd deze dagen en ik was blij met een dikke sjaal en twee handen in mijn zakken. Avi liep naast me in kleren die net zo goed voor de herfst gebruikt konden worden en ik vroeg me af hoe ze niet dood vroor.

'Wat ga je eigenlijk maken?' vroeg Avi me.

'Ik dacht aan lasagne, vullend, lekker en doeltreffend,' zei ik met een glimlach. 'Daarnaast heb ik genoeg tijd om er een te maken, dus dacht ik waarom ook niet?' In de supermarkt splitsten we op en wees ik Avi waar ze haar deel van de ingrediënten moest halen. Ik was blij met haar hulp, want hierdoor waren we snel weer in de kerkers terug. 

Op de terugweg echter, kon ik het niet later even te vragen hoe het verder met haar ging. Ik had moeten verwachten dat ze de vraag weg zou wuiven, maar ik kon niet laten te denken aan de opmerking van De Dood. De tussenwereld was onrustig, het was beter als ze sneller een contract sloot dan niet. Wie weet zou er binnenkort een nieuwe opperdemon zijn. 

Degene die nu over de tussenwereld heerste zat er al lang en als ik Yee mocht geloven, was dat niet een gewoonte. Ik moest van geluk spreken dat ik dat enkel aan het begin van mijn leerlingschap meegemaakt had en niet als een idioot moest gaan proberen alle lekkende chaos in de tussenwereld te houden door scheuren te dichten.

'Moet ik nog ergens mee helpen?' vroeg Rea toen we met alle boodschappen de woonkamer binnen kwamen. Haar neus zat nog steed in haar boek.

'Wilde je niet blijven lezen?' vroeg ik haar met een lach.

'Ook, maar ik vind het nooit erg om te helpen.'

'Ik kan ook helpen,' zei Avi.

'Als jullie beide helpen, kan de saus extra lang staan,' zei ik. 'Daar wordt de smaak ook een stuk beter van.' Dus gingen we met z'n drieën aan het werk. Terwijl de saus zachtjes doorpruttelde deden we een kort kaartspelletje om daarna de lasagne langzaam op te bouwen.

'Het ruikt echt goed,' zei Avi terwijl ze boven de bak hing. 'Ik kan niet wachten tot het eten.'

'Het moet eerst nog even intrekken,' zei ik en haalde de bak onder haar neus vandaan om hem met folie te bedekken. 'Maar dan smaakt het ook beter.'

'Oh, lasagna?' hoorde ik Killians stem zeggen en hij stond plots achter ons. 'Het ruikt echt heerlijk. Ik hoop dat ik een stuk kan reserveren.'

'Een klein stuk,' zei ik.

'Dat is beter dan niks,' zei hij en hij leek nu pas Rea te zien. 'Jij ook hier?' vroeg hij haar en ze legde het boek dat ze net weer opgepakt had weer weg.

'Nee,' zei ze en schudde haar hoofd. Killian lachte en hij ging naast haar op de bank zitten.

'Dus wat voor sappig boek ben jij aan het lezen?' Rea rolde haar ogen, maar liet wel de kaft zien.

'Niet zo sappig als je denkt,' zei ze.

'Duidelijk,' zei Killian, rekte zich wat uit en legde zijn schoenen op tafel. 'Dus, ik ga er vanuit dat jullie ook even geen missies meer hebben?'

'Nee,' zei Rea en ze gaf het op nog een woord te lezen. 'Al moet ik zeggen dat onze meester echt wel even rust nodig heeft. Zeker met alles wat er speelt. Nick zei dat hij er niet al te best uitzag.' Ik knikte en ik ging op een stoel zitten, Avi nam ook plaats.

'Ik heb hem nog nooit zo moe gezien en dat zegt wat,' zei ik met wat zelfspot wat Killian liet lachen.

'Zijn blikken soms als je net voor mij zijn kamer in bent geweest,' zei hij en ik kon niet laten te glimlachen. Voor vanavond zou ik mijn negatieve gevoelens aan de kant zetten. Ik moest zeggen dat dat me best goed lukte. 

De gesprekken waren misschien wat oppervlakkig, maar dat betekende niet dat er geen goede sfeer hing. Iets wat aanzette toen de lasagne eenmaal in de oven ging en Killian opperde om een potje poker te spelen. Ik verloor natuurlijk, maar had zo'n vermoedde dat Avi er beter in was dan ze liet blijken.

'Oh, man, dat ruikt echt lekker,' zei Aleron die onder de modder binnenkwam. 'Wie heeft er gekookt? Moyra? Nick? Beide?'

'Ik,' zei ik. 'Moyra is nog steeds nergens te bekennen...' Aleron keek me voor een moment aan.

'Nog steeds niet?' zei hij en hij keek wat moeilijk. Daarna snoof hij aan zijn shirt met enige afgunst. 'Ik hoop dat er genoeg is voor mij om ook mee te eten?'

'Zeker,' zei ik. 'Als je snel bent kan je ook nog douchen, het moet nog wel een half uurtje.'

'Tot zo dan allemaal,' zei hij daarop en liep de woonkamer uit terwijl hij moddersporen achterliet. De geur van lasagne werd sterker hoe meer tijd er passeerde en ik was maar al te blij de keukenwekker te horen. Rea en Killian begonnen de tafel te dekken terwijl Avi glazen met water vulde. Vol trots zette ik het gerecht op tafel en ik zag hoe een glimlach op ieders gezicht kwam.

'Ruikt echt te goed, Nick,' zei Aleron bij zijn binnenkomst en hij kwam nu ook aan tafel zitten, schoon en wel. Eén voor één schepte ik op en ik voelde hoe mijn lichaam om eten vroeg.

Na iedereen eet smakelijk te hebben gewenst viel er een tevreden stilte. Pas toen alles bijna op was begonnen de gesprekken weer.

'Hè, maar ik dacht dat jij degene was die zijn oom tot de dood had geëlektrocuteerd?' zei Aleron wat verward.

'Sinds wanneer?' zei Rea daarop met een lach. 'Dat was Neomi, een van de eerste eeuws.'

'Heftig,' zei Aleron en prikte wat in het laatste restje op zijn bord. 'Maar wie was jouw eerste dood dan?'

'Mijn moeder,' zei Rea alsof het niks was.

'Echt?' vroeg Avi verbaasd en Rea knikte.

'Ze mishandelde mijn vader en ik was er klaar mee,' zei ze met een zucht. 'Ik vind het alleen jammer dat ik haar gezicht daardoor nooit meer kan vergeten, terwijl ik oprecht niet meer weet hoe mijn vader eruit heeft gezien.'

'Ach, is beter dan de kwal die ik als eerste vermoord heb,' zei Killian daarop met walging op zijn gezicht. 'Hij kwam laatst weer terug in mijn dromen.'

'Dat zijn de naarste dromen,' zei ik en hij knikte.

'Zeker wanneer ik hem niet vermoord,' zei hij met een grom. 'Ik heb een keer gedroomd dat alles wat ik deed niet werkte om hem te doden. Die godvergeten grijns die hij me altijd geeft.'

'Maar waarom wilde je hem in eerste instantie dood hebben?' vroeg Avi wat verlegen en Killian glimlachte duivels.

'Om te bewijzen dat ik sterker was,' zei hij en hij had een gevaarlijke glint in zijn ogen. 'Te kijken hoe ver ik kon gaan.'

'Mijn eerste dood lijkt nu echt heel sneu,' zei Aleron met een zucht. 'Ik werd gewoon gedwongen tot mijn eerste dood.'

'Altijd beter dan wanneer het een ongeluk is,' zei ik zacht en voelde hoe mijn hart zwaar werd. Avi keek me voor een moment aan. 'Jij ook?' vroeg ik en ze knikte.

'Ik- euhm- Ik schoot iemand door zijn hoofd in plaats door de appel die op zijn hoofd stond...'

'Wow,' zei Killian. 'Dat is nog wel een goed gericht schot.' Avi keek naar haar handen en ik wierp een wat boze blik naar hem.

'Ik heb mijn broer van de brug geduwd,' zei ik tegen haar. 'Niet expres, ik dacht hem nog vast te hebben...' Het was even stil. Avi's ogen gingen nu naar Aleron.

'Door wie was je gedwongen?' vroeg ze alsof haar en mijn eerste dood niet verteld waren.

'Zie je dit haar?' zei Aleron en hij pakte een plukje uit zijn staart. 'Ik werd als een heilig wonder gezien. Als een god. Dus het was enkel logisch voor mij om krijgsgevangen van het leven te ontdoen.'

'Oh, dat is echt kut,' zei Avi daarop en hij knikte.

'Het is dat ik vier was en er niet al te veel van dacht, denk ik,' zei hij. 'Het is allemaal wat vaag, ik herinner me eigenlijk alleen hoe verward de man had gekeken die ik gedood had. Vooral zijn ogen blijven mij nog altijd volgen.'

'Beter dan het hysterische gegil van mijn moeder,' zei Rea met een lach, die opeens wegviel. Haar ogen waren naar iets achter mij gericht en ik keek om. Achter ons stond Moyra, handen in haar zij en een glimlach op haar lippen. Ze zag er precies uit zoals ze altijd deed, maar iets was vreemd. Haar ogen leken iets gezien te hebben wat niet uit te leggen was. Hoe ik dat uit haar ogen kon zien, was een vreemd talent wat ik in al mijn eeuwen dat ik leefde op had gepikt.

'Moyra,' zei Aleron wat verbaasd en Rea stond op om haar in een knuffel te ontvangen.

'Goedenavond, allemaal,' zei ze. 'Is er nog een portie voor mij over?'

'Natuurlijk!' zei ik en was blij dat ik meer dan genoeg had gemaakt voor iedereen en één of twee extra hongerige zielen. Ik schepte meteen voor haar op en ze nam plaats met een vermoeide glimlach.

'Waar waren jullie over aan het praten?' vroeg ze. 'Gillende moeders zijn niet de meest voorkomende gesprekken hier.'

'Vreemd,' zei Killian. 'Zou je wel denken met al deze moordlustige leerlingen aan een tafel.'

'We hadden het over onze eerste keer dat we iemand gedood hebben,' legde Rea uit en Moyra knikte.

'De enige herinneringen die je voor altijd bij blijven,' zei ze wat dromerig, maar het leek ook alsof ze geesten zag.

'Wat is die van jou?' vroeg Avi, duidelijk nieuwsgieriger dan goed voor haar was, maar gelukkig voor haar was Moyra de slechtste niet.

'Mijn pasgeboren kind,' zei ze en keek Avi recht in de ogen aan.

'Waarom?' vroeg ze zacht, duidelijk wat geschokt en Moyra sloot even haar ogen.

'Omdat ik het niet wou,' zei ze en nam de eerste hap van haar eten. 'Het is lekker, Nick.' Ik glimlachte.

'Hé, wie zei dat ik het niet had gemaakt,' zei Killian en liet iedereen, behalve Avi die niet wist hoe slecht hij kon koken, lachen.

'Oh, dat zou ik gemerkt hebben voor ik überhaupt een hap zou hebben genomen,' zei ze en nam nog een hap vol genoegen. 'Dit is echt goed Nick, je moet me deze nog een keer leren.'

'Wanneer heb je tijd?' vroeg ik en ze dacht na.

'Ik heb oprecht geen idee,' zei ze met een lach. 'Ik zal het met De Dood overleggen.' Weer zag ik die vreemde leegte in haar ogen en ik vroeg me af waarom ze zo verloren keek. 'Is het misschien een idee om hem het laatste beetje lasagne te brengen?'

'Dit is de reden waarom Dood Hein je zo hoog in het vaandel heeft zitten,' zei Aleron met een lach.

'Zolang je maar zegt dat ik het gemaakt heb!' zei ik met misschien iets wanhopiger dan de bedoeling was.

'Natuurlijk,' zei Moyra. 'Ik weet dat je dat nodig hebt.' Dit werd gevolgd door een knipoog en geschater van Killians kant.

'Dank je,' zei ik rolde met een glimlach mijn ogen. Hopelijk zou hij wat minder geïrriteerd zijn de volgende keer dat ik weer een missie verklootte.

--------

Dit is waarschijnlijk een van de hoofdstukken die ik echt nog een keer half moet gaan schrappen of ergens anders in moet verwerken. Als in ik heb het geschreven om een idee te geven hoe de leerlingen van elkaar verschillen in wat ze een leerling heeft gemaakt, maar ugh het lijkt niet honderd procent te passen of zo. Als in volgens mij schrijf ik iets te veel onzin in dit hoofdstuk haha

Anyways~ have a day

Volgende hoofdstuk heeft weer wat meer actie :3