Chapter 20

Nakatingin lang si Kaeda sa picture namin na inilapag ni Mommy sa table niya. Hindi siya makatingin kay Mommy. Pinagtitinginan na rin sila ng mga employee at nagbubulungan na rin ang mga ito.

"Kapag hindi ka nakipaghiwalay sa anak ko, ako mismo ang magtatanggal sa 'yo rito sa Haya," mariin na sabi ni Mommy.

"Go back to your work and stop eavesdropping!" I furiously yelled as the employees continued to try to listen.

Mabilis silang kumilos pabalik sa kani-kanilang trabaho. Hinarap ko si Mommy at hinarangan ko si Kaeda. Napansin ko ang panginginig ng mga kamay ni Kaeda na mas nagpalala ng pag-aalala ko sa kanya.

"You have no authority to fire her. You don't hold a position here at Haya. I am the president and will do as I please with my life." Mariin kong ipinikit ang mga mata. "Please, Mommy. Just leave."

Tumawa siya. "Ang lakas ng loob mo na paalisin ako nang dahil lang diyan sa babaeng 'yan."

"Mom, please leave, or I won't come back to our house again."

"Are you threatening me, Solana?"

I did not answer and looked at her. She seemed about to speak, but Daddy grabbed her arm and pulled her out of the office. Glancing around, I noticed that some employees were still gossiping.

"Ang sabi ko, magsibalik kayo sa trabaho!" malakas kong sigaw.

Hinawakan ko ang kamay ni Kaeda at hinila siya papasok ng office. Naninigas ang mga kamay niya kaya agad ko siyang iniupo sa sofa.

Sinusumpong siya. Minasahe ko ang kamay niya at hinagilap ko ang mga mata niya.

"Babe..." I whispered. 

Despite what was happening to her, she smiled.

"Inhale-exhale tayo," sabi ko.

Tumulo ang luha niya. Nagdulot iyon ng kirot sa dibdib ko.

We began the breathing exercise, and she followed my instructions. Hinaplos ko ang buhok niya at hindi ko inalis ang tingin sa mga mata niya.

"Manuod tayo ng movie mamaya. Anong gusto mo?" malambing kong tanong sabay punas sa luha niya.

"Kahit ano."

I smiled and tried calming her by sharing stories about my friends until she smiled again.

Nang kumalma siya ay pinisil niya ang kamay ko.

"Ang mommy mo..."

"'Wag na muna natin siyang pag-usapan."

Mabilis siyang umiling. "Kailangan natin siyang pag-usapan."

Tumingin ako sa mga mata niya.

"Desidido siya na paghiwalayin tayo."

Napabuntonghininga ako. "Hindi niya tayo mapaghihiwalay."

"Bumayad pa siya ng tao para masundan tayo," isip niya. "Ayaw na ayaw niya sa akin."

I knew that she was hurting, and it hurt me to see her like this.

"Birthday mo na next week."

Nagulat ako dahil alam niya ang birthday ko kahit hindi naman namin napag-uusapan.

"Anong plano mo?" tanong niya.

"I'll celebrate with you."

"What about your family?"

Umiling ako. "Ayoko muna silang isipin, Kaeda. Pagkatapos ng ginawa ni Mommy sa 'yo, hindi ko muna siya kayang makita. Naiintindihan ko ang galit niya pero mali ang ginagawa niya."

Natahimik siya.

"Paano kapag gumawa siya ng paraan para matanggal ako rito?"

"Hindi ako papayag. Ako ang may karapatang magdesisyon. Kahit ang board of directors ay hindi mangingialam sa bagay na ito."

Malungkot siyang ngumiti. "Sobrang sakit pala kapag ayaw sa 'yo ng pamilya ng taong mahal mo."

Tumingin siya sa mga mata ko, muling nagtubig ang mga mata niya.

"Kahit mahirap, kakayanin ko 'wag ka lang mawala sa akin. Kahit ipagtabuyan niya ako, kakayanin ko. Basta ipangako mo sa akin na ipaglalaban mo rin ako."

Mahigpit ko siyang niyakap. "Pangako, ilalaban kita."

She pulled away from the hug and showed me her pinky finger. She took mine, and we sealed the promise.

Sinigurado muna namin na nakauwi na ang lahat ng employees sa floor namin bago kami umuwi. Nasa parking na kami nang makarinig kami ng kwentuhan. Malayo sa pwesto ng sasakyan ko ang tatlong employees mula sa administrative department na nagkukwentuhan.

"Paano 'yon? Si President mismo ang lumabag sa policy rito sa Haya. Hindi ba dapat magkaroon ng action ang board tungkol sa relasyon nila ng secretary niya?"

"Laman sila ng usapan sa lahat ng offices. Dapat wala tayong pakialam sa relasyon nila, pero hindi maiwasan na pag-usapan sila dahil may nilabag sila rito."

Sumakay kami ng sasakyan. Tahimik na umupo si Kaeda sa passenger seat. Nakatingin siya sa kawalan.

Kinuha ko ang kamay niya at doon lang siya natauhan. Pinisil ko ito. "Are you okay?"

She pursed her lips, and tears welled up in her eyes. Bago pa tumulo ang luha niya ay hinigit ko na siya at niyakap nang mahigpit.

"Shh... is it because of what they're saying?"

"Hindi ko alam. Sobrang babaw ng luha ko ngayon."

Mas hinigpitan ko ang yakap sa kanya.

"Wala ka bang pakialam sa sinasabi ng ibang tao?"

"Wala," matigas kong sabi. "Wala naman tayong ginagawang masama."

Kumalas siya sa yakap at sumandal sa headrest. "Sa totoo lang, natatakot ako para sa 'yo. Natatakot ako na iwan mo ako dahil baka maisip mo na tama ang sinasabi nila tungkol sa atin."

My forehead creased in a frown.

"Narinig ko kanina ang usapan sa floor natin. Na wala akong magandang maidudulot sa 'yo. Na sakit lang ng ulo at usapan ng mga tao ang mapapala mo dahil nagustuhan mo ako."

Kaninong tarantado galing ang mga salitang iyon?

"Who said that?"

Hindi siya sumagot.

"Who said that, Kaeda?"

Pero hindi pa rin siya nagsalita. Nang hindi ko siya napilit ay hinarap ko siya.

"Ayaw sa akin ng mommy mo. Mayaman ka, mahirap ako. Boss kita at secretary mo ako. Napakalaki ng agwat natin. Parehas tayong babae—"

"Don't you ever say that as a reason, Kaeda," I said firmly. "Those reasons were nothing compared to how much I love you," I said, taking a deep breath.

Hindi siya nagsalita.

"Akala ko ba ipaglalaban mo ako? Bakit parang nanghihina ka ngayon?"

Gusto kong kontrolin ang mga salita ko dahil alam ko na dulot ng sakit niya ang mga salitang lumalabas sa bibig niya pero hindi ko mapigilan. Nasasaktan ako sa mga naririnig ko.

"Solana, mahal kita."

I felt as though my heart was being pinched. "Mahal mo ako kaya sa akin ka lang dapat makinig at hindi sa ibang tao. Naiintindihan mo ba?"

Matagal siyang tumingin sa akin hanggang sa bigla niya akong niyakap. Nang kumalas siya ay bigla niyang hinawakan ang magkabilang pisngi ko at hinalikan ako sa mga labi.

She kissed me passionately as if she had forgotten everything we had talked about.

"Hypersexuality," I murmured to myself.

Bigla siyang napatigil. Puno ng pagnanasa ang mga mata niyang tumingin sa akin.

"Yes, babe, I need you now," she said.

Hypersexuality was linked to bipolar manic episodes. Pansin ko iyon sa kanya dahil mas naging mahilig siya ngayon.

Mabilis kong pinaandar ang sasakyan. Pagdating sa bahay ay agad ko siyang itinulak paupo sa hagdan at mabilis siyang hinalikan. Minasahe ko ang dibdib niya at napaungol siya sa bibig ko.

I undressed her, revealing her naked body. I could not help but stare.

Hinawakan niya ang kamay ko at hinigit ako sa taas niya. Hinalikan niya ako sa mga labi at mabilis at mapag-angkin ang bawat halik na binibigay niya sa akin.

"Fuck me," she said. "Fuck me with your tongue and fingers, babe," she said, using the endearment I used earlier.

Hinalikan ko ang mga labi niya pababa sa leeg. Sucking on her neck, she moaned loudly and arched her body. Kinuha niya ang kamay ko at inilagay ito sa pagkababae niya. Bumaba pa ang halik ko hanggang sa pagitan ng mga hita niya.

I kissed the top of it until I made my tongue out. I started to lick her, and my middle finger touched her entrance. Ipinatong niya ang magkabilang hita sa balikat ko.

Umangat ang katawan niya habang dinidilaan ko siya at nilalaro ko ang entrada niya. She groaned when I slowly inserted my middle finger as I sucked on her clit.

Gustung-gusto niya ang ginagawa ko kaya mas pinagbuti ko pa. I pushed my finger in and out of her while licking and sucking on her clit. I continued until she started screaming.

She orgasmed in my mouth while her hands pulled my hair. Nang iangat ko ang tingin sa kanya ay humihingal siya habang nakatingin sa akin. I swallowed her cum, and it made her eyes widen.

"Solana," she whispered seductively.

And I knew it was going to be a long night.