Deel 10: Thuis

Lea

Léa's vader hielp haar alles in de auto te zetten zodat ze niet te lang in de regen moest staan.
Onderweg naar huis zei haar vader niet veel, hij vroeg zelfs niet bij wie ze was, waarom ze daar was, wat ze daar zat te doen en waarom ze in hemelsnaam opeens een kitten bij had. Dat deed haar al vermoeden dat ze in de problemen zat.

Eenmaal thuis nam ze Bliksem eerst mee naar haar kamer. Dat vond ze een goed idee, want Billie, de nieuwe puppy, mocht nog niet naar boven. Dan pas merkte ze op hoe laat het was, de klok beneden luidde 9 keer. Haar broertjes lagen dus al even te slapen, het maakte dus niet uit dat Bliksem zat te miauwen. Maar dat betekende ook dat haar ouders een reden meer hebben om teleurgesteld te zijn.

Eerst wou Léa gewoon in haar kamer blijven om een serieus gesprek met haar ouders te vermijden. Maar door een of andere reden keerde ze toch terug naar beneden, om haar ouders samen bij de keukentafel aan te treffen. Haar vader zuchte met zijn handen op zijn zij toen hij haar zag en keek naar Vallérie, die neer zat en met gevouwen handen op de tafle leunde.

"O jee, dit betekend zeker geen familie gesprek om naar Londen op reis te gaan zeker?" Haar effort om de spanning te breken werd gewoon genegeerd.

"Ga nou maar gaan zitten, schat." Vallérie wees naar Léa's vaste plaats aan tafel.
Ze deed dus wat haar werd gevraagd en bleef stil op de ondervraging wachten...

De laatste keer dat Léa ooit voor een slechte reden aan die tafel had gezeten was omdat ze in de problemen kwam toen ze een jaar of dertien was. Ze zat toen net in het tweede middelbaar en probeerde nog steeds bij Lena te blijven ondanks het feit dat zei dan weer bij Zoë wou zijn.
Daarom had Zoë, met een klein beetje hulp van Lena, een plan bedacht om haar voor goed van hen af te schudden.

Ze nodigden haar uit om het laatste uur van school te 'spijbelen', aangezien die leerkracht er toch niet was. Zo konden ze met de bus naar Zoë's huis gaan om iets leuks te doen voordat haar ouders thuis waren. Ookal wist Léa dat het slecht ging aflopen op school, hoopte ze zo op een goeie afloop onder vriendinnen. Natuurlijk had ze nooit mogen denken dat het bij Zoë opgekomen was haar als een vriendin aan te schouwen, want twee busstoppen voor haar huis lieten Zoë en Lena hun plan op gang komen.

Zoë liet haar eigen busticket buiten vallen aan een halte waar bijna nooit iemand afstapte. Dan liet ze Léa er achter gaan omdat ze zogezegd niet kon zien waar hij lag. Ten slotte zei Lena, nadat Léa was uitgestapt, tegen de buschauffeur dat er per ongeluk op de knop werd gedrukt waardoor hij zonder haar verder reed.

En alsof Léa haar dan al niet slecht genoeg voelde van helemaal verloren te lopen en in het openbaar te huilen omdat ze zo dom was geweest, kreeg ze van haar ouders de 'we zijn zeer teleurgesteld en je krijgt wel nog een straf' preek...

"We willen gewoon weten wat er is gebeurd Léa." Begon haar mams.

"En laten we heel eerlijk zijn, want het kan niet dat Vallérie je na school nog gevraagd heeft of je al onderweg naar huis bent, waarop je 'natuurlijk' hebt  geantwoord, dat ik je dan tegen de negenen moet komen ophalen bij iemand waarvan ik de naam niet eens ken." Ging Gerard wat nors verden.

Léa vertelden hen meteen heel snel wat er gebeurde van bij mevrouw Berger tot in Paris' huis. Waarbij ze zonder het zelf te beseffen het stuk waarbij Paris bijna van de brug sprong wegliet. Dat kon ze nu toch niet zeggen, want dan zou haar vader al helemaal flippen. Ze stonden versteld na Léa's verhaal en keken elekaar aan alsof ze iets anders hadden verwacht. Léa was opgelucht dat het gesprek op zijn einde kwam, maar toen ze op het punt stonden haar met een 'hou de tijd vervolgens maar in de gaten enzo' waarschuwing te laten gaan vroeg haar vader toch opeens:"Hoe ken je die jongen nuweer?"

"Uhm... hij zat bij mij in de muziekschool en we hebben contact gehouden nadat ik gestopt was?" Ze hoopte dat ze er in zouden trappen.

"Ow, was het die ene jongen waarvoor je een liefdesbrief had geschreven nadat je gestopt was omdat je wist dat je hem nooit meer ging zien misschien?" Vallérie leek het serieuze gesprek al te zijn vergeten en ging al terug over naar haar blije actieve zelf. Maar dat had Léa niet nodig, ze probeerde die gênante gebeurtenis al jaren te vergeten.

"Maakt niet uit, stuur gewoon het nummer van zijn ouders door, ik zou toch nog het ene en andere willen bespreken. En met de rest van die jongens zaken verwijs ik je graag door naar het liefdesbureau hier." Haar vader gaf een knipoog in de richting van Vallé, kwam Léa een kus op haar hoofd geven en ging dan naar boven.

"Je roept me maar," lachte haar mams," doe je wel het licht uit als je naar boven gaat? Vergeet ook niet dat we morgen naar de lentemarkt moeten, dus ga maar niet te laat naar bed."

_______________________________________
Hallo allemaal, ik ben er weer! Ik heb nu wel geen reserves meer liggen, dus dit weekend wordt veel schrijven xD
Gelukkig weet ik al waar ik naartoe wil...

Veel leesplezier!
Lovely_dreamer✯

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top