SC
MIKAEL SMIRKED AS HE started up the engine of his old motorcycle. It's still sounded the same, naiwan kasi ito sa pilipinas nang magbakasyon sila sa Spain. Hanggang sa hindi na bakasyon ang nangyari.
Nasa race track sila ngayon kasama ang mga magulang niya. The twins choose to stay in the castle like house, that was surprising in his part. Normally, those two always clash of who will take him down.
He whistled when he saw Ezecquiel loosen up her hair. Bumagsak ang buhok nito at bahagyang hinangin.
"Sexy!" He shouted. Mayabang na ngumisi sa kanya ang asawa niya.
Maya maya pa ay lumapit sa kanya ang nanny ni Havi. He's son was crying and reaching for him, narinig niyang tumawa si Ezecquiel nang pinatigil niya ang andar ng motor. It's just one lap and the speed limit was not that fast. Bawal 'yon sa kanya. Well, maski ang pag-angkas nga lang ay bawal na. Hindi alam ni Mikael kung paano ito nakahagilap ng motor.
"That's what you get for spoiling him too much!" Eze yelled and rolled her eyes. Itinabi nito ang motor na gamit at ibinigay sa butler niya ang helmet na hawak nito.
Havi didn't stop crying and it was freaking him out.
"Stop crying, young man! How about we ride this motorcycle together huh?" He cooed his son.
Isang tagumpay na ngiti ang sumilay sa labi niya nang tumigil ang anak sa pag-iyak. Pasimple siyang tumingin sa asawa na ngayon ay kausap ang mommy at auntie niya.
"His helmet, give it to me." Utos niya sa nanny nito.
He's not allowed to ride his motorbike if he's with Havi. But if it's the only thing that can make his son stopped crying. Then, he'll do it in a heartbeat. The flash style. Hindi naman niya hahayaan na mapahamak silang dalawa ng anak niya.
"S-sir? B-but..."
"Faster, or else my son will cry again!" He hissed.
Tumingin ang nanny ni Havi rito. The little Salazar was looking at his nanny with his cute puppy eyes that no one can resist. Mayabang na ngumisi si Mikael, hell yeah! That's his son!
Inabot sa kanya ng nanny ni Havi ang baby carrier na sinasabit sa katawan. Sinuot niya ang helmet sa anak na ngayon ay tumatawa na.
"Lagot ako sa Mommy mo nito," aniya habang inaayos ang anak. He started the engine of his motorcycle.
Unang tunog palang, narinig na niya ang anak na tumawa. Havi even cutely clapped his small hands.
Without further adieu, pinaandar niya ang motor niya. He was too focus on the road, inisang ikot niya lang ang race track, hindi din naman ganoon kabilis ang patakbo niya dahil kasama niya si Havi. In addition, he was readying himself for the his wife's anger.
Naghihintay si Ezecquiel sa starting line, at nakapamaywang pa.
"Sasamahan mo naman si Daddy sa sala diba? Tabi tayo sa couch, Havi." He laughed nervously. Basically, that will happen to him in a matter of time.
Nang malapit na sila sa kinatatayuan ni Eze, mas binagalan pa niya ang andar, pero nakarating pa rin naman sila. When he stop the engine of his motorcycle, Havi started to laugh loud and still pointing ahead. That means he still wanted to go for one lap.
"Mikael! How many times do I have to tell you, you can't ride a motorcycle if you're with our son! Paano kung maaksidente kayong dalawa ha?!" Salubong sa kanya ni Eze nang maalis niya ang helmet niya at helmet nang anak.
Mikael showed his son, "look, he's laughing." Nakangiwing sabi ni Mikael.
Pigil ni Mikael ang mapangiti nang pumikit ng mariin si Ezecquiel dahil sa kanya. He motioned the nanny to come, nang makalapit na ito sa kanya mabilis niyang hinubad ang strap ng baby carrier at inabot ang anak sa nanny nito.
Mabilis siyang bumaba sa motor, at nilapitan si Ezecquiel. He swiftly slid his hand around her waist and pulled her closer, nasa likuran siya ni Eze at naglalambing na nakayakap. Damn, naranasan na niyang matulog sa sala nang hindi alam kung ano ang naging kasalanan niya! And it was hell!
Sanay na siya na may katabing matulog, at kayakap buong magdamag. Even the pillow wasn't enough to fulfill that.
"Babe, look he's happy. I did a good job right?" Malambing na bulong niya rito. Ezecquiel shrugged him off.
Ngumuso si Mikael nang tanggalin ni Eze ang pagkakayakap niya rito at hinarap siya. His wife's face was calm, but he knew better when she's like that. It's time for him to be a obedient husband. Kailan man ay hindi siya nanalo sa asawa pagdating sa argumento tungkol sa anak nilang dalawa.
"You can shower him with those toys you always buy, sige hindi na kita babawalan! But please, isang taon pa lang ang anak natin! Ilang beses na natin pinag-usapan na walang mag mo-motor sa atin na angkas si Havi!" She shouted.
Napakamot nalang siya sa batok niya, "okay, last na 'yon. Last mo na rin ang pagsakay mo sa motor." He kissed his wife temple and wrapped his arm around her shoulders. "Don't shout, hmm? I'm sorry."
Patago siyang ngumiti nang iangat ni Ezecquiel ang kamay nito at himasin ang baba niya. Damn! He didn't shave! Ayaw ni Ezecquiel ma may balbas siya dahil panay ang halik niya sa anak.
"Don't kiss our son, alam mo naman na naiirita ang isang 'yon sa balbas mo." Inirapan siya nito.
Mikael wiggled his brows. "Gwapo pa rin naman ako sa paningin mo diba?" He asked his wife chuckling.
Lumabi si Ezecquiel at humarap sa kanya, she wrapped her arms around his waist and rest her head on his chest.
"Hindi lang sa paningin ko, Babe. Sa paningin din nila." She whispered but Mikael still clearly heard what she said.
"Babe? Tingin ka sa akin." Utos niya sa asawa.
Unti unting inangat ni Eze and ulo nito, Mikael held her chin and slightly pinch it.
"Babe, I don't care about them. Ikaw ang asawa ko kaya ang opinyon mo lang sa mukha ko ang kailangan ko. Now, answer your dear husband. Am I still handsome?" He smirked when he saw Eze's face turned bright red.
Ahhh, it still feels like before. Nothing really changed. Mahal na mahal pa rin niya si Ezecquiel.
"Of course, papakasalan at magpapabuntis ba ako sayo kung hindi?" Natatawang sagot nito sa kanya. Mikael bit his lips and removed his gaze on her.
"So, pinakasalan mo lang ako dahil gwapo ako?"
"Parang ganoon na nga." Ezecquiel laugh and jog towards their family.
It's been a long time, days passed like a blur, Ezecquiel and her real mother issues was now okay. Her brother was still in jail, but the last time he checked, Ciel was doing good. Wala silang balita sa Tatay niya dahil na rin sa banta ni Ciel na huwag itong dadalawin.
"Babe, they're starting to cut the cake without us." Anito.
Tumingin si Mikael sa mga magulang niyang nasa isang tent, his parents was crazy for having a baby shower here in the race track. Hindi man lang pinag planohan. Napailing nalang siya nang makita ang mommy niya na hiniwa na ang cake.
Mikael was actually nervous. He badly want a daughter, but he also prepared a name for a boy if it's not a girl.
"Babe, the color," kuha ni Ezecquiel sa pansin niya.
He blinked his eyes. His lips parted in surprised. It was pink! He balled his hand into fist and punched the air.
"It's Lalaina Maven Salazar!" He shouted and hugged his wife tightly.
Finally, a princess. He squatted and kissed Ezecquiel's tummy.
"Kuya and I will protect you baby. I can't believe we're having a princess... You're amazing!" He exclaimed and kissed Ezecquiel's on the lips.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top