SC

NAGMAMADALING pumasok si Dylan sa loob ng Hospital. This scene was like a Deja Vu to him. Lakad takbo ang ginagawa niya. When he saw the nurse station agad niyang inistorbo ang nurse na mukhang wala pang tulog at umiinom pa ng kape.

"Nurse? Where's the Delivery room?" Nagmamadaling tanong niya.

He was working his ass off when his sister Deilan called telling him that Frances water broke, kaya agad niyang pinatakbo ito sa hospital ni Caleb.

"Deretso lang po kayo sa hall way, tapos kaliwa ka lang po, Sir." She answer while waving her hands, trying to pinpoint the exact location. Tumango lang siya at nagpasalamat.

He jog towards the Delivery room. Hindi siya mapakali at sobrang lakas ng tibok ng puso niya. Her brows furrowed when he saw his friends, nakakalat ang mga ito sa harap ng Delivery room. Ang iba ay nakasalampak pa sa sahig. Castiel was walking back and forth like he is the damn Father and Husband of his wife!

Bahagya siyang kumalma dahil sa presensya ng mga tarantado niyang kaibigan. Tho, Mikael, Kyst, Alistair and Light are absent. Magkasunod lang ang due ni Frances at Ezecquiel, kaya malamang ay nakabantay ito ngayon sa asawa niya. And Kyst have Twin, of course hindi niya 'yon basta basta aalis sa bahay. Alistair is still in Japan, and Light, mukhang wala na itong balak umuwi sa Pilipinas.

"What are you doing Castiel?" tanong niya rito.

Agad na ngumisi sa kanya si Castiel. "Ahm, sub mo? I saw Jyrelle, Kyst and Esel was like this when their wife's inside the Delivery room. Wala ka pa kaya ako na muna ang umarte." Nagtaas baba pa ang kilay nito habang sinasagot siya.

Jyrelle rolled his eyes, while Esel walk towards Castiel. He smirked and shake his head when Esel raised his leg and kicked Castiel's butt.

"Fuck!" Castiel shouted while holding his butt.

"Dylan!"

Napalingon agad siya ng marinig ang boses ng kapatid ni Frances. He was still wearing his police uniform, and holding a paper bag.

"What's that?" He asked and pointed the paper bag he's holding.

"W-where's m-my sister?!" Hinihingal na tanong nito.

Dylan pointed the door of Delivery room. "She's inside."

"Bakit wala ka doon?" Nakataas ang kilay na tanong nito sa kanya.

"Kasi ang asawa ko ang manganganak at hindi ako?"

"Eh kung ibaon ko lahat ng bala ng baril ko sa katawan mo?" Sarkastikong sagot nito sa kanya.

"Please don't! Ayaw na namin makasaksi ng may mabaril sa amin." Ma dramang sigaw ni Laur. Agad naman itong sinuway ng mga nurse na dumadaan.

Laur just chuckled and wink playfully, earning a giggle from the nurses. He sighed and stroke his hair. He's worried about his wife. Wala na si Deilan dahil ito ang pumalit sa kanya para maka alis siya sa meeting.

"What's up with them?" Pabulong na tanong ni France sa kanya.

Dylan sighed. "Don't mind them."

Ilang oras silang naghintay sa labas ng Delivery room, at sa bawat segundo, minuto na lumilipas, palakas ng palakas ang tibok ng puso ni Dylan. Even his head is pounding. His Friends was leaving one by one since they have a business to attend to.

Good thing Deilan already prepared the baby's things. Mas lalo pa na sumasakit ang ulo niya dahil sa tanong ni France. Fuck, if he can just barge in inside the delivery room to make sure that his wife and son were okay, ginawa na niya!

"Kayo po ba ang asawa ni Mrs.Cortez?" The nurse asked while looking at him, pero agad na humarang ang kapatid ni Frances at tinakpan siya.

"I'm her brother, how's my sister?" France asked the nurse.

"The Mother and the baby are fine. We just need the one piece of baby's clothes, do you have them?"

Agad na kinuha ni Dylan ang bag na iniabot sa kanya kanina ng mga kaibigan niya. Kumuha siya ng isang piraso ng maliit na damit, other pieces of clothes was too unfamiliar to him, kaya pasimple niyang hinagilap si France. He won't call him Kuya whatever it fucking takes. Si Deilan nga hindi niya na tinatawag na Ate.

Kinuha 'yon ng nurse at dinala na sa loob. Binilinan din silang dalawa ni France na ililipat na si Frances sa private room as per his request. His wife, Frances must be exhausted for giving birth. She needs a room with a comfortable bed and space.

"Fuck! Tumakas lang ako sa trabaho." Narinig niyang bulong ni France.

Nilingon niya ito at tinaasan ng kilay. "Why don't you go back? I can handle my wife and my son." He said while playing with his phone. Pinapaikot ikot niya 'yon sa kamay niya.

Ngumisi ng sarkastiko si France. "Oh talaga? Paano kapag iniwan kita dito mag-isa? Edi dalawa na kayong naka admit?" France looked at him, with a smug face. Obviously mocking him.

Dylan rolled his eyes. Hindi na niya lang pinansin ang lalaki. Dumeretso na siya sa private room at doon nalang hinintay ang asawa. They don't have any idea, rather, wala siyang kaalam alam sa gender ng anak nila. Kapag nagpapa check up si Frances palaging si Mikael at Kiel ang kasama nito, dahil sabay silang dalawa ni Ezecquiel na mag pa check up.

"SIR, kailangan niyo pong ifill up 'to." A nurse gave him a paper and he immediately scan it.

Good thing, after 2 hours or so, nagising na ang asawa niya. She's still gorgeous even tho she looks really worned out.

"Baby? Can we name him Dheylan?" He suggested pero agad umasim ang mukha ng kapatid ni Frances.

Frances also frown, she's holding their son in his arms while breastfeeding her.

"Baby, your name is too common." Reklamo ng asawa niya. Halos malaglag ang panga niya dahil sa narinig, at ang siraulong pulis na kapatid nito ay agad na sumang ayon!

"I want to name him, Love." Frances said and looked at their son lovingly.

Siya naman ngayon ang kumunot ang noo. "But Love is a bit... weird? Don't you think so?"

Nakarinig si Dylan ng kasa ng baril. He knew that the assholes gun doesn't have a bullet. Pero hindi niya maiwasan ang mapa pikit ng mariin. He sighed and raised his hands on the air.

"Bakit ka ba kumokontra sa gusto ng kapatid ko? Maganda naman ang pangalan na love ah?" Singhal nito sa kanya at pinanlakihan ng mata. France slowly stood up and walk towards him. "Sakay ka nalang, kung ayaw mo matulog sa labas ng kwarto niyo. I heard woman afted giving birth is a bit... sensitive. Got me?" Pasimpleng bulong sa kanya ni France.

Iniabot niya kay France ang papel. Frances smiled at him sweetly and his heart melt in an instant. Ganoon siya karupok sa asawa. Hinayaan na niya ang dalawa sa gusto ng mga ito. France was the one who filled up the paper and he's just watching wwhile playing his son small finger.

He's son was too small, mabuti nalang talaga at tama ang pag-aalaga nito sa asawa noong nag bubuntis pa ito. He made sure that Frances was eating a nutritious meals provided by Yves. He also thanked God that his wife and son were safe during the delivery.

DYLAN was doing something in his laptop while taking care of his son at the same time. Wala ang asawa niya dahil may kailangan daw itong asikasuhin sa Boutique nito at sa bagong business venture nila na kasosyo ang asawa ng mga kaibigan niya.

"Goodness! Dylan!" Sigaw ng kapatid niya nang makita siyang nasa harap ng laptop niya.

He hushed his sister and glared at her. Sinulyapan niya ang anak na nasa crib at mahimbing ang tulog.

"What do you need?'' Walang ganang tanong ni Dylan sa kapatid niya.

Kumunot ang noo niya nang makitang sobrang putla nito. She looks like a zombie, mas malala nga lang sa mga zombie na napapanood niya sa mga movies.

"You doing good? Mukha ka pang puyat sa amin ni Frances.'' He spat and looked at his sister from head to toe.

Deilan rolled her eyes. "I'm vomiting nonstop. Morning, evening, kahit anong oras!'' She exclaimed while doing some hand gestures.

Humarap siya sa kapatid. "Hindi ka naman siguro mabubuntis ng girlfriend mo ano?" He asked sarcastically.

"How dare you! Hindi ko ibibili ng gatas ang anak mo!" She exclaimed.

"I'm not the old Dylan who needs all your support, Dei. Well, kaya ko naman mabuhay noon, you're just too nosy that you give this and that." Walang ganang sagot niya sa kapatid.

Deilan rolled her eyes and walk towards his son crib. Tulog na tulog ito dahil puyat kagabi, Love and him was playing peek a boo starting from 9 in the evening to 2 in the morning. Ginagawa nitong umaga ang gabi. That's why he's now working at home.

"I'll rest for a while. Don't worry, hindi naman ako magtatagal. Take care of the company for me." Bilin sa kanya ni Deilan habang inaayos ang higa ni Love, he's just two months old pero ang likot na nitong matulog. Mana sa nanay.

"Copy. Also, visit a Doctor. You don't really look well." Madiin din na bilin niya sa kapatid.

Deilan sighed and nod and that's enough for him. Mababalitaan naman niya kung nagpunta talaga ito sa Hospital para magpa check up, if not. Then he'll go to her and bring a fucking Doctor.

"Oh..." Frances eyes widened when she saw Deilan in their room. "Hi, Ate? Napadalaw ka?" tanong nito habang nakangiti.

Frances walk towards him and kissed his lips before going to Love to kiss his forehead. Her forehead crease and brows furrowed when he heard a loud voice.

"Who's that?" Tanong niya kay Frances.

Frances smiled. "Si Kiel, may pinababa lang ako. Nag grocery na din kasi ako, wala na tayong stocks." She answered.

Surprisingly, after giving birth. Frances learned how to finally cook a edible food. Hindi na panay take out ang kinakain nila. He should thanked Shawn and Isabella for teaching his wife.

He feels so pathetic for not learning how to cook.

"Ahm, ano... Alis na ako." Natatarantang sabi ni Deilan. Tinanguan nalang niya ito, humalik pa ito sa pisngi ni Frances bago lumabas sa kwarto nilang mag-asawa.

Frances walk towards him sat on his lap. His cock immediately stirred into life kaya pasimple siyang napamasahe sa sentido niya. He's been sex deprived for months now, at hindi pa talaga pwede dahil baka bumukas nalang bigla ang tahi ng asawa niya. He wouldn't want that to happen. France will surely kill him.

Mas lalo siyang napapikit ng mariin nang pinadaan ni Frances ang daliri sa likuran ng tenga niya, he sighed and held his wife waist. Dylan looked at her with a sharp glare.

"Stop what you're doing, Frances. Don't tease me." He warned.

Pero masyadong makulit ang asawa niya at talagang ikiniskis pa ang puwetan sa bumubukol niyang pagkalalaki.

"Frances!" He half whispered half shouted.

Dylan never raised his voice towards his wife. Pero iba ang sitwasyon nila ngayon. Frances, his wife was playing a dangerous game. Pareho silang mapapahamak sa ginagawa nito, pagkatapos ng panandaliang sarap.

"Fine! Fine! I'll take care of our groceries, ikaw na ang bahala sa best friend mo." Tumatawang ani nito habang naglalakad palabas ng kwarto.

My poor best friend...

Basta nalang ginising at hindi man lang pinatulog ulit. He sighed and walk towards the bathroom, so he can take a cold shower. Kapag talaga may go signal na ang Ob ng asawa niya, hindi niya talaga ito palalakarin ng isang linggo.

NAPABALIKWAS nang bangon si Dylan nang bigla nalang pumalahaw ng iyak ang anak niya. He sighed and wear his shirt, tinambakan siya ng trabaho ni Deilan kaya anong oras na siya nakatulog kagabi.

He glance at the wall clock. "Kiddo, it's just 2 in the morning." Reklamo niya na parang naiintindihan siya ng anak.

Dylan heard a soft groans. Kinarga niya ang umiiyak na anak at nilapitan ang asawa, he sat in the bed beside her while dancing his son with his arm. Habang ang isang kamay naman niya ay hinahaplos ang ulo ni Frances para makatulog ulit. When Love finally stop crying and slowly dozing off.

Bahagyang yumukod si Dylan at hinalikan ng mabilis sa labi si Frances na mahimbing na ulit na natutulog, then he kissed his son forehead.

"My Love and my life."

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top