Chapter 6

HE WAS BUSY all day but he didn't forgot to call and asked Yves to deliver his food to Devi. Lagi niyang binibigay ang free lunch niya rito. She needs to eat because she's still too tiny in his eyes, pagtapos ay nalaman niya pa na hindi nito madalas ubusin ang kinakain ni Devi sa Cafeteria.

While he ate lunch at Angel And Ranger's house. And he likes staying and babysitting Evicka, she's too cute and he can't resist her. Minsan na siyang napagalitan ni Angel dahil naibili niya ito ng laruan na may kamahalan.

Hindi naman niya alam na mahal pala ang nakuha niyang laruan. He wasn't looking when he bought that and he used his another card to pay. He gave his one card to Devi, ang akala niya ay gagamitin na niya 'yon pagkabigay na pagkabigay niya. But he's wrong, kahit pa nga wala siyang pakialam kung masagad nito ang limit non.

"Lagi ka nalang nandito no? Wala ka naman ambag." Ranger said when he saw him sitting comfortably on the sofa, nasa pagitan ng hita niya ang anak nito kaya hindi nito napansin.

"I'm babysitting your daughter, Ranger! Look, he likes his uncle handsome." Castiel baby talked and that made Evicka giggled and her saliva formed a small bubbles.

"Bakit hindi mo pa anakan 'yung nilalandi mo?" Ranger asked almost a whisper.

"Noong binuntis mo si Angel, girlfriend mo na ba? Pumayag ba siya na buntisin mo na?" He curiously asked, pasimple pa niyang tinakpan ang tainga ni Evicka na akala mo ay maiintindihan ang pinag-uusapan nilang dalawa ng ama nito.

Ranger loosen his neck tie as his forhead crease. "Yes, she's my girlfriend that time. I have her consent, no, she had my consent. Sino ba naman ako para tanggihan ang asawa ko?" Nakangising sagot nito sa kanya.

Castiel rolled his eyes. "She's not even mine. I don't know if she likes me like the way I like her, ayaw ko naman takutin at baka tumakbo palayo." He heavily sighed.

Napaupo si Ranger sa tabi nito at nanlalaki ang mga mata na nakatingin sa kanya.

"You... Malapit na mag-isang buwan. Hindi mo pa girlfriend? Maniwala ako sayo." Ranger snorted.

He scoffed and played Evicka's small hands. "Hindi naman lahat ng babae makukuha nitong kagwapuhan ko, tanga mo naman." Pabalang na sagot niya rito.

"Lumayas ka sa pamamahay ko, bobo." Ranger hissed and get his daughter who's still playing her cute teddy bear on his lap. Nahulog tuloy 'yon sa sahig.

Pero nang makita ni Evicka na tatay na nito ang kumakarga sa kanya, bigla nalang niya itong nakalimutan. Castiel rolled his eyes and dramatically sulked. Pati bata pinagpapalit na siya.

"Balik na ako sa site. Baka hinahanap na din ako ni Xyria, patay na naman ako." He blew a loud breath and stretched his arms.

"You can always go back to your father and claim what's yours, Castiel." Seryosong sabi nito sa kanya.

Castiel chuckled, "nope, not gonna happen!"

Napailing nalang si Ranger sa kanya. Siya naman ay humalik sa pisngi ni Evicka at bumalik na sa site. Everyone was suggesting him to go back and claim what's his. Pero hindi sina Xyria at Light, maybe because they knew that he doesn't want to involved his self to that old man.

"Castiel! I'm glad you're here," kararating pa lang ni Castiel sa site pero sakit na nang ulo ang sumalubong sa kanya. 

"What do you want?" He asked coldly, hindi siya interesado sa babae. Even before that he loves to play a lot. Hindi talaga siya nagka interes dito.

"You. I want you, Castiel." The woman sensually said but it has no effect on him. She even wrapped her hands around his arm, pero agad niya 'yon na tinanggal at sinamaan ito ng tingin.

"I'm busy. I don't have time to play with you and if ever I have? I'm not going to waste it with you. Leave. Stop pestering me." He stared at her coldly while saying those words, sana lang ay nakuha nito na wala talaga siyang interes sa kanya.

The woman rolled her eyes at him and stomped on her way back to her car. He didn't even bother to glance at her again, dumeretso siya sa office na nakalaan sa kanila para magpahinga muna pagtapos ay pupuntahan ulit ang construction site para asikasuhin ang mga dumating na materyales.

Castiel was about to call Devi. But a text caught his attention.

From: Devi

Thanks for the food. Stay safe :>

He smiled and closed his phone. Hindi na siya nag-abala pa na reply-an ito. Umupo si Castiel sa swivel chair niya at isinandal ang ulo sa upuan, he covered his eyes using his arm as he tried to suppress the smile forming on his lips. A simple 'stay safe' can make his heart pound and happy.

"Pulang pula amputcha!"

Agad siyang napalingon nang makita si Laur na naka upo sa lamesa niya mismo.

"Ginagaw mo dito?" Pabalang na tanong niya rito.

Tumaas ang sulok ng labi ni Laur. "Akala ko kasi nandito bebe mo, makiki tsismis lang ako." Laur wiggled his brows.

"Is life fucking you hard?" Nang-aasar na tanong sa kanya ni Laur. "Why don't you fuck it harder?" He laughed hysterically.

Bumabalik sa kanya ang mga katangahan na sinasabi niya noon. He put his tongue inside his cheek and scoffed. Hindi na nga siya matino wala pa siyang matinong kaibigan. Life sucks.

"E ikaw? Bakit mukha kang sisiw sa buhok mo ngayon? Para kang isali ka sa bunutan ah?" Sarkastikong tanong niya habang nakatingin sa buhok ni Laur na kulay green naman ngayon. "Lumot amputa."

"As if I can say no to that brat." Laur rolled his eyes and he smirked.

"Oh? Edi pareho lang pala tayong tina-tangina ng buhay natin? Ano?" Pang-aasar niya rin kay Laur.

Castiel laughed heartily and played with Laur's hair.

"Sabihan ko kaya na kalbuhin ka?" Tumatawang tanong niya kay Laur. He slapped his hand and showed his middle finger to him.

"Bobo 'wag! Nagagalit na nga si Papa sa'kin. Edi tinakwil ako non kapag nagmukhang itlog ang anak niya!" Laur hissed and Castiel laughed while holding his stomach.

KUNG BUSY si Castiel, busy din si Devi. After presenting her layout for Walter's hotel, ang sunod na inasikaso nila ay ang hotel na ginagawa ngayon nina Castiel. They'd already have an idea what to do because the owner already talked to them.

Naging madali para sa kanila dahil alam nila ang gusto at hindi gusto nito.

"Devi, kape mo. Pang-ilan mo na 'yan?" Nag-aalalang tanong ni July sa kanya habang nakatingin sa ginagawa niya.

She didn't bother to looked at him. She's too focused on her work that she didn't forgot her lunch again. Noong nakaraan na araw lang siya nakakain ng maayos, pagtapos noon ay hindi na nasundan.

Devi can hear them talking about her and her works. Pero katulad nang ginagawa niya sa nakaraan na araw, hindi muna niya pinapansin ang mga ito. She knew that they're concerned about her, pero mas concern siya sa sasabihin ng kliyente nila.

That woman was too hard to please. Hindi niya alam kung nakailan na siyang gawa pero hindi nito nagugustuhan. She even tried to asked her which one or kung ano sa gawa nito ang ayaw nito, she even asked her what she wanted. Pero ang sagot lang sa kanya nito, wala siyang ideya, at trabaho niya daw ito kaya dapat hindi siya nagtatanong.

Napakabobo sa totoo lang.

"Devi, yung lunch mo. Hindi mo pa nagagalaw. Oras na oh," nag-aalala ang boses ni Xyrish. She just nod her head, hindi niya maramdaman ang gutom dahil sa stress niya.

"Hayaan niyo na muna." She heard Imara calmly said.

Pagkatapos non wala na ni isa sa kanila ang nagpaalala sa kanya sa pagkain niya. Naubos na din niya ang kape na nailapag ni July, her hands were shaking because of too much caffeine. Pati ang mga mata niya ay nagluluha na din dahil tutok siya sa mga gadgets niya.

But an hour later, she saw on her peripheral vision that they're leaving one by one. Hinayaan niya nalang ang mga ito sa pag-aakala na sabay sabay ang mga ito na bibili ng meryenda.

"I told you to eat even if you're too busy, didn't I?" A cold and baritone voice said behind her back. Tumatama ang hininga nito sa batok niya, her eyes widened when she felt something not so familiar to her body. She shivered and her lower abdomen tightened with tingling sensation.

Napalunok si Devi nang mapagtanto na si Castiel pala ang nasa likuran niya. Bahagya siyang pumihit patalikod para makita ito, salubong na salubong ang kilay nito at magulo pa ang bagsak na buhok. His lips were one inch far from her lips.

"Eat now. Hindi ako aalis hanggat hindi mo 'yan nauubos." He said and stood up straight, he even cleared his throat and shifted his gazed.

Devi came back to her senses, nang pabalyang hinila ni Castiel ang pakalat kalat nilang mono block chair sa loob at tumabi sa kanya. He was silent while opening the lunch box. Hindi siya maka kibo dahil sa gulat at mukhang galit pa ito. She calm her self, pinalobo ang mga pisngi para pigilan ang sarili na ngumiti.

She can't help it. Castiel looks like a caring husband while preparing her lunch that was supposed to be his.

Castiel glanced at her. "Nakailang kape ka?" He asked coldly.

Devi pouted her lips and glance at her table, good thing that was her last cup. She was planning to ask July again to buy her another cup.

"Si July nalang tatanungin ko, here, say ahhh!" He said and raised the spoon with a food in it.

Ang kanina na pinipigilan niyang ngiti ay unti unting lumitaw. He's so sweet, sinong hindi babae ang mapapangiti sa ginagawa nito ngayon. She open her mouth and accepts the food. She chew slowly, habang si Castiel naman ay sumasandok ulit ng pagkain.

"Ako na, kakain na ako. Uubusin ko." Nahihiyang sabi niya. Tumaas ang kilay ni Castiel at hinayaan naman siya nito sa gusto niya.

Kahit naiilang siya sa mga tingin nito, patuloy pa rin siyang kumain hanggang sa masimot niya ang laman ng lunch box. Then Castiel placed a one cup of chocolate ice cream in front of her, it looks tasty. Kaya kinain niya din 'yon. Nakakapanibago na tahimik ito ngayon.

"Next time, eat your lunch. Huwag kang magpapalipas ng gutom, lessen at least your addiction to coffee too." Pangaral nito sa kanya pagkatapos na pagkatapos niyang kainin ang ice cream na inilapag nito.

She pursed her lips. So, he just waited for her to finish her food.  Tapos ay sesermonan.

"Can you be my boyfriend?" She asked all of a sudden. Even her was too shocked, but it's too late to take it back.

Castiel glance at her and answered her immediately. Ni hindi man lang ito nag-isip. "No."

Her lips parted and somehow she felt dissapointed at his answer, kahit hindi naman niya dapat 'yon maramdaman. Yes, he told her that he likes her but that's all. Naalala niya bigla si Imara at ang mga babala nito sa kanya. Castiel's a womanizer.

"Huh? Bakit naman? Maganda naman ako ah?" She asked cheerfully, trying to cover the disappointment she's feeling a while ago.

Devi bit her lower lip when his gazed settled on her face. Like he was memorizing every part of her face.

"Exactly. You're gorgeous. At ang ganyan klase ng ganda dapat itinatali na kaagad, mahirap na at baka maagawan pa ako." Castiel answered while staring intently at her eyes.

Devi was not sure why's her heart beating so damn fast, nagpa-palpitate ba siya sa sobrang kape o sa kilig?

She cleared her throat and forced herself to chuckle. "Pinagsasabi mo?" Tanong niya rito.

His face was so serious. Wala ang palabiro na aura ni Castiel. Castiel leaned his elbow against her table and tilted his head a little to the side, nakatutok pa rin ang mga mata nito sa mata niya.

"I'm saying... I want to be your husband. Ang gusto ko nakadikit na ang apelyido ko sayo, tulad nga ng sabi mo maganda ka. Destiny sometimes play dirty, baka sa iba ka bigla ibigay. Kaya habang nasa akin ka pa, itatali na kita. Kuha mo na?" His voice was low and raspy. For some reason, Castiel sounds sexy. Napalunok si Devi at awkward na tumawa.

Thinking that Castiel might said it to a lot of woman he bedded, Devi countered.

"You serious? I'm just joking." She bitterly laugh. "You're an asshole, a jerk for kissing and bedding woman one after another and leave them when you don't need them anymore, but that's only your flaws. You're almost, almost perfect, Castiel. I am just me, Liam Devora, nothing more and nothing less.  I'm pretty but I have a very chaotic family, I'm dumb. I don't even know why or what charm do I have para matapos ko ang kurso ko." Devi said.

Castiel shake his head and sat properly in front of her. He cupped her face and made her face him.

"You think so lowly of yourself, you're not dumb. Just slow? Kidding, wala naman taong bobo. We move in our own pace, Devi. It's okay to be dumb sometimes, nakakasira ng ulo ang sobrang talino. Noong bata ako may kapit bahay kaming nabaliw sa sobrang talino, gusto mo ba 'yon mangyari sayo?" He playfully asked and shake her own head. Wala sa sariling natawa si Devi sa ginagawa nito sa kanya.

"Tanga mo naman kausap, Castiel." She whispered.

"Tanga naman ako sayo e,"

"Pardon?" She asked because she didn't heared him properly. Castiel stared at her and smile genuinely, he even caressed her cheek.

"Will you believe me if I say... I'm inlove with you Liam Devora Gaviola. I want you to be mine and be my wife."

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top