"GOOD evening! Hi Ate? Girlfriend mo, Kuya?"

Tanong ng kamukha ni Vyrlle, this must be her twin. Isabella's eyes widened in shock when she run towards her and hug her waist. She's hugging her so tight that it rendered her to breathe. She's like her twin, Vyrlle. Masyadong malambot at mabait ang mga ito.

"She's not my girlfriend and I will never have one. Stop hugging her," masungit na sagot nito sa kapatid. Agad na ngumuso ang babaeng nakayakap sa kanya at inirapan ang Kuya nito.

"How rude..." She murmured and smiled widely at her.

"Don't rolled your eyes on me, Vraiose Cay!" Sigaw ng Kuya ng mga ito mula sa kusina. Hindi siya pinansin nito at umayos ng tayo sa harapan niya.

"My name is Vraiose Cay Clemente, you can call me ra-yos or Cay. You choose," she introduced herself as she wrapped her arms again around her.

"Isabella," pagpapakilala niya. She doesn't want to drop her surname, they run in the same circle that's for sure.

"So... Ate Bella, bakit ka pakalat kalat sa daan? Ang ganda mo pa naman, baka mapag-tripan ka ng mga adik!" She exclaimed then she leaned over and whispered, "Wag ka ding lalapit kay Kuya. Adik yan."

Her brows furrowed and leaned over to whisper, "He's using drugs?" Isabella asked in a low voice.

She laughed so hard after that. Tumaas ang dalawang kilay niya, did she just say something funny? Hindi naman nakakatuwa ang ganoon ah? Sinusuportahan ba ng mga ito ang pagiging adik ng kuya ng mga 'to? Oh wait! Baka pati rin sila ay gumagamit ng pinagbabawal na gamot?!

"No! Iba ang ibig kong sabihin doon." Rayos said in between her laughs. Agad siyang nakahinga ng maluwag dahil sa sinabi nito. She continue laughing while holding her stomach. Napangiwi nalang si Isabella.

A smile stretched out on her lips, this house wasn't small and not so huge also. Sakto lang para sa isang pamilya, it's like the house was made to secure that their bond as a family will be intact. Kahit saan ang mga ito magpunta sa bahay tiyak na magkikita kita pa rin. Unlike her house, it was huge. Masyado 'yong malaki para sa kanila. Pero nagawa pa rin naman nilang maging masaya kahit papaano.

Napansin niya rin na dalawa lang ang kasambahay ng mga ito, all around na siguro. If her aunt just let her stay in her own house, willing siyang maging katulong. But they really want her gone. And she knew exactly why. Her smile slowly faded. She misses her home already.

"Ngayon ka lang ba nakakita ng bahay at tuwang tuwa ka?" Barumbadong tanong ng isang lalaki na walang kasing bastos ang bunganga. Ngayon niya lang din napansin na wala na pala sa tabi niya si Rayos.

"No. Natuwa lang ako sa laki ng bahay niyo." Sagot niya. Sinikap na hindi mautal sa harap nito, he's eyes were glaring at her. What did she even do?

He raised his brow, "Wala ka bang matutuluyan?" Her asked again.

Isabella wanted to answer him 'Oo, wala dahil pinalayas ako sa sarili kong bahay!' But who would believe her? She's still a stranger to them. Si Vyrlle at Rayos, baka pwede pa. Pero etong lalaking nasa harap niya? Asa.

"Pupunta dapat ako sa bahay ng kababata ko... Kaso nawala ko yung papel na hawak ko kanina, siguro nawala ko 'yon habang kausap yung mga bata..." Para siyang tanga na nag explain sa kaharap, may paturo turo pa siyang na nalalaman. He's just looking at her, observing her rather.

"Bata?" Tumaas ang kilay nito sa kanya.

Isabella nod her head, "Kanina kasi... may mga bata akong nakita na kinakalkal yung basura para maghanap ng pagkain... ayun.." Ayon na naman yung titig nito na nakakalusaw kaya nagkakanda putol putol ang mga salita niya.

He kept his hands in the pocket of his pants, Isabella observed that he likes doing it, a habit. She gulped hardly when he walks toward her and scanned her whole face, even her outfit. She wanted to cursed, she's wearing a branded clothes, bakit ba kasi nakalimutan niyang manghiram ng damit sa mga kasambahay nila bago bara barang umalis sa bahay niya?!

The side of his lips rosed up, "Hindi ka naman mukhang mahirap. In fact I can smell Vera Wang Princess perfume." Isabella gulped. How the heck did he knows that kind of perfume? It's for ladies.

"How did you know?" Halos pabulong niyang tanong dito.

"That's the favorite perfume of my Tita." He answered and his sharp eyes darted on her. "Tell me, who the fuck are you?" Madiin na tanong nito.

"I am Isabella Fon—"

"Ate Bella! Come here, ipapakilala kita kay Mama at Daddy!" Sigaw ni... Who was it? Was it Vyrlle or Rayos? But Isabella wanted to thank her, hulog ito ng langit! Dahil itong lalaki na nakatayo sa harapan niya, para siyang kakainin ng buhay.

Kunot ang noo ng isa sa kambal nang lumapit ito sa kanila, at nakita kung gaano kalapit ang Kuya nito sa kanya. Damn, kinabahan siya bigla dahil baka iba ang dating nito sa dalaga. But to her surprised, she pushed her brother shoulder and glared at him.

"Don't you dare, Kuya!" She hissed and balled her hand into fist, at inambangan ng suntok ang kuya nito. Itinaas lang ng kapatid nito ang kamay sa ere at umalis sa harapan nila. "Okay ka lang ate? Hindi ka naman ba niya hinarass? Ingat ka doon ah? Babaero 'yon." She whispered. As if she was afraid that her brother might heard her.

Napatango nalang siya rito at nagpahila papunta sa dining area. She waas spacing out while they're walking, kaya hindi niya rin mabigyan ng pansin ang mga sinasabi ni Rayos. Yes, she know now that she's Rayos. Naalala niya lang kanina na 'Bella' ang tinawag nito sa kanya. Isabella kept on thinking about their brother, iba ang ugali ng panganay na kapatid ng mga 'to.

"Good evening, Mama! Good evening, Daddy!" Sigaw ni Rayos na siyang nakapagbalik sa katinuan niya. She kissed her parent's cheeks. Wala sa sariling napangiti siya, gawain niya rin kasi 'yon kapag binabati ko niya noon ang Mommy at Daddy niya.

Isabella was stunned on how gorgeous and handsome their parents were. Kaya pala maganda din ang mga bunga. They look so young, and inlove. They smiled at her, so she smiled back and bow her head a little.

"Hi, what's your name?" Their mother asked her.  God! She's so gorgeous.

"Isabella, po." Magalang na sagot niya. She's too shy dahil nakatingin na rin sa gawi niya ang padre de pamilya. Kamukha ito nang panganay na anak, kung paano tumitig ang ama ay ganoon din sa anak.

"Feel at home, Isabella. By the way, I'm Myrelle Jax. You can call me Tita." She smiled warmly at her. Isabella licked her lower lip, they're treating her like they already know her for a long time.

"Brylle Veios," maiksing pakilala ng lalaki sa kanya. But he smile at her, and gestured her to sit down.

Nag-alinlangan pa siyang umupo dahil katabi ko niya panganay na anak ng mga 'to. Isabella can't help but to feel nervous, whenever he's near, she don't like it. Baka maaga siyang sumunod sa mga magulang niya. She smiled bitterly. Maybe, that's better?

Tahimik lang siyang nagsasandok ng pagkain niya habang nag kwe-kwentuhan ang mga ito sa hapag, kinukumusta ang araw ng isa't isa, and they will laugh whenever the twin's say something funny. Habang ang panganay naman ay paminsan minsan lang nakikitawa. And when it was his turn, he just said.

"Nothing much. Aside from the piles of paper I signed. Wala na." Bored na sabi nito at uminom ng tubig.

"How about you, Isabella? How's your day?" Napatigil siya sa pagkain. She blinked twice para mawala ang namumuong luha sa mga mata niya. Huminga siya ng malalim.

She tried to smile at them, but the she couldn't pretend anymore that she's okay, her smile slowly faded and leave her lips as she remembered what happened to her, "Pinalayas po ako, e." Maiksing sagot niya at yumuko para itago ang mga luha na pumapatak sa mga mata.

"What? Why?" Sunod na tanong ni Tito Brylle. Pasimpling pinahid ni Isabella ang mga luha niya, he looks so serious while looking at her.

"Tapos na daw po kasi yung responsibilidad niya sa akin." She shrugged and forced herself to smile again.

"You can stay here if you want..." Offer sa kanya ni Tita Mj pero agad siyang umiling.

"Maghahanap po agad ako ng apartment, bukas."

"If that's what you want... But you can stay here, okay? Habang wala ka pang nahahanap na apartment."

Ngumiti lang siya sa kabaitan nito.

Natapos ang hapunan nila na nagkwe-kwentuhan. They didn't bother to ask her again about her problem, at 'yon ang pinagpapasalamat niya. Pinahatid lang siya sa guest room, atsaka siya nagpasalamat sa kambahay na sumama sa kanya. Hindi na siya nag-abala na mag-ayos muna, agad niyang hinanap ang cellphone niya na inipit ni Manang sa maletang dala niya.

She smiled when she saw her phone, na ilang linggo na niyang hindi nahahawakan dahil na confiscate ng Auntie niya para may magamit ang anak nitong si Xyl. Agad niyang hinanap ang number ni Manang. Napangiti siya nang makita na hindi pa putol ang plan sa cellphone niya.

[Isabella! Jusko kang bata ka! Saan ka napadpad ha? Wala ka daw sa bahay ni Mikay!] Hearing Manang Jessy's voice made her emotional again.

"Nawala ko po kasi 'yung papel na ibinigay niyo sa akin. 'Wag na po kayong mag-alala safe naman po ako." She assured. Matanda na si Manang Jessy at ayoko naman niya na dumagdag pa sa stress nito.

Kinalkal pa niya ang maleta at doon nakita ang isang maliit na folder, nandito lahat ng mga kailangan niya. Her College diploma, her card, Birth certificate and her atm card. Na itinago niya sa Auntie niya dahil sigurado siya na kukunin ito sa kanya. Nakuha na ng mga ito ang lahat sa kanya. Her assets, the company, the connections and attentions na dapat ay para sa kanya. But because of her carelessness, siya ang nagdudusa ngayon.

"Manang, yung pera na ibinigay niyo sa akin. Isosoli ko po, I still have my savings." Aniya habang pinaglalaruan ang ATM sa mga daliri. Last time she checked marami rami pa naman ang laman nito, she'll survive for a month or so using this money.

[Alam kong may savings ka, pero mas maganda parin ang may cash ka kahit papaano.] Malumanay na paliwanag nito sa kanya.

"Thank you po," she sincerely said. Isabella's eyes flooded with tears again. Naging iyakin na siya simula ng mawala ang mga magulang niya.

[Walang anuman. Andito lang kami kung may kailangan ka, huwag kang makakalimot na tumawag, alam mo naman ang oras ng pahinga namin.] Bulong nito sa kabilang linya.

[Hey oldie! Get me some water. I'm thirsty.] Nagtagis ang bagang ni Isabella sa narinig.

She squeezed her eyes shut. Kung may magagawa lang siya ngayon para mapalayas ang dalawang 'yon sa bahay niya matagal na niyang ginawa! Pero kabaliktaran ang nangyari.

[Isabella...] Pagod ang boses ni Manang. She can't help but to sobbed.

"I promised. Kapag may pera na ako... babawiin ko ang bahay ko." She sobbed. She only have her savings, in right time. She'll fight back, kukunin niya ulit ang para sa kanya.

[May tiwala kami sayo, anak. Siya nga pala... Nakakahiya kung kanino ka man nakikitira ngayon. Hahanapan kita ng Apartment sa day off ko, o kaya naman ay uutusan ko sina Delia kapag nag off sila.]

"Sa susunod na linggo pa po ang off niyo, iche-check ko din po ang pera ko kung makakabili ako ng sariling condo. Alam ko po na mas okay mangupahan muna pero... mas maganda po kapag sarili diba?" She asked, narinig niya ang mahinang tawa ni manang.

[Maghahanap tayo ng murang condo unit, para sayo.] She pressed her lips together, maswerte na siya na nasa side parin niya si Manang.

"Salamat po, balitaan niyo po ako kapag may ginawa sa inyo ang mag-inang mangkukulam na yan!" She hissed.

Tumawa si Manang [Ahh. Ang pasaway kong alaga, mukhang bumabawi na.] Tudyo nito.

"Pahinga ka na po, tatawag po ulit ako bukas."

She smiled sadly, nagpaalam lang sila sa sa isa't isa bago sabay na pinatay ang tawag. Pinilit ni Isabella ang sarili na tumayo at kumuha ako ng pambahay na damit mula sa maleta niya. Nakahinga siya ng maluwag nang makitang kumpleto ang mga gamit sa banyo. She silently washed her body and wear ber clothes after. She didn't spray some perfume like what she used to do, dahil wala siyang nadala kahit isa sa mga collection niya.

Humarap muna siya sa salamin at pinagmasdan ang mukha niya sandali. Pagkalabas niya sa banyo, muntik na siyang mapasigaw nang makita ang panganay na Clemente na prenteng nakaupo sa dulo ng kama. He's only wearing a boxer shorts, and damn! She can see his huge friend.

"What are you doing here?" She asked almost a whisper..

He eyed me again from head to toe.

"I need a secretary, fresh graduate ka right?" He asked and she nodded. "Great, you'll be my secretary a week from now. Good night, Mia Bella."

☕