Αλλιωτικο βράδυ
Η προσμονή χάνεται στη σιωπή
Ενός κόσμου
Σε όλο του το είναι
Τα βράδια περνάνε σαν μέρες σε ημερολόγια τοίχου
Σημειωμένες
Σκισμένες
Σε κάτι που αλλάζει αδειάζοντας
Μέχρι να γίνει άχρηστο κενό σκουπίδι

Σε λίγο θα γίνουν κάρβουνο οι ευχές που αντιλαλουν στο χάος
Σε άδεια θαλάμη κρυμμένος ο θάνατος
Η σφαίρα τρυπάει το τοίχο
Μέρες γιορτής με άρωμα νυχτολούλουδου
Μέρες σιωπής τα πάντα καίγονται σε αντίστροφη μέτρηση
Σε πολύχρωμα μυαλά κρυμμένες σκιές
Παίζουν χορεύουν όπως μπορούν
Όταν μπορούν
Τα φώτα ψυχρά σε μια άδεια πλατεία
Γεμάτη πριν ώρες από όσους μοιράζονται το παλμό της
Τα βήματα μουντά σε μονοπάτια δύσβατα, προσβάσιμα, απαγορευμένα η μη
Ας βάλουμε φως να φανούν οι πληγές μας
Στο δέρμα που φθείρεται
Στη ψυχή που συνηθίζει τη σαρκική βιτρίνα της νιώθοντας οικεία
Ας τσονταρουμε όνειρα , μοναξιά,χαρά ελπίδα θλίψη
Φωνές να σπάνε την σιωπή
Κινήσεις να γκρεμίζουν τη μονοτονία
Τόσο καιρό σκοτάδι
Το μόνο που φώτιζε
Ήταν χαμόγελα παροδικής χαράς
Κάποιες φορές
Κάποιες άλλες
Χαμόγελα διαφημιστικά προπληρωμενα
Και σε ρωτάω αξίζει;