Συντρίμμια ζωής φυσιολογικής
Στο κέντρο ενός κόσμου που ζει τρώγοντας τις σάρκες του
Οι βόμβες πέφτουν
Σαν πεφταστέρια
Και οι ευχές μας δεν θα επηρεάσουν το τέλος
Μπλόκ 47
Εκεί που τα σπίτια γίνονται λαμπάδες
Και το αίμα που πέφτει ποτίζει τη γη και τα άνθη της άνοιξης
Η πόλη θα έπεφτε από άσπονδους εχθρούς
Μα κυρίως από υπόσπονδους φίλους
Σιωπή απλώθηκε όπως το συννεφοκαμα καπνού και φωτιάς μετά τις εκρήξεις
Το μόνο που ακουγόταν μαζί με το συναγερμό που ηχούσε μονότονα ήταν μια μονότονη κραυγή γεμάτη δακρυβρεχτη περιρρέουσα οδύνη
Ηλί , Ηλί λιμά σαβαχθανί;