Ένα σου χαμόγελο
Γεμάτο ζωή
Αρκεί
Να νικήσει τη θλίψη
Σήμερα βράδυ

Μια βροχή από πεφταστέρια
Πέρασε πια
Χωρίς να την δω
Πριν μέρες
Ήμουν εσώκλειστος
Στο μισοσκόταδο

Τριαντάφυλλα ανθίζουν δίπλα στο γιασεμί
Σταγόνες ζωής πέφτουν από ψηλά στο γκριζομαυρο του θανάτου
Ο έρωτας ανθίζει στο ενδιάμεσο
Σαν άγριος κισσός αναρριχώμενος
Κιεσυ ευτυχώς αγαπάς αυτό που με κόπο βρήκες και κράτησες απόψε

Πεταλούδες πετάνε χωρίς να προκαλούν τυφώνα
Έστω για απόψε
Έστω όπως φαίνεται
Τα φτερά τους κάτασπρα σαν χιόνι
Γλίτωσαν το μελανισμό της πεταλούδας
Τα μάτια σου έχουν φλόγα ζωής
Που επιβίωσε πολλές βροχές φθινόπωρου
Πολλούς χειμώνες βαριούς σαν αυτούς της Φινλανδίας
Εκλείψεις ηλίου
Εκλείψεις Σελήνης
Όσα υπήρχαν να σε δοκιμάσουν  πριν γίνουν αποκαίδια

Η εναλλαγή των εποχών αφήνει τα σημάδια της στο βλέμμα σου
Στο βάδισμα σου
Στους χτύπους της καρδιάς σου πριν το ξημέρωμα
Στο πρωινό χαμόγελο
Στα αρώματα της καθημερινότητας με τα οποία τη χρωματίζεις
Σε αναμνήσεις που γεννιούνται από στιγμές σου που χάνονται στο χθες
Είσαι πολλά περισσότερα
Από όσα σου είπαν για σένα
Είσαι το φως στο ξημέρωμα
Η χαρά στο σκοτάδι του χειμώνα
Ουράνιο τόξο μετά την βροχή
Ο απαλός νότιας το καλοκαίρι
Μόνο πρόσεχε
Δεν είσαι όσο ατσάλινη πιστεύεις
Είσαι ευαίσθητη σαν κάρβουνο
Αφήνεις έντονα το σημάδι σου
Καθώς γίνεσαι εν μέρει σκόνη
Μην ανησυχείς
Θα γεμίζω τη σιωπή του θανάτου με μουσική
Θα γεμίζω το κενό με το είναι
Την θλίψη με τέχνη
Θα σε φυλάξω κάπου ώστε να φθείρεσαι όσο γίνεται λιγότερο
Κάπου ασφαλής
ταυτόχρονα ελεύθερη

Αφιερωμένο
adamantiakatsarou