Κρατάει το θάνατο μαζί με την ανάσταση
Σε μια της λέξη
Στα μάτια της ξαποσταίνουν τα όνειρα που επιβίωσαν
Που νόμιζα νεκρά
Τα χείλη μισάνοιχτα
Σχηματίζουν χαμόγελο
Σε όλη της την γοητεία
Την βλέπω να στέκεται καθισμένη στο μπαρ
Με βλέμμα καρφωμένο πάνω μου
Είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος
Σκέφτηκα
Την αγκαλιάζω σφιχτά
Την φιλαω στα καλοσχηματισμένα χείλη της
Τα γεμάτα υπόσχεση
Με πάθος
Είναι λυτρωτικά τα φιλιά της
Άξιζαν οι στιγμές πικρή αναμονή
Μια γλάστρα τριαντάφυλλα
Στο τραπέζι
Πρόσφατα άνθισαν στην ησυχία
Συνοδεύουν το χορό των αισθήσεων
Χορεύουμε ακούγοντας Carlos gardel
Μαζί με τζαζ και λαουντζ σε πλειλιστ
Απόψε δεν χρειάζομαι πυροτεχνήματα
Ούτε αντανακλάσεις φωτός
Ούτε της νύχτας το ίδιο μαύρο μετάξι να με τυλίξει όταν κοιμάμαι
Απόψε όλα  είναι όμορφα
Γιατί υπάρχει και είναι εδώ μαζί μου