Ανέραστο βράδυ κιαποψε
Κενό
Οι στιγμές περνάνε νωχελικά
Βολτάρουν απροειδοποίητα χωρίς να δίνουν λογαριασμό
Χωρίς κανείς να τις ζητήσει πριν το αποτέλεσμα
Όλα συνηθίζονται
Καμία ανησυχία να διαταράξει μοτίβα επανάληψης θανάτου εκ των έσω
Λόγια που καίνε
Καυτηριάζουν πληγές ξεραμενες υπαρκτές
Κάτω από τ αστέρια
Ο καιομενος
Σαν φακος μιας χρήσης
Φωτίζει τη νύχτα που χάνεται ξανά από το κάδρο χωρίς τίποτα καλύτερο
Φωτίζει την ομίχλη γύρω από ανθρώπους με χαμόγελο
Φωτίζει συντρίμμια που έγιναν σωρός
Κάνοντας σινιάλο στερνό
Στην ζωή να δραπετεύσει από το θνητό της ύπαρξης σώμα
Νεκροί πριν την ώρα θανάτου
άνθρωποι γυροφερναν ψάχνοντας επιβίωση
Μπροστά από κρυμμένους εκτελεστές
Πέθαναν στην κανονικότητα της γενικής αδιαφορίας τους
Έρημοι δρόμοι
Άδεια δωμάτια
Κενές καρέκλες
Άδεια μπουκάλια
Κενές αγκαλιές
Αρώματα
Αναμνήσεις
Φώς
Ημίφως
Σκοτάδι
Φτιάχνουν δική τους σύνθεση στο σημερινό καμβά που τους έτυχε
Όπως επιθυμούν
Χωρίς πίεση