Ίσως να μην πρέπει να μαδαω
Τα λουλούδια
Η θέση τους είναι στο χώμα
Τα ερωτήματα μου θα μείνουν αναπάντητα
Ίσως γιατί έχουν απαντηθεί
Βλέπεις συνήθισα στην σιωπή σου
Σε εναλλασσόμενα τοπία
Ήταν η μόνη σταθερά
Περίμενα μέρες προσκλήσεις κινήσεις
Περίμενα γιατί δεν ήξερα τι άλλο να πω τι άλλο να κάνω
Άφηνες στάλες ζωής
Να δραπετεύει σε γκρίζο τοπίο πόλεως
Αλίμονο
Ο ήλιος πεθαίνει γρήγορα απόψε
Κάπου αλλού
Με θέα την Ακρόπολη
Με παρέα διασκεδάζεις
Σε σκεφτόμουν
Δεν ξέρω κατά πόσο σημαίνει κάτι αυτό
Άφηνα ότι σημάδι μπορούσα εκτεθειμένο ενώ κατέβαζα τα τείχη προστασίας μου
Το οποίο ίσως να μην έχει ιδιαίτερη σημασία τελικά
Μεγάλη νύχτα
Μαύρη νύχτα
Κάποιοι καημοί βρήκαν το θάρρος να φανούν
Μέρες τώρα
Κάποιους μήνες πίσω
Προσπαθώντας
Για να μερωσουν το πάθος με λήθη και άνθη φυτεμένα με αγάπη
Τη φλόγα με άμμο και νερό
Το φως χαϊδεύει το σώμα σου απόψε
Το φως φωτίζει το στραγγισμενο ποτάμι
Την τσιμεντένια γέφυρα
Την θέα του ακροβάτη
Το άπειρο
Το φως στο χαμόγελο σου

Α/Ν: Τα φιλιά μου στο χάος
Αφιερωμένο σε σένα
Με αγάπη
Άλεξ