Σήμερα βράδυ
Η απόσταση χωρίζει
Το ενδιαφέρον μονόπλευρο
Μέρες περνάνε χωρίς μήνυμα
Η σκέψη μου είναι δίπλα σου
Κιας ξέρω ότι δεν  ισχύει το ίδιο από εσένα
Χωρίς νόημα τα μάτια στραγγίζονται από δάκρυα
Αυπνα ξηρά στέγνωσαν από την λύπη
Θύμισαν ρούχα που στεγνωσαν κάτω από τον ήλιο
Αντανακλάσεις φωτός
Σαν πυροτεχνήματα
Θα μείνουν οι στάχτες
Τα θραύσματα πρισμάτων
Στην κόκκινη λίμνη
Στο μολυβένιο ουρανό
Στο αύριο που όλο ξημερώνει
Η χαρά πηγαινοέρχεται
Σαν τις εποχές η το καιρό
Γιατί απλά υπάρχει
Πνιγομαι
Δεν ξέρω πόσο μου απομένει
Ανάσες δανεικές δραπετεύουν από τα  ξηρά ματωμένα μου χείλη
Φθειρομαι
Χαλκός κυλάει στις γαλάζιες διακλαδώσεις
Κάτω από το θνητό σώμα
Το χάος με καλεί στην άβυσσο του
Κραυγάζοντας μέσα στην ομίχλη
Στροβιλιζομαι σε κάδρο χρωμάτων
Στην έναστρη νύχτα
Ζητώντας διέξοδο
Από το χάος που πάλι με μάγεψε
Χωρίς μεγάλη προσπάθεια