Ο χώρος γέμισε με μουσική και φως τεχνητό
Και η σκέψη μου ταξιδεύει απόψε
Ήρεμη
Πέρα από το χθες
Το αν και το εφόσον
Συνήθισα την απουσία
Κρατώντας στην μνήμη λόγους που ζω για τα δύσκολα βράδια
Για τα πολύχρωμα ξημερώματα εορταστικού θανάτου

Περνάνε τα περισσότερα γεγονότα
Σαν παρέλαση στο υποσεινηδητο
Η μπάντα τείνει να κουράζεται όταν το τέλος ζυγωνει
Το νόημα του σήμερα
Το κουβαλάει μια πεταλούδα
Στο γεμάτο χάρη πέταγμα της
Με τις συνέπειες που έχει καλές η κακές
Δύο βήματα απόσταση
Ενός κόσμου παραπέρα

Περνάει καιρός
Μενει το λευκό σαν μάρμαρο χρώμα του τοίχου να ξεφτιζει όντας φθαρτό
Αναγκαίο κακό για χάρη αισθητικής
Μένει το μαύρο της νύχτας με τα αστέρια που μόνο τότε μοιάζουν φωτεινά, να θυμίζουν τα μονοπάτια του χρόνου με την λήξη ζωών θνητών
Να θυμίζουν σταθερότητα σε ένα κύκλο ελεγχόμενου χάους