Πυροτεχνήματα χαράς
Σάββατο βράδυ
Ανατινάζουν στιγμιαία τη μαυρίλα
Φωτίζουν
Πρόσκαιροι ήλιοι χαρούμενης αυτοκαταστροφής
Βλέπω λουλούδια που άνθισαν
Μέρα τη μέρα
Το καθένα ξεχωριστά να κερδίζει για την ώρα την φθορά του
Την ημερομηνία λήξης του

Η καρδια χθες ράγισε
Σήμερα ξεχνιέται και χτυπάει σαν να μην έγινε τίποτα
Γιορτάζει
Όλα φθείρονται υπό συνθήκες
Ακόμα και τα σκληρότερα υλικά
Ειδικά αυτά γιατί κανείς δεν θεωρεί ότι φθείρονται
Όλοι γιορτάζουν υπό συνθήκες
Ακόμα κιαυτοι που πεθαίνουν κάθε μέρα

Σώματα κινούνται ρυθμικά
Σαν τα φώτα στο δωμάτιο
Σε αυτοσχέδιο πάρτι απομόνωσης
Ακτίνες μαρμάρινου ήλιου φιλτράρονται στο πιο όμορφο πρίσμα
Φως λευκό
Ευχάριστο
Φωτίζει όπου βρει το αστικό τοπίο
αντανακλάται σε αυτοσχέδιους καθρέφτες
Στην θάλασσα
Σε κλειστά παράθυρα
Ραγισμένες καρδιές
Σαν σπίρτα καμενα σε σπίτι που καίγεται
Γεμίζοντας το πλάνο με αστέρια
Και την μια από τις πηγές του
Σήμερα δεν ακούγεται τίποτα
Μόνο πυροτεχνήματα
Δεν φαίνεται τίποτα
Μόνο φώς
Σταθερό λευκό και παροδικό πολύχρωμο