Κάθε βράδυ
Κρύβω το χρώμα που δεν άφησα να φανεί στον κάτασπρο καμβά μου
Κρύβω τα σημάδια στο σώμα μου που αδυνατεί να γευτεί όσα λαχτάρησα για μέρες και νύχτες
Κάτω από τα αστέρια
Χαζεύω τη ζωή που δραπετεύει στις δανεικες μου ανάσες
Γερνώντας στιγμή στην στιγμή
Κιυστερα τίποτα
Ηχητικά μηνύματα γίνονται λευκός θόρυβος
Υπαρξιακά ερωτήματα δίνουν την θέση τους στα νεκροταφεία
Ανθρώπων
Ψυχών
Ονείρων
Ακολουθίες αριθμών και γεγονότων απελευθερώνονται στο πέταγμα πεταλούδας
41,607,1,0,3,14
Στιγμές από
Μερόνυχτα ανεραστα
Σκονιζονται σε γυάλινες του χρόνου προθήκες
Σαν ενθύμια Αλκυονίδων ημερών σε αιώνες δυσμενειας

Α/Ν:
Τα φιλιά μου στο χάος
Με αγάπη
Άλεξ