Φρεσκοβαμμένοι τοίχοι δωματίου
Αγκαλιάζουν το κενό ζωής στην κρύα αγκαλιά τους
Μια ξύλινη καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι
Να περιμένει τον επισκέπτη που δεν θα έρθει
Έμειναν αναμνήσεις
Ένα μπουκάλι ουίσκι τελειωμένο
Μαζί με σύνολα πραγμάτων διαφορετικών μεταξύ τους
Οι τελικοί συγκάτοικοι
Σώματα σε πορεία πτώσης
Πέφτουν χωρίς διακοπή μέχρι το προορισμό τους
Μάτια επικεντρωμένα στο απροσδόκητο
Χαρούμενα, πονεμένα, ερωτευμένα, μπερδεμένα, νεκρά
Το φως τους ενώνεται με το γοητευτικό ασπρόμαυρο της νύχτας
Ρολόγια σταματημένα
Ώρα μηδέν
Οι δείκτες τους χάνονται σε έργα του Νταλί
Το κεντρικό σημείο τους η ίριδα που διαστέλλεται όταν ο ύπνος πια επιβάλλεται
Γεύση χαλκού στα άνυδρα χείλη
Το ίδιο κενό που ένιωθες όταν ανέπνεες
Τώρα σε τραβάει προς τα κάτω
Η θάλασσα από ψηλά είναι σαν τσιμέντο
Οι καημοί από ψηλά μοιάζουν ανύπαρκτοι
Και τα λουλούδια μοιάζουν τα ίδια
Κρίμα