Δεν έχω πλάνο
Ζω την στιγμή
Οι στιγμές που αναπνέω
Το απαιτούμενο οξυγόνο
Επιλέγοντας την δράση η την αδράνεια
Γίνονται γρήγορα παρελθόν
Θα γίνουν στάχτη κάποια από τα όνειρα μου
Θα ενωθούν με τα παράνομα καπνισμένα τσιγάρα στα τασάκια εσωτερικών χώρων μαγαζιών.
Θα ενωθούν με το ασπρόμαυρο τέλος μιας γκρίζας ζωής, σε κάποια αντανάκλαση του φεγγαριού πάνω σε μάτια κινουμένων ναυαγίων.
Τα υπόλοιπα με το δικό τους χρώμα θα αφήσουν το σημάδι τους
Στον άσπρο μου καμβά
Που στέκει καρφωμένος στον τοίχο.