Τσονταρει ο έρωτας να δώσει
Όσα η ανασφάλεια άφησε για αύριο
Θα σου αφησω δύο λέξεις στο τετράδιό
Σαν επιμύθιο ενός τέλους μετεώρου
Δεν έχω χρόνο
Δεν έχω αύριο
Χάθηκα στο χάος που με θρέφει
Γυάλινος τάφος γεμίζει φως
Συνήθισα το κενό
Το παροδικό ρομάντζο να πεθαίνει μετά από κάποια ξημερώματα
Χρονικά μεταβαλλόμενα
Τους ανθρώπους να απομακρύνονται
Με λίγες εξαιρέσεις
Ο κόσμος μου γκρεμίζεται μα δεν θα πω τίποτα
Θα χαμογελάσω
Συνήθισα να φοράω το χαμόγελο σαν φυλαχτό
Κάποιες φορές σαν μάσκα
Είναι ακόμα ένα γράμμα στον πάτο του μπουκαλιού
Το οποίο θα μείνει στην στήλη με τα ενθύμια
Με τα μηνύματα χωρίς αποστολή
Θα ξεχαστω εύκολα
Λογικά
Πιθανόν
Κιας μην ξεχάσω

Α/Ν:
Εμπνευσμένο από pennyy_g από το ποίημα ζωή συλλογή γκρι παράθυρο.
Αφιερωμένο στηνpennyy_g