Δυο λόγια πίσω από την γλώσσα σου
ένα τετράδιο στο κομοδίνο
Γεμάτο στίχους που δεν είδαν το φως
Που ντροπαλά σχηματίζουν ουράνιο τόξο
Κάποιες εικόνες να περνάνε από τα μάτια σου ηθελημένα και άθελά σου
Πριν τα κλείσεις στην αγκαλιά του Μορφέα
Βγήκα έξω για λίγο
Κανείς δεν θα δει τις στάχτες
Όσο ακόμα κρατιεσαι στην ζωή
Πέρασαν μέρες
Η μια πιο ζεστή από την άλλη
Πέρασαν βράδια
Εναλλάσσονταν ο θάνατος με την ζωή
Ο έρωτας με την απογοήτευση
Το αν και εφόσον κρύβεται σε κοινή θέα
Γελώντας
κλαίγοντας
μένοντας ουσιαστικά αδιάφορο
Φανερώνεται όταν το ξεχνάς
Στέκει ακίνητο όταν θυμάσαι
Κάνει τα πάντα κι αυτό να γλιτώσει από την λήθη
Οι δρόμοι γέμισαν κόσμο
Υπάρχουν απόντες παρόντες
Μέσα σε πρόσωπα που γνωρίζεις με κάποιο τρόπο
Κάθε βράδυ ο δρόμος είχε άλλη κατάληξη
Άλλο τέρμα άλλο σκηνικό
Σήμερα αναρωτιέμαι πού θα με βγάλει
Ελπίζω στο αύριο
Κάθε χθες που γίνεται ανάμνηση ζωής
σημαδεύοντας με
Ίσως να έχει αλλάξει κάτι μέχρι τότε
Ίσως τίποτα