Τα σαγαπω γραμμένα σε ποστ ιτ
Στο τραπέζι δίπλα στο πίνακα του Πόλοκ
Σε βιβλία του Σοπενχάουερ
Σε στίχους αντίστασης
Θα ξεχαστούν
Θα φύγουν γρήγορα σαν όνειρα
Πριν τα προλάβεις

Ένα λιοντάρι ζωγραφισμένο
Κατασπαράζει απόψε την καρδιά σου
Στην απομόνωση σου
Ένιωσες ασφάλεια μέχρι πριν λίγο
Τώρα ξέρεις πως πέφτουν τίτλοι τέλους
Χωρίς να διαλέξεις στολισμό
Διαλέγεις τη στάση θανάτου σου
Τυλιγμένος στο λινό ύφασμα των ιδανικών σου
Εμπνευστής του ντόμινο αλλιωτικης επανάστασης χωρίς εξαργύρωση αγώνα
Για μια θέση πιο ψηλά σε ρεπλικες του πύργου της Βαβέλ
Η του γυάλινου πύργου γεμάτου γραφεία  σε καθένα από τους 10 ορόφους του
Η σκιά σου χορεύει με ηλιαχτίδες και φωτισμό νέον
Μα είσαι νεκρός ακίνητος
Η ίδια σου η ύπαρξη σύννεφο
Το πρόσωπο σου λευκό σαν πορσελάνη
Ίσως να φταίει ο φωτισμός
Ίσως ότι μπήκες σε κορνίζα
Για να μην σκονίζεται το μόνο στοιχείο ύπαρξης σου
Ίσως ότι έμεινες αθάνατος στην μνήμη ως αντίπαλος του άδικου ενώ το σώμα σου σε δεσμεύει στο γνώριμο τέλος της θνησιμότητας
Μάτια αντικρίζουν το κενό
Ένα χαμόγελο παγωμένο στο χρόνο
Σερβίρεται ο ίδιος θάνατος απόψε
Με άλλες συνθήκες
Με άλλη καταδίκη
Στον ίδιο ουρανό
Κάτω από τον ίδιο φωτισμό
Άλλο ένα βράδυ