Δες
Η ψυχή του στροβιλίζεται στο Κόσμο
ζητώντας καταφύγιο σε αστέρια που τρεμοσβήνουν
Το θνητό σώμα στην γη δεν το τρομάζει
Έτη φωτός μακριά συνεχίζει το ταξίδι
Σιδερένια βροχή πέφτει στο χώμα που γίνεται μείγμα λάσπης με πέτρες
Στην χωματερή πίσω από τους μπλε κάδους ανακύκλωσης
Τα λουλούδια μαραθηκαν
Τα χελιδόνια θα μείνουν απόψε στην φωλιά τους
Στο υπόστεγο
Τα φώτα σβηστά
Όλα φθείρονται
Τα σαγαπω δίπλα στο αντίο
Ξεθωριάζουν στην συγκατοίκηση
Η σιωπή δεν σπάει απόψε
Βάζω μουσική να με ηρεμήσει
Καθισμένος σε μια καρέκλα στο μπαλκόνι
Γυρεύοντας ζωή βράδυ ανεραστο
Η δάφνη στην γλάστρα στο τραπέζι
Επιβίωσε απόψε
Βρεγμένη από την βροχή που θύμισε δάκρυα του νέου τον οποίο απέρριψε
Οι Αλκυονίδες μέρες κράτησαν αρκετά
Η καρδιά ίσως σπάσει στην σημερινή καταιγίδα πριν φανεί το γεμάτο φως, ελπίδες ξημέρωμα
Αν ξεκλεψει λίγες ανάσες
Θα σου χαρίσω  στίχους να χαϊδεύουν τα μαλλιά σου σαν γλυκός νοτιάς
Όταν όλα θα μοιάζουν χαμένα