Ήταν σαν έργο του Σαίξπηρ καθώς έβλεπε τους πρωταγωνιστές να πεθαίνουν
Χωρίς αντίδραση
Αφημένη στην στιγμή
Βλέμμα της με θέα τον ορίζοντα
Κάποιες φορές δεισδυει στο Κόσμο
Με όλα τα ουράνια σώματα που συνυπάρχουν ως στοιχεία του.
Κάποιες άλλες να μοιάζει νεκρό σαν αστέρι που τρεμοπαιξε στα τελευταία του
Ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη της
Γλυκό ξεκάθαρο
Μοιάζει περήφανο στην ανάμνηση  αυτού που τελικά δεν την κατέστρεψε
Ίσως κάποιες στιγμές επιτηδευμένο η λυπημένο
Η λήθη που υμνούσε δεν την γιάτρεψε όσο περίμενε
Σήμερα είναι εδώ
Να χορεύει με παλμό συντονισμένο
Με κάτι λίγο πριν την ολοκληρωτική καταστροφή
λίγο πριν την απόλυτη ευτυχία
Κάτι σαν την ηρεμία πριν την βροχή
που δεν οδηγεί πάντα σε καταιγίδα η ουράνιο τόξο