VERLEDEN

Juan wist dat ze over hem praatten. Eerst had alleen June af en toe zijn kant uitgekeken, wat de hoop iets had doen groeien dat ze zich bedacht had, maar daarna keken haar vriendinnen óók zijn kant op. En toen wenste hij dat hij haar nooit gevraagd had.

Het voelde als de zoveelste misrekening die hij gemaakt had. Zeker toen ze zich min of meer verontschuldigd had voor het feit dat hij zou afgaan bij zijn vrienden, had hij gedacht dat ze het voor zich zou houden. Ze had hem niet het type geleken dat aan iedereen zou rondbazuinen dat ze hem had afgewezen. Er was geen spoortje arrogantie in haar stem geweest. Maar hij wist hoe haar blauwharige vriendin was. Die vond het vast een prachtig nieuwtje dat híj, het broertje van Mateo, die altijd iedereen kon krijgen, zijn eerste afwijzing al in zijn zak kon steken.

Hij kon zijn vrienden nu al horen lachen. Dit zou hij tot het einde van het jaar nog wel blijven horen...

Toen de zoemer was gegaan die het einde van de pauze aankondigde, bracht hij zijn dienblad naar de drop-off en wilde naar de lokalen lopen. Emilio greep zijn arm vast en hield hem daarmee staande.

'Dus wie is het? Ik zag je wel kijken, hoor.' Emilio grijnsde. 'Ik wist wel dat het een grietje van school was. Is het Beth? Want ik moet toegeven, die is toch best lekker.'

Juan kreeg het benauwd. Een warme gloed trok over zijn wangen. Hij was blij dat Emilio hem niet aan dit vragenvuur onderworpen had toen de rest van hun vrienden erbij was geweest, maar evengoed wenste hij dat hij zijn mond zou houden.

'Beth?' herhaalde hij een beetje verdwaasd. Er waren niet veel mensen die hem een koude rilling langs zijn rug bezorgden, maar Beth deed dat wel. Hij vond haar eng. Labiel leek ze, en soms had ze zo'n moordlustige blik in haar ogen. Hij vroeg zich af of ze die speciaal voor hem bewaarde, nu Emilio daar geen probleem mee bleek te hebben.

'Bij Beth zit een steekje los geloof ik,' mompelde hij, zijn arm lostrekkend. Hij hervatte zijn tocht naar de lokalen, maar Emilio hield hem moeiteloos bij.

'Kan best spannend zijn,' antwoordde hij met een grijns. 'Maar wie dan? Damn, ben je zo in de wolken dat je het je beste vriend niet eens durft te vertellen? Of is het Jordy? Dan snap ik dat je het voor je houdt.' Hij schoot in de lach. 'Man als je haar wil dan spring ik van een brug.'

Juan vond het nog steeds beter om te zwijgen. Zoveel opties bleven er inmiddels niet over. Zijn vriend had dat echter ook door.

'Die walrus zal het ook niet zijn. En die ander? Ha, dat lijkt me de saaist denkbare griet in bed.'

'Hoezo?' vroeg Juan verbaasd, eigenlijk voordat hij het doorhad. 'Gewoon, nice and slow... Kan best goed zijn.' Hoewel Emilio misschien een ervaren iemand in bed wilde, vond Juan het eigenlijk wel fijner als zij ook nog maagd was. Dan kon hij niet te hard afgaan.

Emilio grinnikte, met een veel te brede grijns op zijn gezicht. 'Nice and slow, hè?' Hij deed alsof hij een denkbeeldig iemand bij de heupen vasthield en maakte pompende bewegingen met zijn middel. 'Hoelang zit je je al af te trekken met die fantasie in je hoofd?'

Juan klemde zijn kiezen op elkaar en ging aan het achterste tafeltje in het lokaal zitten. Niet dat hij daarmee aan Emilio kon ontkomen, die schoof gewoon naast hem. De ogen van zijn vriend waren op June gericht, die aan de andere kant van het lokaal zat, naast het raam, samen met Shawna.

'Het is me nooit opgevallen, maar ze heeft inderdaad best een knap koppie. Ze zou alleen wel eens wat spannendere kleding mogen aantrekken dan die alles verhullende grijze meuk. Is ze een non ofzo?' Emilio trok een mondhoek op terwijl hij Juan aankeek. 'Dus je gaat met haar naar het bal?'

Iets kouds daalde in zijn maag af. Juan kon haar afwijzing niet over zijn lippen krijgen en haalde alleen zijn schouders op terwijl hij zijn tas naar zich toe trok en zijn wiskundeboeken op de tafel legde.

'Hoe heet ze ook alweer? Iets met een J, toch?'

'June,' antwoordde hij kortaf.

'June en Juan. Man, dat klinkt bijna schattig.' Emilio zwaaide een pen tussen zijn vingers rond en negeerde de docent die inmiddels het woord had genomen. 'Nice en slow dus, hè?' Hij grinnikte.

Juan kon het niet helpen dat zijn verbeelding direct een beeld schiep. Zijn hand lag tegen de zijkant van haar gezicht, zijn duim streelde haar wang. Haar lippen vormden die prachtige glimlach die zijn bloed sneller door zijn aderen liet stromen. Heel lichtjes streelden haar lippen die van hem en na een korte kus bracht hij zijn hand naar haar welgevormde mond en wreef met zijn duim langs haar onderlip. Ze hield zijn blik vast toen ze haar lippen om zijn duim sluit en zoog. Hij werd zich bewust van haar warme huid onder zijn borst, onder zijn buik. Langzaam ging hij haar binnen en trok zich weer terug. Ze sperde haar ogen open en haar lippen weken iets van elkaar. Ze kantelde haar hoofd iets naar achteren zodat zijn lippen langs haar nek konden glijden. Maar in plaats daarvan keek hij naar haar gezicht, dat bijna extatisch was omdat ze het zo fijn vond om hem in zich te hebben.

Juan ging iets verzitten omdat hij een erectie kreeg en schudde de fantasie van zich af, voordat iemand er wat van zou merken. De nog steeds aanwezige grijns op het gezicht van zijn vriend vertelde hem echter al genoeg en hij voelde opnieuw de hitte naar zijn gezicht stijgen. Zijn ogen schoten naar June toe, maar die luisterde naar de uitleg van de docent en was zich natuurlijk niet bewust van zijn gedachten.

Gelukkig maar. Hij had zich vooral gefocust op haar gezicht en niet haar naakte lichaam, al had hij zich daar ook al talloze voorstellingen van gemaakt. Maar nooit waar ze bij was.

'Het heeft ook wel wat,' zei Emilio peinzend, die zoals altijd prima in staat was om in zijn eentje een conversatie gaande te houden. 'Zo'n braaf meisje... wie weet tot wat voor dirty dingen je haar kan overhalen. Stille wateren hebben diepe gronden, zeggen ze dat niet altijd?'

'Gast, jij blijft maar doorgaan hè?' reageerde Juan toch een beetje geprikkeld. 'Ik vroeg haar mee naar het bal. Ik vind haar fucking mooi en het leek me gewoon leuk om haar beter te leren kennen, meer niet.' Hij bladerde door zijn boek tot de bladzijde waar hij was gebleven – een stuk verder dan de rest van zijn klasgenoten – en probeerde zich op de vraagstukken te concentreren.

Emilio snoof. 'Ik ben je beste maatje man. Je had het me moeten vertellen, in plaats van dat m'n ma het uit je moest trekken. En zelfs toen loog je nog toen je zei dat Mateo een chick voor je ging regelen.'

Juan rolde zijn ogen. 'Je maakt echt van een mug een olifant.'

'Helemaal niet. Maar deze wingman wil gewoon voorbereid zijn.' Hij bewoog zijn wenkbrauwen op en neer. 'Want als mijn maat een meisje wil, ga ik hem natuurlijk helpen ook.'