HEDEN

Juice wist dat hij zo goed als dood was. Nu zelfs Gemma hem de rug toegekeerd had, stond hij er helemaal alleen voor.

Er trok een zwaar gevoel door zijn borstkas terwijl hij naar het natuurstenen huis met het hoekige grijze dak keek.

Eens was ere en tijd geweest dat ze altijd voor hem klaarstond, welke stomme dingen hij ook had gedaan.

Maar dat was vijftien jaar geleden.

Vijftien fucking jaar.

Het was idioot om te denken dat ze hem nog steeds zou willen helpen, en nog veel idioter om te denken dat ze hem kon redden van een motorbende. Het was ironisch. Hij had haar verlaten omdat hij wilde dat ze in veiligheid was en nu bracht hij evengoed gevaar naar haar drempel.

Maar hij moest haar zien. Nog één keer, voordat de broeders die hij verraden had hem Magere Hein zouden laten ontmoeten. Hij wilde nog één keer in haar kalmerende ogen kijken, wilde nog één keer die prachtige glimlach van haar zien. Voor de allerlaatste keer. Hij moest met eigen ogen zien dat haar opgeven een juiste beslissing was geweest, zodat hij op zijn minst één goede daad had verricht in zijn leven.

Hij haalde diep adem en sloot zijn ogen even. De gedachte dat ze maar een paar meter bij hem vandaan was, zorgde ervoor dat hij zich licht in het hoofd voelde. Wat zou ze doen als ze de deur opendeed? Recht voor zijn neus dichtslaan? Zou ze hem om de hals vliegen, hem in haar armen trekken? De gedachte aan haar lichaam tegen dat van hem, liet zijn ogen vol tranen lopen. Zijn lippen beefden. Oh, hoe zeer had hij wel niet naar die armen verlangd? Naar haar lieve fluisteringen, haar zachte aanrakingen? Hij voelde zich zo verloren zonder haar. Er was geen dag voorbijgegaan dat hij niet aan haar had gedacht.

Gold dat ook voor haar? Of was ze hem vergeten? Misschien was ze inmiddels getrouwd en had ze een gezin. Wilde hij echt opnieuw haar leven verwoesten? Het was zo egoïstisch. Zijn leven was hoe dan ook verkloot, maar moest hij haar echt meesleuren in zijn ellende? Ging hij de afgelopen jaren echt wegsmijten en zijn vertrek betekenisloos maken?

Hij wilde zich net omdraaien en wegslenteren toen hij een beweging opmerkte bij het gordijn. Een blond jongentje stond achter het raam, hij kon net over de vensterbank heen kijken. Hij zwaaide met zijn kleine handje en Juice zag zijn lippen bewegen.

Juice' eigen hand trilde toen hij terugzwaaide.

Toen verscheen er een tweede persoon voor het raam. Haar ogen sperden zich open toen hun blikken elkaar kruisten en haar gezicht werd doodsbleek, alsof ze een geest zag.

Juice kon zich niet bewegen. Volledig overdonderd staarde hij naar de vrouw die een paar stappen bij hem vandaan stond. Haar lange, koperkleurige haren waren niets veranderd. Haar gezicht was voller en er waren minder sproeten dan hij zich herinnerde, maar hij herkende haar onmiddellijk en aan haar geschrokken reactive zag hij dat dat ook voor haar gold.

Juice probeerde te glimlachje, probeerde überhaupt te bewegen, maar het voelde alsof zijn lichaam versteend was. Hij kon alleen maar naar zijn verloren liefde staren terwijl ook zij te geschokt was om het oogcontact te verbreken.