Het voelt gesloten.

Maar de deur staat open

Toch voelt het raar.

De drempel voelt alsof die vol zit met spijkers,

en het warme licht dat naar buiten schijnt is een barrière waar ik niet doorheen kan.

Maar toch staat er welkom

op de vervaagde deurmat

en toch, verleid de geur van een maaltijd zoals thuis me naar binnen.

Ik ga niet binnen.

Omdat zij groot zijn en ik klein.

Omdat het eten niet gemaakt is voor mij.