Ze danst.
In het midden van de straat langs iedereen heen.
Niemand kijkt, niemand reageert.
En moesten ze dat wel doen dan is het niet alsof het haar iets deert.
Ze danst.
Beschermd door de wind die zachtjes in haar oren zingt.
en buiten dat is er niks, geen geroep geen gefluister.
Alleen een omhelzing van het beschermende duister.
En zo danst ze als een kind in de regen,
Met passen die ik zo graag wil leren.