Maandag 6 september

Maandagen zijn nooit mijn favoriet geweest. Je denkt dat het in het weekend slim is om uit te slapen. Want je hebt nog wat slaap in te halen van tijdens de week. Maar op maandag ochtend valt het extra hard tegen als je dan terug vroeg op moet.

Gelukkig moest pap niet werken op zondag en moest ik dus niet nog vroeger op om hem van de shuttle op te halen. Maar toch.

Ik zucht. Morgen is het alweer mijn verjaardag. Ik heb weinig zin in deze week. Ik heb geen zin om Felix straks terug te zien. Ik kan nooit zijn wat hij wil dat ik ben.

Het tweede lesuur ontdek ik al meteen een groot probleem. Blijkbaar zet de leerkracht geschiedenis op smartschool wekelijks de onderwerpen voor een actualiteitstoets. En dat heb ik natuurlijk gemist. De test is een echte ramp. Ik volg de actualiteit veel te weinig en ik kan amper op een vraag antwoorden.

Achteraf hoor ik van mijn klasgenoten dat ze het dit weekend uitvoerig in hun messenger-groepje besproken hebben. En instant word ik toegevoegd. Bovendien voelt de helft zich ook nog eens schuldig dat ze dat nog niet gedaan hadden.

Ik zeg tegen niemand dat we geen wifi hebben en dat ik met mijn goedkoop abonnementje niet vaak online kan zijn.

En zo gaat het verder. Een herhalingstoets van wiskunde waar ik niets van wist. En een schrijfopdracht voor later deze week, digitaal in te leveren tegen donderdagochtend. Het half uur over de middag is echt niet voldoende. Dus dat wordt woensdag een hele namiddag bib.

- - - - -

Pas als ik Felix na schooltijd op me zie wachten op straat, word ik eraan herinnert dat ik met hem had afgesproken.

Met een zucht wandel ik naar hem toe. Eigenlijk wil ik gewoon op de bus en naar huis.

De drie kussen worden gevolgd door een omhelzing. Het gebeurt zonder ik het goed besef.

Felix leidt me weg van school en ik volg hem, niet goed wetend hoe hem te vertellen dat ik te veel andere dingen aan mijn hoofd heb.

Al snel sta ik binnen in zijn appartement. Het is groot. Enorm groot. Ik zou zelfs haast zeggen dat het te groot is voor één persoon om in te leven. Ik vind dat het appartement een typisch mannelijke uitstraling heeft. Een zwart leren salon, een barkast vol met flessen sterke drank, en meubels met een blinkend metalen frame.

"Tof appartement," zeg ik om het gesprek in een andere richting te brengen. Want tot nu toe is Felix me al de hele tijd aan het overrompelen met vragen. Waar ik was zondag, hoe het op school ging, ... .

Felix doet een stap dichterbij. Hij raakt mijn arm aan en zegt met een scheve grijns op zijn gezicht "Ik vind jou ook tof."

Ik sper mijn ogen wijd open. Ik ben half in schok dat hij dit zo stoutmoedig zegt.

Felix vraagt me of ik hem ook tof vind. Maar ik krijg niets gezegd. Ik staar naar de lach op zijn lippen.

"Kan je alsjeblieft iets zeggen," lacht Felix weer.

Natuurlijk vind ik hem ook tof. Hij is knap. Hij geeft me aandacht.

Ik knik. Aarzelend verleg ik mijn blik van zijn lippen naar zijn ogen.

"Mag ik je kussen?" hoor ik Felix in mijn oor fluisteren.

"Ja," antwoord ik, verbaast van mijzelf dat ik nog kan praten. Al lijkt het meer op wat oergeluiden.

Ik voel hoe Felix een hand op mijn wang legt. Ik voel zijn adem op mijn lippen. Ik sluit mijn ogen als zijn zachte lippen de mijne raken. De kriebels in mijn buik verspreiden zich door heel mijn lichaam. Ik voel hoe mijn handen beven en ik weet er geen raad mee.

Dit is niet mijn eerste kus en ook niet mijn eerste vriendje. Maar dit voelt zo anders. Dit voelt zo intenser, zo veel echter. Het is net alsof ik nu pas voel wat liefde is.

Felix is een hele goede kusser. Ik verdring even de gedachte dat hij vast al heel veel meisjes voor mij gekust heeft.

Maar als ik hem zijn lippen voel opendoen, en de druk van zijn tong op mijn lippen voel, verstar ik. Met tong heb ik nog nooit gekust en ik weet niet wat gedaan. Meteen besef ik hoe onvolwassen ik vast moet overkomen voor hem. Ik stop de kus en als hij zijn gezicht ook wegtrekt, kijk ik naar mijn voeten.

Felix duwt met zijn rechterhand mijn kin omhoog tot ik weer recht in zijn ogen kijk.

"Niet verlegen zijn," zegt hij zacht. En ik sluit mijn ogen opnieuw als hij zich voor de tweede keer naar me toe buigt en onze lippen elkaar terug raken. Als hij een nieuwe poging met zijn tong waagt, durf ik nog steeds mijn mond niet te openen. Maar deze keer trek ik wel niet weg. Ik voel een opluchting als Felix zijn poging stopt.

Ik ben bijna buiten adem als we onze kus stoppen.

"Felix ... ik ...," ik probeer uit mijn woorden te geraken.

"Het is ok Joke. Ik vergeet telkens weer dat jij nog zo jong bent," reageert Felix meteen. Hij verplaatst zijn hand, die hij nog steeds op mijn wang had, waarna hij met zijn duim mijn onderlip aanraakt. "We komen er wel. Op jouw tempo ok?"

Ik ben zo blij dat hij me tijd wil geven. Ik verstarde gewoon. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik vandaag Felix zou kussen. En dat overviel me.

Felix neemt wat meer afstand. Ik voel hoe mijn hart stillaan weer tot een normaal ritme overgaat.

"Sorry, ik ben gewoon wat onzeker denk ik."

"Dat hoef je niet te zijn. Je bent perfect," antwoord hij.

"Kom. Ik zal je nu naar huis brengen. Zodat je vader zeker niet ongerust of kwaad kan worden."

- - - - -

Tijdens de autorit naar huis zeggen we niet veel. Telkens ik naar Felix kijk, voel ik een glimlach op mijn gezicht. En ik zie de hele rit ook een stralende lach bij Felix.

Wanneer we mijn straat inrijden voel ik me plotseling gespannen. Als ik Felix me voor de deur laat afzetten, dan zal hij zien ik wat voor klein en slecht onderhouden huisje pap en ik wonen. En dan gaat hij vast vragen stellen.

Voor ik het goed en wel besef wijs ik naar het witte halfopen huis aan het begin van de straat.

Felix ze de auto in parkeerstand en neemt mijn hand vast. "Morgen kan ik niet, ik moet naar Brussel. Maar woensdag zien we elkaar weer ok."

Ik knik. "Woensdag," herhaal ik zacht.

Dan buigt hij zich naar me toe en ik voel weer kriebels in mijn lijf als hij mijn lippen kust.

Aarzelend open ik mijn lippen en ik voel hoe hij traag met zijn tong over mijn onderlip gaat alvoor verder mijn mond te verkennen. Ik probeer hem te imiteren waarna onze tongen rond elkaar draaien. Ik voel een kreun ontsnappen uit mijn keel en ik schaam me diep als Felix ons intiem moment tot een einde brengt.

Hij kijkt me stralend aan en knijpt in mijn hand. "Ik kan niet wachten tot het woensdag is."

En dat is mijn signaal om uit te stappen.

Ik blijf op straat staan en zwaai hem uit tot ik zijn auto niet meer kan zien. Ik haal een paar keer diep adem om mijn hartritme terug op normaal tempo te krijgen en stap de straat verder uit tot aan mijn huis.

- - - - -

's Avonds als ik pap afzet aan de shuttle, stap ik het café binnen. Tom heeft het café maar één avond dicht gehouden. En ik wil graag weten hoe hij zich nu voelt.

Tom kijkt meteen op als ik binnenkom. Ik stap naar hem toe en Tom komt van achter de toog om me te begroeten.

"Hey" zeg ik zacht, terwijl onze ogen zich op elkaar fixeren.

"Hey" antwoord Tom al even zacht terug.

Aarzelend doe ik een stap dichter naar hem toe. Ik wil hem graag omhelzen. Maar ik voel me wat stuntelig, niet goed wetend hoe ik mijn armen moet houden. Rond zijn middel? Of eerder hoger?

Dan zie ik dat Tom ook met zijn armen open staat, één arm omhoog en de andere lager. Ik zie het in zijn ogen dat hij ook niet goed weet nu te doen.

Ik giechel, waarna ik Tom ook zie lachen. Ik ben blij dat hij er al heel wat beter uit ziet dan zondag.

Uiteindelijk landen zijn armen rond mijn middel en ga ik een beetje op mijn tippen staan om mijn armen op zijn schouders te leggen. Ik leg mijn wang op zijn borstkas, waardoor ik zijn ademhaling kan voelen. Dit voelt alsof we elkaar al jaren kennen.

Tom gaat terug achter zijn toog staan en ik zet me op één van de barstoelen. Ik neem mijn rugzak en haal mijn lesboeken eruit. Hoe hard ik er ook geen zin in heb, zal ik toch nog moeten studeren voor de twee toetsen voor morgen: Engels en economie. En daarnaast wil ik ook mijn schrijfopdracht op papier voorbereiden zodat ik woensdag zo efficiënt mogelijk kan werken in de bib.

Ik zie hoe Tom me observeert terwijl ik me probeer te concentreren op mijn boeken.

"Weet je, het is de gewoonte dat je iets consumeert als je op café gaat," zegt hij na een tijdje tegen mij.

Ik kijk op terwijl Tom een tas warme thee naar me toe schuift. Ik bedank hem. Ik ben blij hier welkom te zijn. Thuis zou ik nu helemaal allen zitten. En bovendien begint het er onderhand echt koud te worden zo zonder verwarming en warm water.

Hij vraagt met welke vakken ik bezig ben, en ik vertel hem over de toetsen van morgen. Ik voel geen beperking om het met Tom over mezelf of onze moeilijke situatie te hebben. Dus vertel ik ook over mijn slechte kennis van de actualiteit maar dat ik het wel opgelost krijg.

Tom laat me rustig werken en het vlot wonderbaarlijk goed.

Het is al tien uur 's avonds als ik thuis in mijn bed kruip. Ik voel me gelukkig. Het was een geweldige dag, met een geweldige kus van een gewelde Felix, en een gezellige avond met een geweldige Tom als afsluiter.

- - - - -