Kabanata 50

Adelaide

NIGHT BEFORE our wedding, hindi ko inakalang magagawang ihanda lahat ni Ezekiel ang kasal sa loob lamang ng isang buwan.

"Ano ba iyang si Eseng, nakakabigla, akala ko ba sa isang taon pa ang kasal niyo?! di ako nakapag diet para sexy ako sa damit ko."

Reklamo ni Ate Rosing, nasa Hacienda kami ngayon dahil bawal daw magkita ang groom at bride bago ang kasal. Si Ezekiel naman ay nasa bahay, kasama sila Wade, Alpha at si Aaron.

"Yun nga din po ang sinabi ko sakaniya."

Turan ko, sinabi ko kay Ezekiel na pagkatapos ko nalang manganak para hindi malaki ang tiyan ko sa kasal namin. Hindi pa nga ganoon kalaki ang tiyan ko ngayon, pero nagulat padin ako.

Hindi padin makapaniwalang bukas ay apilyido na niya ang dadalhin ko. The thought makes me smile, my heart is filled with so much happiness right now.

"Atat ng matali eh, ayaw ng pakawalan si Laide."

Hagikhik ni ate Gwen na nagpangiti saakin.

"Parang kailan lang ano? nung unang dating mo dito, gustong gusto ka niyang si Eseng nung una. Tapos tawang tawa kami kasi di marunong manligaw."

Kwento pa niyang mahinang nagpatawa saakin.

"Erina."

Pagtawag sa pangalan ko ng kadarating lamang na si Liz. Kausap nito kanina si Thaliah, kasama si Madeline.

Liz and Aaron arrived this afternoon. Turns out Ezekiel asked Liz' permission, back in manila a month ago.

"Where's Thaliah and Madeline?"

Ngiting tanong ko.

"Madeline fell asleep, Thaliah is talking to her husband over the phone."

Sagot niya.

"Uh..pwede ba kitang makausap?"

Tanong niya, sumulyap ako kila ate Gwen at Rosing.

"Sige maiwan muna namin kayo."

Ngiti ni ate Gwen saka lumabas ng silid.

"That child, is she Ezekiel's daughter?"

Kunot noong tanong niya.

"Yes, she is."

Sagot kong nagpalalim ng gitla ng noo niya.

"She's seven---"

I didn't let her finish her sentence and smiled.

"He didn't cheat on me back then if that's what you want to ask, don't worry. He adopted Madeline, 2 years ago."

Saad kong nagpatango sakaniya.

"Ohh... I thought she's his biological daughter, if you said he cheated on you back then, I'm gonna throw fists!"

She shrugged making me frown.

"Weird, she has Ezekiel's eyes and hair, but her face shape and her lips looks like yours. If I didn't know what happened to you, years ago, iisipin kong anak mo siya."

Sambit niya, nagpakurap saakin.

"Maybe just a coincidence, it's not like me and Ezekiel have a unique face."

I said.

"Hmm..yeah, but still it's kinda amazing.  People would think she's your biological daughter. She looks like a mix of both you."

She chuckled, napangiti ako doon.

"Hm.. I guess."

Kibit balikat ko saka humarap sa salamin at sinuklay ang buhok. I am wearing a simple, yellow oversized shirt that belongs to Ezekiel and a cotton panty inside. Kinuha ko iyon sa closet niya kanina, bago ako magpunta ng Hacienda.

"I can't believe, you're gonna get married tommorow, mauuuna ka pa saakin."

Sambit niyang mahinang nagpatawa saakin. 

"I find it hard to believe too."

I chuckled then embraced her.

"Thank you for everything Liz, kung wala ka ay baka wala ako rito ngayon. You're the saviour who didn't give up holding my hand and helped me get up again."

I said making her smile.

"I care for you, you're my family Erina. Ang wish ko lang ngayon para makabawi ka saakin ay maging masaya ka. I want you to be finally happy and have your own family."

She stated, nakagat ko ang labing humigpit ang yakap sakaniya.

"That's my wish for you, too."

I smiled.

"It's getting late, you should rest now, it's your big day tommorow."

She giggled then stood up.

"Okay, ikaw din Liz. Good night."

I smiled.

"Good night Erina."

She winked at me then walked to the door and left my room. I sighed and laid on my bed, on the way na din daw si Tito Cameron at ang family niya. Hindi ako makapaniwalang buhay pa si Tito Cameron, the Strella's thought he died years ago. 

I also invited Isay, Maris, Bela and most of my close friends. Kinuha ko ang phone ko para tawagan si Ezekiel, I miss hearing his voice.

"That's strange, I can hear his ringtone outside?"

I mumbled, matapos ang ilang ring ay sinagot niya iyon.

"Ganda."

He chuckled.

"Anong ginagawa mo?"

Tanong ko.

"Wala naman gaano."

Napangiti akong niyakap ang unan habang kausap siya.

"Inaakyat lang itong kwarto ko."

Dagdag niyang nagpatigil saakin.

"Inaakyat mo yung ano?"

Kunot noong tanong ko.

"Yung kwarto mo."

Mahinang tawa niya, napamulagat ako roong naupo.

"Seryoso ka Ezekiel?"

Tanong ko.

"Oo, seryoso ako sayo."

Sambit niya, napairap akong tumayp at nagtungo sa tapat ng bintana. Halos mapatili ako nang bumungad saakin si Ezekiel! Umaakyat siya sa isang hagdan, sa baba nito ay hinahawakan nina Wade, Alpha at Aaron.

"Ezekiel! Ano bang ginagawa mo!"

Gulat na sambit ko, kumindat siya saakin nang tuluyan siyang makapasok.

"Bakit diyan ka dumaan? pwede namang sa pinto! pag ikaw nahulo---"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin nang tawirin nito ang landas namin at inangkin ang labi ko. Agad ko iyong tinugon at napapikit habang nakahawak sakaniyang bisig.

"Kapag dumaan ako sa pinto, mahahampas ako ni ate."

Napakamot ulong sabi niya.

"Eh bawal daw kasi, makikita mo naman ako bukas, dapat nagpahinga ka nalang."

Iling iling na sabi ko, habang nakapulupot ang kamay niya sa bewang ko.

"Namiss kita eh."

Ngiti niya, nag init ang pisngi kong napanguso.

"Sira."

Sagot ko saka di napigilang ngumiti.

"Hindi mo ako namiss?"

Nguso niya, nakagat ko ang labing ibinaon ang muka sakaniyang dibdib.

"N-Namiss."

Turan ko.

"Tell me you miss me."

He whispered on my ears then gently bit it, nanlaki ang mata kong sinimangutan siya.

"Come one, tell me."

He said, I bit my lips and met his blazing gaze.

"I miss you, Ezekiel."

I mumbled, nagdilim ang tingin niyang humigpit ang yakap saakin at muli nanamang humalik.

"Hoy, maaga pa tayo bukas, saka na ang honeymoon."

Saway ko nang maputol ang halik.

"I know."

He chuckled.

"I just want to be with you tonight."

He bit his lips while looking at me, with his eyes full of love and desire.

"Your eyes says otherwise."

I said suspiciously, natawa siya doon at niyakap ako.

"Am I that obvious?"

He chuckled, tinanguan ko siya.

"Yes, so don't you dare Ezekiel, tommorow is an important day, ayokong mapuyat tayo."

Irap ko.

"I just can't get enough of you."

Turan niya saka humalik sa noo, pababa sa tungki ng aking ilong at saaking labi.

"Itakbo na kaya kita ngayon sa simbahan? pakasal na tayo."

Seryosong sabi niya, umirap ako at mahina siyang hinampas sa dibdib.

"Maghintay ka Ezekiel, ilang oras nalang naman, sira."

Sabi kong nagpanguso sakaniya, nailing nalang akong bumalik sa kama at naupo.

"Nandito si Attorney Ranaldi, tawagin nalang natin."

Taas baba ang kilay na sabi niya, sinamaan ko siya ng tingin.

"Ezekiel."

Saway ko, humaba ang nguso niyang napakamot ulo nalamang.

"Sabi ko nga."

Turan niya saka nahiga sa kamang nagpailing nalamang saakin.

"We will be married tommorow."

I said then laid beside him, nakangiti siyang yumakap saakin at marahan akong hinila palapit pa sakaniya.

"Mrs. Erina Adelaide Kings."

He whispered, nakagat ko ang labing nag init ang pisnging ngumiti.

"That sounds good."

I smiled, akmang hahalik muli siya saakin ngunit naiharang ko na ang kamay ko.

"Baka san mapunta yan ha."

Sabi kong mahinang nagpatawa sakaniya at ibinaon ang muka sa leeg ko.

"I love you, misis."

He whispered.

"I love you too."

I responded.

"Wala ka ng kawala bukas."

Sabi niya saka tumingin saakin.

"Wala naman akong balak kumawala."

Sagot ko, nakagat niya ang labing lalong napatitig saakin.

"I won't promise I could never make you cry. But I promise that I will do my best to take care, protect and love you and our children with all my heart, soul and might."

He said sincerely.

"I know you will, Ezekiel. This time, sabay nating haharapin ang mga problema. I don't think our relationship will be perfect, but as long as were together, I know that everything will be fine. I will make up for your flaws and you will too in my imperfections."

I stated, hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan iyon habang nakatitig saakin.

"Thank you for coming back to me Laide, the thought of spending my whole life with you makes me feel overjoyed. Matapos ng mga pinagdaanan natin, kahit pa napakaliit ng tsansa ay bumalik ka padin saakin, hindi mo alam kung gaano mo ako pinasaya."

Turan nito habang hinahaplos ang buhok ko.

"I thought I shouldn't come back, akala ko ay wala na talaga. But honestly, no matter how much I deny, my heart just kept racing whenever I see you, my eyes shines the brightest when I am with you. Now, I don't think I ever stopped loving you."

I confessed, nakagaat niya ang labing kumikislap ang matang tumitig saakin.

"Misis naman, pinakikilig mo nanaman ako, halikan kita diyan eh."

Sabi niyang nagpatawa saakin saka dinampian ang kaniyang labi.

"Pwede na ba iyan?"

Tanong ko.

"Kulang pa, I want atleast thousands of kisses from you tonight."

He joked, napasimangot ako doon.

"Sira."

Irap kong ikinangisi lang niya. I felt his hand caressing my baby bump, his eyes softened.

"Can I kiss it?"

He asked while staring wt me passionately, dahan dahan akong tumango sakaniya. Umayos siya ng upo at itinaas ng laylayan ng t shirt ko. I saw how his eyes softened with the sight and with his hands on my waist, Ezekiel started placing gentle kisses on my baby bump.

Napangiti nalamang ako habang pinanonood ang tagpong iyon. Ngunit napasinghap nanag bumaba pa ang halik niya.

"Ezekiel!"

Saway ko.

"What? I'm just giving it a good night kiss."

He said playfully, napasimangot ako roon.

"Good night kiss my ass."

I frowned.

"Yeah, you have a sexy ass."

He grinned, napasinghap ako nang sinimulan niyang sanbahin ang pagkababae ko gamit ang kaniyang dila.

"E-Ezekiel."

I moaned, nakasalubong ko ang nakatutunaw nitong tingin na titig na titig saakin.

"You're already wet."

He uttered, nakagat ko ang labing nakatingin lamang sakaniya.

"J-Just make it quick and then we'll sleep okay?"

I said, Ezekiel grinned at me and nodded his head.

"Yes Ma'am."

He winked.

I GOT SCAMMED, he made love with me till midnight! Nailing nalamang nang maalala iyon. When I woke up, he's already gone and just left a letter with a dozen of roses. Pinalayas daw ni ate Rosing nang makita siyang nasa kwarto ko at katabi ako.

Ang kulit kasi eh, ako naman itong si marupok, di siya pinigilan, sarap na sarap pa. I frowned, nag init ang pisnging kong pulang pula na ngayon.

"Oh my, you look maganda lalo, ngayon, Erina!"

Hagikhik ni Thaliah, kasama si Rhia habang minemake-up-an ako ng make up artist na kinuha ni Ezekiel. It's a gentle look, fit for a wedding, I looked at my face, amazed with her skills.

"Thank you."

Ngiti ko kay Thaliah.

"After this, you'll officially become my sister in law."

Rhia said giggling.

"Yes."

I chuckled.

Madami pang bumisita saakin sa silid habang inaayusan ako. Binisita din ako nila Maris, Ate Gwen, Ate Dindy, Celestine, at Isay. Isinuot ko ang wedding gown at nagpatulong pa roon. It's a luxurious wedding gown and it fits me so well, hindi na din ako nagheels dahil bawal daw saakin. 

"Erina! Oh my, you look like a fairy."

Si Liz iyon kasama si Marissa, our cousin, tito Cameron's youngest daughter. She has the ability to see the other worlds but couldn't enter. Siya ang pinaka close kami, sa mga anak ni Tito Cameron.

"Hello, beautiful ladies."

Masayang bati kong nagpahagikhik sakanila at yumakap saakin. 

"If your parents can see you right now, I'm sure they will be really happy for you."

Nangingilid ang luhang sabi niya.

"I wish they are."

I said.

"Ano ba iyan, sabi ko hindi ako iiyak ngayon eh!"

Reklamo ni Liz na nagpatawa saakin.

"Wag kang umiyak at maiiyak din ako, mahirap magretouch."

Hagikhik ko saka yumakap sakaniya.

"Were so happy for you Laide, congratulations on your wedding."

Masayang sabi ni Marissa na nagpangiti saakin.

"Thank you."

I giggled.

"Where's tito Cameron by the way?"

I asked.

"ah nauna na siya sa simbahan, kausap si Kuya Ezekiel."

Ngiti niyang nagpatango tango saakin.

"Nanay! ang ganda niyo po para kayong angel."

Hagikhik nang kararating lang na si Madeline na nakasuot na din ng dress, siya kasi ang flower girl namin.

"Ang ganda ganda mo din Madel! Muka kang prinsesa."

Masayang sabi kong nagpahagikhik sakaniya.

"Syempre naman po, ako pa!"

Sabi niya sabay pose at rampang nagpahagikhik saamin. Tuwang tuwa pa si Liz na kinuhaan siya ng litarato.

"I really like you na pamanks!"

Hagikhik niyang nagpalapad ng ngiti ni Madeline, when did this two got close? kahapon lang ay ilag si Liz kay Madel. Nailing nalamang ako at napangiti. Nagpatulong ako sakanilang ilagay ang belo saakin.

Matapos iyon ay naglakad na kami patungong sasakyan, si Liz ang maid of honor ko kaya sabay kami sa limousine. Natatawa ako sa muka niya dahil sa kapipilit niyang huwag umiyak ay may nagagawa siyang nakakatawang ekspresyon.

"Come on, don't cry Liz, it's my big day, you should smile for me."

I giggled.

"I'm trying!"

Nakasimangot na sabi niya, ngumiti lamang ako at hinawakan ang kamay niya't pinisil ito.

"I'm just happy you're here on one of the most special day of my life."

I smiled.

Nang marating namin ang simbahan ay napabuga ako ng hangin at kabadong bumama ng sasakyan habang hawak hawak ang boque ko. Kasabay kong maglakad si Liz at Madeline at pumwesto sa likod.

They announced my presence, pinaglinya nila ang mga kasama kong papasok sa loob. Nanlalamig ang kamay ko, mabuti nalamang at nakagloves ako kaya hindi iyon mahahalata ni Ezekiel mamaya.

"You look beautiful hija, kung nandito lang ang lola mo ay siya sana ang kasama mo ngayon."

Ngiti ni Mr. Alomar, ama ni Aaron at malapit na kaibigan ni Lola. Siya ang kasama ko ngayon sa paglalakad sa altar dahil siya ang kinikilala kong ama nitong nakalipas na mga taon.

"I feel like I am with her today po, I know wherever she is, she's watching over me and she's happy."

I said making his face softened.

The march started, mula sa kinatatayuan ay tanaw ko si Ezekiel na naghihintay saakin. Sabi ko ay hindi ako iiyak pero habang nag lalakad ay naaalala ko lahat ng pagsubok na aming nalampasan hanggang sa makarating sa kinatatayuan ko ngayon.

My heart is filled with so much joy at teh same time sorrow, because the people I love that I lost wouln't be here even if I wish they were.

Titig na titig saakin ngayon si Ezekiel habang dahan dahan akong naglalakad patungong altar, kasama ng musika. Naluluha ako sa kagalakang nararamdaman. Right now I am walking in the aisle, with the man I love waiting for me at the altar, staring at me lovingly.

Wala na akong hihilingin pa.

Narinig ko ang pagtawa ng guests nang hindi na makapaghintay si Ezekiel at sinundo na ako sa gitna ng paglalakad. 

"Ezekiel!"

Natatawang sabi ko, ngumisi lamang siya saakin, balak pa akong buhatin kung hindi ko siya pinigilan.

"Finally.."

Ezekiel mumbled when we reached the altar, napangiti akong pinahid ang luha niya.

"Are you sure, you're not an angel?"

He asked making me laugh softly.

"Sira ka talaga."

Natatawang sabi ko, inalalayan niya ako sa altar at pumwesto na katabi siya.

"You're the most beautiful bride I've ever seen, Mrs. Kings."

He whispered, nag init ang pisngi ko roon.

"You look handsome as well, Mr. Kings."

I giggled. 

The ceremony started after the prayer, we gave our I do's and now were gonna state our vows to each other. I feel like I am floating, I am marrying the man I've always loved, my first and my last love.

"Years ago, I feel like I have no home to return to, I feel alone and hopeless untill you found me. The moment I met you, you've filled my life with joy, you've made me experience so many new things that I came to love. When I am with you, I feel like I can do anything. Years later I met you again, I thought it's impossible for our paths to cross again. But no matter how I try to deny, no matter how I try to run from you, strangely, fate would always bring me back to your arms. Now here I am vowing with all my heart to spend the rest of my life with the man I trully love. Through out those years, I've never stopped loving you, I don't I will ever stop my heart beating for you. And I promise to be a good wife a good mother, I promise to stay with you, no matter how many imperfections we have, no matter how many challenges, will life throw at us, as long as I am with you, I know we can get through it."

I stated making him smile the whole time while staring at me happily. My heart is racing just by looking at him, my hands is sweating, I feel happy and nervous at the same time.

"I was not a believer of destiny, untill that night. I originally wanted to go home early but that time, it's strange how many problems occured, causing me to drive late. But if those didn't happen, I wouldn't have encountered the woman I will ever love this hard and deep. That even that made me realize how empty and dark my life is, the moment to gave me light. The moment I laid my eyes on you, all I thought about is I feel like I wanted to take care of you. I have no idea that time that you will ended up turning my life and my heart upside down. You're like a breathe of fresh air to me, a ray of sunshine that makes my day brighter whenever I see you."

"I love how you smile and laugh at my jokes and cheesyness, how your eyes lightens whenever you eat and eat. I love how your expressions changes whenever you read a book. Your simple glances is enough to move my heart. I've always thought that you are an angel while I am a mere human who doesn't deserve you. So when I messed things up, when I lost you, I feel like my life suddenly turned dull and gray. I still can't believe that even after all the pain, after things got really messy, destiny still pulled me to your direction. Even if I used to think I don't deserve to even look at you, I couldn't help but chase you, I still found myself begging for you to take me back. Now here I am, standing infront the most beautiful woman in my eyes, the love of my life. I won't promise you a perfect life, but I will promise to take care of you, be your shield, your sword, your handkerchief. I will be a good husband and a father, I will love you untill my very last breath Adelaide."

He vowed with full of sincerity, hindi ko mapigilang maluha sa bawat salitang binibitawan niya. Punong puno ako ng kasiyahan habang naaalala ang mga sandaling pinagsamahan namin. After our vow, we gave each other our rings, hindi maalis ang titig sa isa't isa habang sinusuot iyon.

"Now that Adelaide and Ezekiel have given themselves to each other by the promises they have exchanged, I pronounce them to be husband and wife, in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit. Amen, You may now kiss the bride!!!"

The priest announced. 

Ezekiel lifted the viel, I met his blazing gaze, making me heart flutter rapidly. His blue orbs were full of love and passion as we leaned closer to share a deep, passionate kiss.

Para kaming may sariling mundo, para bang kami lamang ang nariritong pinagsasaluhan ang isa sa pinakamasaya at kailan man ay hindi malilimutang sandali sa buhay ko.

"Ladies and gentlemen, I present to you Mr. And Mrs. Ezekiel Josiah and Erina Adelaide Kings!"

Anunsyo ng paring nagpapalakpak sa mga mahal namin sa buhay na naririto upang masaksihan ang pag iisang dibdib namin.

Muli ay humalik saakin si Ezekiel, napapikit akong tinugon iyon.

AFTER OUR WEDDING, we held the reception in our house, maraming bisita ang nagpunta. It is a day filled with happiness, with our loveones witnessing our promise. I am now his wife and he is now my husband, the thought makes me want to squeal out of happiness.

"Hey beautiful.."

A deep voice said from my back as a pair of arms embraced me from the back.

"Hello handsome."

I chuckled then faced and kissed him, I encircled my arms around his neck and leaned closer to kiss him.

"Sha'll we?"

He asked, natawa akong umiling.

"We still have guests Ezekiel, we also need to rest after the long day."

I chuckled, napanguso siya doon. 

We still have guests outside having an after party, nakasuot na ako ngayon ng casual dress at nagpapahinga.

"Hmm..okay, after our guests leave."

Pagbabago ng isip ko na nagpangisi sakaniya saka humiwalay saakin para lumabas.

"Huwag mo silang paalisin kung yan ang balak mo."

Irap kong nagpatawa sakaniya.

"Grabe ka naman sakin gurl, hindi ko naman sila paaalisin---agad."

He joked making me roll my eyes on him.

"Si Madeline?"

Tanong niya.

"Tulog na, napagod kakalaro, nakatulog kaagad pagtapos ko siyang paghilamusin."

Sabi kong nagpatango sakaniya.

"She seems really happy for us today."

He chuckled.

"I'm glad she is."

I smiled.

"I'm also glad to be your wife Ezekiel."

I said.

"Finally, I am now your husband."

He chuckled then kissed my forehead.

"I love you so much."

He added, nakagat ko ang labing sinalubong ang mga mata niya.

"I love you."

I responded while looking at him happily.

Natigilan nalamang kami nang may nagtungo sa rooftop kung nasaan kami. Si Wade iyon, hinihingal at mukang kagagaling lamang sa pagmamadali.

"Bakit? Akala ko umuwi na kayo?"

Kunot noong tanong ni Ezekiel saka inihagis kay Wade and bottled water sa mesa malapit saamin. Agad na nasalo iyon ni Wade at ininom.

"You two need to know this."

Seryosong sabi ni Wade habang may hawak na laptop at brown envelope.

"A week ago, Madeline, asked me to find her biological father and told me to keep it a secret. She told me that she just wants to know what her real father looks like."

He uttered making us stop, is that why her coin bank suddenly got missing?

"W-What..."

Kunot noong sabi ni Ezekiel, he looks hurt, hinawakan ko ang kaniyang kamay.

"She just wants to see her real father Ezekiel, Madeline is at that age when she wanted to meet her real parents."

I said making him sigh.

"So what did you find?"

Ezekiel asked seriously, pinisil ko ang kamay niya't sinalubong ang mga mata nito.

"You both know how did she ended up being adopted by that couple right? and how her mother died on an earthquake and she only got rescued?"

Wade asked, pareho kaming tumango sakaniya.

"8 years ago, did you happen to encounter someone named Janette Quizon?"

Wade asked, nangunot ang noo ko roon.

"Familiar."

I answered, iniharap niya ang laptop saamin at ipinakita ang litrato ng isang babae. Natigilan ako roong inalala siya.

"Oh right, I think I know her, hindi ko na kasi siya nakita pa nitong nakaraang mga taon, pero naaalala ko pa ang itsura niya."

Sambit ko.

"And if I remember correctly, she's also pregnant that time, I-is she Madeline's biological mother?"

I asked.

"That's also what I thought, but I did more digging and found something out."

He sighed harshly then looked at me.

"Is it true that you never visited an Ob-gyne when you got pregnant?"

He asked, natigilan ako doon at dahan dahang tumango.

"Why?"

Tanong ni Ezekiel.

"I-I got really afraid that the authority will find me, I'm afraid I will be imprisoned for something I didn't do and you guys might find me if I had a record. Kaya sinabi ko kila Aaron na saka lang ako magpapacheck up kapag  may napansin akong mali sa pagbubuntis ko."

Paliwanag ko saka sumulyap kay Ezekiel na malungkot na nakatingin saakin at hinawakan ang kamay ko, ngumiti lamang ako sakaniya.

"Janette's friend told me everything she knew. Janette's husband wants to divorce her if only she isn't pregnant. Her husband has ash gray eyes which is why she wanted to close to you and when she found out that your baby actually has no father, she decided a scheme to decieve you and her husband."

He continued.

"W-What? what are you saying Wade?"

Kunot noong tanong ko.

"Janette is not really pregnant, and wanted to kidnap your baby from the start to decieve her husband."

He revealed, naikuyom ko ang kamao ko roon.

"The heck?!"

Mariing sabi ni Ezekiel.

"Well she didn't succeed."

I said sadly.

"Why are we talking about this?"

Tanong ko.

"Janette is the one Madeline, thought her mother is, the one who died in the earth quake."

He said making me froze.

"Did she kidnap another child?"

Ezekiel asked, inilingan lamang siya ni Wade at may kin-lick na video.

"That time you got into an accident, inaasikaso ni Alomar ang nakabangga sayo, ang pinsan mo naman ang naiwan upang magbantay sa labas ng operating room."

Turan niya saka ipin-lay ang video.

It's a footage outside the operating room, Liz fell asleep then a a nurse came out holding a baby! 

"Oh my god."

Napatakip ako saaking bibig at halos mawalan ng balanse sa nakita, mabuti nalamang at agad akong naalalayan ni Ezekiel.

"You had twins Laide."

He revealed, tuluyan na akong napahagulgol doon.

"H-How...w-what.."

Napahikbi ako habang yakap yakap ng asawa. All this time, inakala kong patay na ang anak ko, not knowing that the other child were taken from me! Sa mga panahong gustong gusto kong yakapin  ang anak ko, sa mga panahong gustong gusto kong iparamdam sakaniya kung gaano ko siya kamahal. Mayroon pa palang isang bata at hindi ko man lang alam na buhay siya, hindi man lang nagawang iparamdam iyon sakaniya.

"Damn it!"

Ezekiel cursed.

"Where is she Wade?! Tell me! Is she Madel?!"

Mariing tanong ni Ezekiel kay Wade na marahas na napabuntong hininga lamang.

"The baby boy died but the girl lived. Binayaran ni Janette Quizon ang ospital ng malaki upang pagtakpan ang ginawa niyang pagtangay sa anak niyo."

Patuloy niyang lalong nagpaiyak saakin.

"Are you saying that Madeline----"

Ezekiel's voice broke.

"Yes, she is your real daughter."

Wade revealed then handed us the brown envelope. Nanginginig ang kamay na binuksan namin iyon at nakita ang DNA test result.

"P-Positive."

Halos takasana ako ng lakas nang marinig iyon, maging si Ezekiel ay naiyak nadin.

"Kaya pala ganoon nalang yung pakiramdam ko noong nakilala ko siya, kaya pala napakadali saaking mahalin siya."

Hagulgol ko saka nagmamadaling naglakad patungo sa kwarto ni Madeline, ganoon din ang ginawa ni Ezekiel. Pagbukas na pagbukas ng pintuan ng kwarto ni Madeline ay agad kaming nagtungo sakaniya at mahigpit namin siyang niyakap.

"Anak ko, anak ko.."

Humihikbing sabi ko.

"Anak...andito na si tatay."

Garalgal na sabi ni Ezekiel.

"Sorry, sorry nak.."

Dagdag pa niya, maya maya ay gumalaw si Madeline at iminulat ang mga mata.

"Nanay? Tatay? bakit po kayo umiiyak?"

Inaantok na tanong niya, ngumiti ako sakaniya.

"Mahal na mahal kita anak, mahal na mahal ka namin."

Turan ko habang lumuluha, napangiti siya doon at niyakap din kami.

They are my family, and no matter how many storms that will try to ruin it, this time we'll build it together. Now, I can finally say that I found my home.

"I love you din po!"

Masayang sabi niya, nagkasalubong ang mga mata namin ni Ezekiel at masayang ngumiti sa isa't isa. 

A/n: Yung nalimutan kong ireveal na anak nila si Willow noong nakaraang chapter pero okay din namang ngayon nalang whahahah. Next will be epilogue ^0^ parang kailan lang noong una ko itong isinulat, ngayon patapos naaa T___T

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top