Adelaide

HINDI KO NAPIGILAN ang pag iyak habang nakatingin sa nahulog kong lata ng mackerel, nanlaki ang mata roon ni Ezekiel at agad akong dinaluhan.

"W-Why? may masakit ba sayo? bakit ka umiiyak?"

Alalang sabi niya, tinignan ko ang latang nasa semento at lalong naiyak.

"Ang ingay nung pag bagsak eh.. Gusto ko lang namang kumain."

Iyak ko, hindi ko alam pero hindi ko mapigilang umiyak.

"Bakit ka tumatawa?"

Garalgal ang boses na sabi ko saka hinampas ang dibdib niya. Naitikom niya ang bibig pero lubog na lubog naman ang dimples niya at halatang nagpipigil ng tawa.

"H-Hindi."

Sabi niya saka pinulot ang lata at inilapag iyon sa lamesa.

"Gusto mo bang buksan ko?"

Tanong niya saka pinunasan ang luha ko, napahikbi akong tumango na nagpangiti sakaniya at hinalikan ako sa noo.

"Okay, I'll open this."

He chuckled, napatango akong naupo saka pinapak yung peanut butter na pagsasawsawan ko.

"Here you go."

He said then smiled, inilapag niya ang plato na pinaglagyyan niya ng mackerel na nasa lata kanina.

"Salamat."

Excited na sabi ko saka nilagyan iyon ng peanut butter at sinimulang kainin.

"Is it that good?"

Takang tanong niya, napangiti ako at tumango.

"Yes! I never knew peanut butter can be added with anything, try it."

I giggled then took a spoonful of mackerel and peanut butter. Inilapit ko iyon sa bunganga niya, natigilan pa siyang mukang nagdadalawang isip na tikman iyon.

"Come on try it."

I smiled, napapikit siyang agad na sinubo iyon. His uncomfortable expression slowly became relaxed.

"Wow, this is actually great."

Ngisi niya at akmang susubo pa pero inilayo ko iyon sakaniya.

"This is mine, go make your own."

Nakasimangot na sabi ko, napanguso siya doon. I don't usually act greedy, but I want all of these for me right now, thinking of sharing my food makes me want to cry.

"Okay, okay."

He chuckled playfully then turned on the tv in the kitchen. Dahil pareho lang naman ang balita kahapon ay inilipat ko ang channel, it's a series I watch sometimes.

"You know what? a girl like her is boring."

The antagonist said the guy, pertaining to the heroine, she's a business woman who just focuses on her career and read books all day. Napasulyap ako kay Ezekiel na pinaglalaruan ang isang kamay ko.

"Don't you think I'm boring too?"

I asked, nangunot ang noo niya roon.

"What made you think that?"

He asked.

"Well I don't joke around that much, I prefer reading books and I don't really have an interesting personality."

I shrugged.

"I never thought of you that way though, I think you're really interesting, the way you talk, the way your eyes sparks when you read and draw. Your kindness, your warmth, your funny reactions, your expressive face, the way you laugh and smile, I never thought of those as boring."

He chuckled and pattted my head, napanguso ako roon.

"Really?"

I pouted.

"Then what about that model Geraldine? she seems more interesting isn't she? and you've been with her for 7 years."

I said.

"Yes she is interesting but I am not interested at all, she's my friend's little sister, how can I find other woman interesting when all I think about is you?"

Kunot noong tanong niya, nanlaki ang mata kong nag init ang pisnging tumango.

"O-Okay, sabi mo eh."

I hissed, mahina siyang natawa at umunan sa balikat ko.

"She's not bothering you anymore is she?"

He asked, agad akong umiling.

"Ofcourse not, plus I am with you most of the time."

I frowned.

"Hmm.. Good."

He said meaningfully, napanguso lamang akong kumain nalang.

"Can I have another bite? please?"

He asked while smiling at me, napabuga ako ng hangin at muling kumutsara sa kinakain ko.

"Just one okay?"

I said, natawa siya saka tumango, sinubuan ko siya, nagtagpo pa ang mga mata naming nagpabilis sa tibok ng puso ko.

"Stop looking at me like that."

I frowned, but Ezekiel just winked at me.

"Umagang umaga landian."

Biglang sulpot ni ate Gwen na may dalang eco bag.

"Bakit nandito ka nanaman Gwentot?"

Ngisi ni Ezekiel, inirapan siya ni Ate Gwen.

"Manahimik ka diyan Eseng, hindi ikaw ang pinunta ko dito."

She hissed, napasimangot lang ang katabi ko.

"Tulog pa si Madel?"

Tanong niya, tumango ako sakaniya.

"Opo eh, napuyat ata kagabi, pinilit kaming hintayin yung movie na pinapalabas sa tv ng alas dyes."

Ngiti kong mahinang nagpatawa sakaniya.

"Okay lang naman basta hindi madalas."

Sabi niya saka inilabas ang mga laman ng eco bag.

"Nagluto yung biyenan ko ng palabok, specialty niya ito. Saka ito yung gustong gusto mo noon na inuwi sayo ni Eseng sa pagkakaalala ko, kaya dinalhan kita."

Ngiti niya.

Yes, when we were still together, inuwian ako ng palabok ni Ezekiel galing sa nanay ni Kuya Kevin noong may handaan sila. Tapos nagustuhan ko kaya tuwing may handaan doon, hindi ako nakakadalo dahil wala naman akong kakilala bukod kay kuya Kevin at ate Gwen, kaya nagpupunta si Ezekiel para uwian ako.

"Hmm.. yes I remember."

I chuckled then glanced at Ezekiel staring at me. Binuksan ko ang tupper wear para sana ilipat iyon sa plato, ngunit pagka amoy na pagka amoy ko doon ay para bang bumabaliktad ang sikmura ko.

"S-Sorry ate--"

Sabi ko saka dumiretso sa sink at doon nag suka.

"Ayos lang yan, normal lang."

Sabi ni ate sabay haplos sa likod ko.

"Ako din ata nasusuka."

Sabi ni Ezekiel sabay takbo sa cr sa malapit, narinig pa namin ang pag duwal niya roon.

"Ha? siya din?"

Tanong niya saka kinuha ang tupper wear and inamoy.

"Hindi naman panis ah."

Sabi niya.

"Ah.. oo nga ganyan din pala si Kuya mo Kevin nung nabuntis ako."

Tawa niya, ako naman ay nagmumog at hinarap si ate.

"Po?"

Takang sabi ko.

"Eh kasi noong nagbubuntis ako, lumilipat sakaniya yung mga nararamdaman ko, naglilihi din siya."

Natatawang sabi ni ate.

"Maganda yan para di lang ikaw."

Dagdag niya, mahina akong natawa doon.

"Good morning nanay."

Si Madeline iyon na kagigising lang at malambing na yumakap saakin.

"Good morning."

Ngiti ko.

"Good morning po tiya Gwen."

Bati ni din niya sa naupo sa stool.

"Wow palabok! favorite ko din po ito."

Masayang sabi ni Madeline, nag iwas ako ng tingin roon dahil ayokong masuka nanaman.

"Nanay? marunong po ba kayong mag bake?"

Tanong ni Madeline habang pinagtitimpla ko siya ng gatas, lumabas na si Ezekiel na mukang nanghihina, tinawanan pa siya ni ate Gwen na nagpasimangot sakaniya.

"Hmm...medyo."

Sabi ko.

"Pwede po bang mag bake tayo? yung kaklase ko po sabi niya nagbebake daw sila ng cookies ng mommy niya ngayong bakasyon, bibigyan niya daw ako sa pasukan kapag magbebake po ulit sila, gusto ko din po siyang bigyan."

Pagkukwento niya.

"Oh sige mamaya, isama din natin ang tatay mo."

Ngiti kong nagpatango sakaniya.

"Sige po!"

Masayang sabi niya saka masiglang kumain, nilingon ko si Ezekiel na nakanguso ngayon.

"Okay ka lang?"

Tanong ko nang lumapit sakaniya, ngumuso siyang yumakap saakin, napangiti nalang ako roon.

"Ate huhugasan nalang ko po muna yung tupper ware bago ibalik sainyo."

Paalala ko kay ate Gwen, agad itong umiling saakin.

"Ayos lang, ako na, baka maduwal nanaman si Eseng."

Hagikhik niya, napasimangot roon si Ezekiel na malakas na nagpatawa kay ate Gwen.

"Kung maka asar parang di ganyan si Kevin ah."

He hissed, nginisian lamang siya ni ate na nagpailing saakin.

THE THREE OF US went to the grocery store to buy some baking ingredients and some tools. Yun nga lang ay maaga kaming umuwi dahil excited si Madeline na magbake kasama kami.

"Magbebake tayo ng cookies nanay? tatay? pwedeng lagyan ng madaming chocolate sa loob?"

Tanong ni Madeline habang tinutulungan kaming isalansan ang mga pinamili.

"Kung gusto mo."

Sagot ni Ezekiel saka ginulo ang buhok ni Madeline, Madeline frowned making Ezekiel laugh.

"Tay pwede ko na pong buksan itong jam saka tinapay?"

Tanong niya, tumango agad si Ezekiel.

"Sige buksan mo na, kung gusto mo iulam mo pa."

Biro nito sabay tawa, napangiti nalang ako.

"Tatay naman."

Nguso ni Madeline sabay abot kay Ezekiel ng bote ng Jam, agad iyong binuksan ni Ezekiel saka muling iniabot kay Madeline ang Jam.

"Nanay paborito ko pong palaman, jam, sabi ni tatay paborito niyo din daw po ito dati?"

Ngiti niya, tumango ako sakaniya at inilabas ang mga ingredients.

"Hmm.. yes, bago ako mag buntis, mas prefer ko nga ang jam or kung hindi jam, mayo."

Sabi ko, her mouth formed an 'o' then smiled at me brightly. Kumuha ako ng tinapay at pinalamanan iyon ng jam saka ibinigay kay Madeline.

"Salamat po!"

Masayang sabi niya saka kinuha ang tinapay at kinagatan iyon. Si Ezekiel naman ay inihahanda na ang mga kailangan namin sa pagbebake.

"Gusto ko po shape ng tirador ko yung cookies nanay."

Sabi ni Madeline habang minimix na ni Ezekiel yung 1/2 cup ng butter, 1/4 cup ng white sugar at 1/2 cup ng brown sugar gamit ang electric mixer.

"Sige ba."

Ngiti ko saka iniabot kay Madeline and itlog, kinuha niya iyon at binasag saka inilagay sa mixture. Ako naman ang naglagay ng dalawang kutsaritang vanilla.

"Haluin ko na?"

Tanong ni Ezekiel, tumango ako sakaniya, siya naman ay in-on na ang switch ng electric mixer at hinalo iyon.

"Anong next nanay?"

Tanong ni Madeline, chineck ko naman ang recipee at kinuha ang isa pang bowl.

"Pag hahalu0haluin natin yung dry ingredients, pasuyo nga nak."

Sambit ko, agad itong lumipat at kinuha ang dry ingredients sa kinaroroonan nito at ibinigay saakin. Binuksan ko ang all purpose flour at naglagay ng isa't kalahating cup non sa bowl.

"Pwede po bang damihan nanay?"

Tanong ni Madeline, ngumiti akong pinisil ang ilong niya, kahit may arina sa kamay ko na ikinatili nito.

"Nanay."

Nguso niyang ikinatawa ko.

"Wag muna nating dagdagan, sundin lang muna natin itong nasa recipee book, next time na natin damihan."

Sabi ko, ngumuso siya at tumango.

"Lagyan mo ng 3/4 teaspoon na baking soda."

Sabi ko, agad naman niyang hinanap ang 3/4 sa measuring cups namin saka kumuha ng baking soda at inilagay iyon sa kung nasaan ang harina.

"Asin yung next diba?"

Sabi ni Ezekiel saka iniabot saakin ang asin.

"Hmm yes, thank you."

Ngiti ko, kumindat siya saakin.

"Ilang salt po nanay?"

Tanong ni Madeline na pinaglalaruan yung measuring cups. Kinuha ko iyong libro para icheck kung ilan.

"1/2 teaspoon daw."

Sambit ko, tumango tango siyang hinanap iyon sa measuring cups at kumuha sa asin saka inilagay sa dry ingredients. Nang mailagay niya ay kumuha ako ng whisk at hinalo ang dry ingredients. 

"Iadd daw sa unang mixture."

Sabi ko matapos maghalo saka iniabot kay Ezekiel ang bowl.

"Lahat na ito?"

Tanong niya, umiling naman ako.

"Kalahati lang muna saka halo, than kalahati ulit at halo."

Pag iinstruct ko habang nakatingin sa libro at sumulyap sakaniya, nagulat pa ako nang isawsaw niya ang kamay niya doon at ipahid sa muka ko!

"Ezekiel."

Nakasimangot na sabi ko, si Madeline naman ay tawang tawa sa gilid.

"Ang cute mo Ezekiel."

Sabi ko sabay pahid ng kamay na puno ng harina sa muka niya. Natawa siya doon saka pinahidan din ng harina sa muka si Madeline na ikinasimangot ng kanina lang ay bumubungisngis na bata.

"Haluin mo na yan."

Irap kong ikinangisi niya.

"Yes boss."

He said then winked at me as he started mixing the mixtures, nailing nalang ako.

"Add na daw yung chocolate chips."

Sabi ko saka sumakop ng isang cup ng chocolate chips at iniabot iyon kay Madeline. Tuwang tuwa siyang hinalo iyon sa mixture.

"Ishape na natin?"

Sabi ko, Madeline is looking forward to it so we let her shape it first. I formed a round shape just like what the book said while Ezekiel amd Madeline is messing up with theirs. After that we refrigerated it for half an hour while we were just playing around in the kitchen.

Were like real family... I wonder how is it like if Isaiah is alive? if I didn't see Ezekiel that day, years ago, he's probably here with us now. Him and Madeline will be siblings, it will be so loud since they will be playing around the house.

Napapikit lamang akong iwinaksi iyon sa isipan.

"Nanay, 30 minutes na!"

Excited na sabi ni Madeline habang inilalabas ni Ezekiel ang cookies na inilagay namin sa fridge.

"Ibake daw sa oven ng 10-12 minutes sa 350 ℉."

Sabi ko, ayon sa libro.

"Mainit pa Madeline, wag mo munang hawakan."

Sabi ko nang matapos naming ibake iyon at inilabas na ni Ezekiel ang tray. 

"Palamigin muna natin."

Sabi ni Ezekiel, napanguso doon si Madeline na ikinangisi niya saka ginulo ang buhok ng anak.

"Tatay! inayos na to ni nanay eh."

Madeline frowned.

"Tara ayusin ko."

Sabi ko, nakanguso siyang pumunta saakin at yumakap.

"Kapag ginulo po ni tatay ulit pagalitan niyo siya ah."

Sabi niya habang nakatingala at nakayakap padin saakin.

"Opo."

Ngiti ko saka umirap kay Ezekiel na tumatawa lang sa gilid. Inayusan ko si Madeline at hinintay naming lumamig ang cookies.

Matapos iyon ay pinagsaluhan namin ito.

"Ang panget naman po ng ginawa niyo dito tatay."

She hissed pertaining at the shape of the cookie, napasimangot doon si Ezekiel.

"Yung sayo din naman, ano to?"

Ganti ni Ezekiel na nagpanguso naman kay Madel. 

"Tama na yan, kumain nalang kayo."

Sabi ko.

"Nga pala, bukas uumpisahan kong irenovate yung kwarto para gawing nursery."

Sabi niya, napakurap ako doon at kumagat sa cookies.

"Ikaw lang?"

Tanong ko, tumango siya saakin.

"Yes, may plano akong disenyo roon kaya ako nalang."

Ngiti niya.

"Wow, sure, yung kwarto ko ang gagawing nursery diba?"

Tanong ko.

"Yes so we'll---"

"Talaga po? Share nalang tayo ng kwarto nanay!"

Excited na sabi ni Madeline, napasulyap ako kay Ezekiel at halos matawa nang makitang napabusangot ito.

"Okay, share tayo."

Natutuwang sabi kong nagpapalakpak kay Madeline.

"Yehey!!"

Excited na turan nitong ikinangiti ko.

"Edi sana all may ka share."

Ezekiel hissed making me chuckle, si Madeline naman ay inilabas ang dila ara mang asar. May sasabihin pa sana ako nang mag ring ang phone ni Ezekiel na nakalapag sa tabi ko.

"Si Wade, tumatawag."

Sabi ko saka iniabot sakaniya ang phone na agad din niyang sinagot.

"Any important news?"

Bungad niya, I how his expression changed while listening to Wade on the other line. Natigiln siya't naikuyom ang mga kamao, base sa ipinapakita niya, satingin ko ay tungkol iyon sa suspect.

"Okay, I'll be on my way, thank you."

He said coldly as he clenched his jaw then looked at me.

"What's happening?"

Tanong ko, marahas siyang napabuga ng hangin.

"Madeline pumunta ka muna sa kwarto mo o maglaro ka sa labas."

Sabi niya, taka siyang tinignan ni Madel pero mukang nakaramdam siya na hindi siya dapat magtanong ngayon.

"Okay po."

Sabi niya saka yumakap kay Ezekiel, napabuntong hininga si Ezekiel na hinaplos ang biuhok nito.

"Love you."

Ngiti ni Madel saka tumakbo palabas ng kusina.

"Ano ang sabi?"

Tanong ko.

"Wade tracked the man down, nahuli na siya kagabi ng organization at ngayon ay naihatid na rito."

Balita niya, napasinghap ako roon at napatakip saaking bibig.

"F-Finally."

Tumulo ang luha sa mga mata ko, naikuyom ni Ezekiel ang kamao at lumapit saakin para mahigpit akong yakapin.

"I will never let him get away with what he did, he will never get away with this, I will make sure he'll rot in jail."

Mariing sabi niya, napahikbi akong tumango. 

"Pupuntahan mo ba siya ngayon?"

Tanong ko.

"Yes, I want to see that man."

Malamig na sambit niya.

"Sasama ako."

Determinadong sambit kong nagpailing sakaniya.

"No, I won't risk it, baka kung anong gawin sayo ng lalaking iyon."

Kunot noong sabi niya.

"But you're here, Wade is there too, walang mangyayaring masama saakin, gusto ko lang makaharap ang lalaking iyon, gusto kong siguruhing siya nga ang hinahanap natin."

Mariing saad kong nagpabuntong hininga sakaniya.

"Alright, but stay beside me and just confirm if we caught the right man. I don't think it will be safe for you to be too emotional if ever he really is the suspect. So after that, you should go back to the car and let us handle things."

Bakas ang pag aalalang sabi nito.

"Okay, I understand."

Sambit ko saka mahigpit na napahawak sa kamay niya.

I WENT TO MY room and took a bath before we go out, then just wore a simple shirt and jeans. Hanggang ngayon ay kinakabahan padin ako sa maaaring mangyari mamaya. Nang matapos ako sa paghahanda ay lumabas na ako ng kwarto, saktong pagbukas ko ng pintuan ay nakita kong nasa tapat si Ezekiel at hinihintay ako.

"Are you sure, you're coming?"

Malalim ang gitla ng noong paninigurado niya.

"Yes, I have to confirm it."

Determinadong sabi ko, napabuntong hininga lamang siya at hinawakan ang kamay kong iginiya ako pababa ng hagdan.

"Wade told me, that he lives in Davao for 8 years, lumipat siya roon, isang linggo matapos mamatay ni nanay. Kamukang kamuka niya ang nasa sketch at ang nasa kuha ng camera, ilang taon na ang nakararaan. Wade tracked him down and the organization caught him yesterday."

He explained, tumango ako sakaniya. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan.

"Where is he now?"

I asked, nanlalamig ang kamay ko at hindi mapakali. Hinawakan niya iyon at pinisil nang mapansin ang panginginig ng kamay ko.

"He's at a  headquarters of the organization where Wade is working as an agent, here in La Muerte. Are you sure you can meet him?"

He stated, agad akong tumango.

"I want to confirm it myself Ezekiel."

Kuyom ang kamaong sambit ko.

"I won't let him harm you if ever, so don't worry."

Turan niya saka hinalikan ako sa noo at ini-start na ang kotse. It's a half an hour drive till we arrived in that secluded place where the said secret headquarters is in. It looks like an old abandoned house outside, so I didn't really expect that there is a modern looking place underground.

"I didn't know there is this kind of place in La Muerte."

I said still surprised while walking into the halways hold Ezekiel's hand.

"This os the Phantom---no they changed their name now so this is now the Fatal org's secret headquarters in La Muerte."

Sabi niya habang naglalakad kami.

"Why do you know so much?"

I asked.

"Most of my friends are secret agents from this non government justice organization. And the organization my father owns are allied with them."

Kibit balikat na sabi niyang nagpamulagat sa mga mata ko.

"And why are you telling me this when it's a secret? are you sure it's okay?"

Tanong kong mahinang nagpatawa sakaniya.

"I don't think you will tell this to anyone."

Sambit nito sabay kindat saakin, napasimangot ako roon.

"Don't tell me you are too? since you just told me your father also owns this kind or organization"

I asked suspiciously, agad siyang umiling.

"No I am not interested, but that organization my father owns will be be passed on to Rhia since she is the most capable one for that."

Sabi niyang nagpabuga ng hangin saakin at tumango. 

"That's a relief."

I sighed, I will die of worry if he is.

"You don't have to tell me more about this organization if you were planning to, I don't want to know if it's a secret."

I frowned, sasagot pa sana siya nang bigla nalang may mambatok sakaniya, nanlaki ang mata ko nang makitang si Celestine iyon! 

"Gago ka, pasalamat ka at ako lang ang nakarinig, kapag si Ruby, baka tinahi na iyang bibig mo."

She hissed, napanganga ako roon at binalingan ng matalim na tingin si Ezekiel na napanguso lamang.

"But she asked why do I know so much."

He shrugged, napasimangot ako roon.

"Saying that you have friends from here will be an easier information to process."

Taas kilay na sabi ko, mahina siyang natawa doon.

"Sorry na."

Tawa niya, Celestine groaned.

"Mama mo sorry."

She tsked then she looked at me with a wide smile on her face and hugged me.

"Thaliah told me something interesting."

She whispered on my ears, natigilan ako roon.

"Hindi pala marupok ha?"

She giggled, nag init ang pisngi ko roon.

"Bakit nandito ka?"

Tanong ni Ezekiel saka ipinulupot ang kamay saaking bewang.

"Were on our way to Sitio Saka then Ruby asked me to get some files here, dalhin ko daw sakaniya pag uwi namin ng manila."

Sitio Saka? isn't that the place we got stuck on a storm years ago?

"K."

Walang pakielam ngunit pabirong sabi ni Ezekiel, inirapan siya ni Celestine.

"Laide oh, wag mo ngang bigyan ng label yan."

She hissed, nginiwian siya ni Ezekiel, nailing nalang ako at kasama silang naglakad na kung saan naroroon ang ipinunta namin dito. Nadistract ako kahit papaano kaya hindi na ako ganoong nanginginig, ngunit hindi padin mawala ang kaba ko habang papalapit kami sa silid na kinaroroonan nila.

Lumapit kami sa may glass window kung saan makikita ang nasa loob. Nakita ko roon ang dalawang lalaking may suot na maskara, isa sakanila ay si Wade, kaharap ang lalalking nakatalikod at nakaposas sa upuan.

"Blue, were here to confirm if that's the right man."

Ezekiel said on the intercom outside, lumingot saamin ang isa sa mga nakamaskarang lalaki at kumaway saka pinatayo ang lalaking nakaposas at iniharap sa pwesto namin.

The moment sa I that man's face, I feel like all the memories from that day came back to me. Nanlamig ang katawan kong mahigpit na napahawak kay Ezekiel.

"We just recieved the result of the investigation, turns out this man is hired by a syndicate, 8 years ago because your mother witnessed their ilegal operations so they silenced her. He's a professional assasin and his last job before retirement is your mother, Delilah Escalona."

Wade's voice said from the intercom, tuluyan ng tumulo ang luha kong tumango. Nagkasalubong ang mata namin ng lalaking iyon, his eyes were filled with regret as he look at me, napailing akong napahikbi.

Patuloy na bumabalik ang mga ala ala, hinding hindi ko malilimutan ang mukang iyon.

"H-H-He really is that man."

Nanghihinang sabi ko, nandilim ang muka ni Ezekiel.

"He killed nanay, and he tried to kill me too, I saved him but he killed nanay! I hate him, I hate him so much Ezekiel. Pinatay niya si nanay! siya! siya ang lalaking iyon!"

Emosyonal na sabi ko habang nakahawak sa braso ni Ezekiel, napaluhod ako ngunit agad akong inalalayan ni Ezekiel at Celestine.

"I will kill him."

malamig na sabi ni Ezekiel at walang sabing pumasok sa silid . Napahagulgol akong niyakap si Celestine habang pinanonood si Ezekiel na halos patayin ang lalaki sa loob. Pinilit siyang pigilan ng dalawang nakamaskarang lalaki.

"Let's go outside, baka makasama kay baby."

Saad ni Celestine at inalalayan ako patayo, napasulyap ako sa silid at sumama kay Celestine palabas, pabalik sa sasakyan.

"Let's wait for Josiah inside the car."

Sabi niya, umiling ako at napasandal sa sasakyan habang umiiyak.

"I'll wait for him outside, I want some fresh air."

Humihikbing sabi ko, si Celestine naman ay patuloy sa paghaplos saaking likod. 

"That man is caught and will pay for what he did Laide, hindi na niya kayo masasaktan."

Pag aalo ni Celestine saakin, ang palapit naman niyang asawang si Tatum ay inabutan siya ng tubig na binuksan ni Celestine at iniabot saakin. Agad ko iyong tinanggap, pilit na pinakakalma ang sarili.

Maya maya ay bumalik si Ezekiel, malamig ang ekspresyon ng muka at mukang puno ng galit ang sistema.

"Ezekiel.."

Pagtawag ko sa pangalan niya, doon na nagsituluan ang luha niyang niyakap ako.

"Maiwan muna namin kayo."

Napabuntong hiningang sabi ni Celestine at saka umalis kasama ng asawa niya't sumakay sakanilang sasakyan.

"H-he killed nanay like it's nothing, he took an innocent life! 14 stabs Ezekiel! He didn't only kill her but made her suffer before she died! Walang kasalanan si nanay, napakabuti niyang tao para sa ganoong paraang mabawian ng buhay."

Hagulgol ko, napahigpit ang yakap saakin ni Ezekiel.

"I'll make him pay, him and the people behind my mother's death, hindi ko sila hahayaang matakasan ito."

Mariing sabi niya, napupuno ng galit at hinagpis ang sistema ko ngayon.

"I want Justice Ezekiel, I want them to be imprisoned, I want them to pay for all their crimes."

Malamig na sambit kong nagpatango sakaniya.

"I will make sure of that."

Turan niya, tuloy tuloy ang pag agos ng luha saaking mga mata. 

"I-If only that man didn't kill nanay, none of those wouldn't have happen."

Napahikbing sabi ko.

"Hush..Laide, I'm here, I won't let him get---"

"Yes! he should never get away with this!"

Hagulgol ko saka sinalubong ang mga mata niya.

"If only I looked at nanay's palm that day! if only I told you that there is someone suspicious around..."

Napabuga ako ng marahas na hangin.

"This isn't your fault Laide! stop blaming yourself! they are the one who did the crime!"

Galit na sambit niyang nagpailing saakin.

"But non of these will happen if I diddn't save that man from that accident!"

Sambit ko.

"Laide, listen."

Saad niya't hinawakan ang magkabilang balikat ko.

"Even if you stopped him, they will still hire other people to do the crime! those people are heartless! they are the ones who should suffer not you!"

He groaned, patuloy ang pagtulo ng luha ko roon.

"But if I only didn't save that man, I wouldn't have been framed, I wouldn't have to run away..Kung hindi ko lang kailangang umalis, kung hindi namatay si nanay, buhay sana si Isaiah ngayon! buhay sana siya Ezekiel! I loose him Ezekiel and it hurts so much, everytime I remember those painful memories, it feels like my heart is tearing apart. And the worst part is I still blame myself for loosing him, for loosing people I love."

Garalgal ang boses na bulyaw ko habang patuloy sa pagluha.

"I-I don't understand, who is Isaiah? who is he Laide..."

Nanlalaki ang matang tanong niya habang nanginginig ang kamay na hawak ako. Mariin akong napapikit, I couldn't believe I had to tell him this way.

"E-Ezekiel."

Hinaplos ko ang muka niya habang patuloy sa pagluha.

"H-He's your son."

Mapait ang ngiting sabi ko, natulala siya roon at hindi agad makasagot.

"He's our dead child."

Lumuluhang dagdag ko.

"N-No...please don't joke around like that."

He said still dumbfounded.

"I-I promise I won't get mad if you hid our son from me, w-where is he Laide? please tell me where he is, I-I want to see my son."

Wala sa sariling sambit niya na lalong nagpaiyak saakin.

"I want to see him too Ezekiel! If I can, I will, but I couldn't no matter how much I pray, I wouldn't see him again, I could never never hug him again, I lost him and it's all my fault."

Puno ng sakit na sambit ko, tuluyan ng nagsituluan ang mga luha niya roon.

"I lost my son..."

I mumbled, napahilamos siya sakaniyang muka at malakas na sinipa ang gulong ng sasakyan saka puno ng frustrasyong napasigaw.

"W-Why? H-How..."

Napahagulgol siya napasabunot sakaniyang buhok, his bloodshot eyes met mine, it is full of regret, sorrow, madness, he looks so lost as he cried with so much frustration.

"W-We had a child, I want you to meet him when my name got cleared, t-that's my plan. But on my seven months of pregnancy, I-I saw you with Bella."

Sambit ko saka humugot ng malalim na paghinga.

"S-She was pregnant and I-I-I misunderstood, I-I thought you two finally became together since I'm already gone and Bela's been there for you. I-It hurts a lot, I couldn't take it and ran away even if I know I was pregnant."

Pakiramdam ko ay pinagpipira piraso ang puso ko habang inaalala ang mga nangyari.

"I ran away and got hit  accidentally."

I mumbled, naikuyom ko ang kamao ko.

"I was asleep for 3 days, and it also took three days for child who was premature to loose it's life, it's as if he's waiting for me to wake up before giving up. I couldn't even hug him, and it hurts so much Ezekiel, seeing the small body of my son with no life. I wanted to end my life that moment, I just want to follow him damn it! I wanted to held him in my arms, I want to see him grow up, I want to see who he looks like, I want to see his smile, I want to hear him call me mom. I badly want all of that, that it hurts so much, I lost our son and it's all my fault, it's all my fault Ezekiel!"

Hagulgol ko, puno puno ng sakit ang bawat salitang aking binibitawan. Sorry Isaiah, sorry dahil sa kapabayaan ko, hindi mo man lang makakasama ang tatay mo. Napahikbi si Ezekiel kasabay ng masaganang luhang nag uunahan sa pagtulo sakaniyang mga mata at napaluhod.

"Damn, Damn, damn! it hurts...it hurts, w-why do I have to be in pain? ano bang ginawa ko? anong kasalanan ko para maransan to?"

He uttered while crying so hard, napahikbi akong mahigpit siyang niyakap.

"S-Sorry, sorry Ezekiel, it's my fault, it my fault."

Hagulgol ko, marahas siyang napailing.

"Stop blaming yourself damn it! why didn't you tell me this? ang daming oras, ang daming pagkakataong pwede mong sabihin saakin! Bakit ngayon lang?!"

Mariing sabi niya, punong puno ng sakit ang ekspresyon habang sising sising nakatitig saakin.

"I-I got afraid, I'm full of fears and I can see tha you're already h-happy, I don't want you to be in pain to---"

"But that's life! I may look hapy but I will never be complete! Why do you have to suffer alone! why do you have to carry all the pain! No matter how painful it is, I will deal with it! damn! I want to meet my son too! he's my child too..."

Nanghihinang sabi niyang napasalampak at lalong naiyak.

"My son..I had a son. I-I lost him before I could even meet him, w-why? ano bang ginawa ko! tangina ang sakit...."

Napasuntok siya sa pintuan ng sasakyan at napahikbi, lalo akong naiyak ay niyakap muli siya.

"I-I just want to be happy, yun lang naman, masama ba akong tao? may tinapakan ba ako? Tangina ako nalang sana!"

Humugot siya ng marahas na hininga.

"N-No, please don't say t-that E-Ezekiel.. I-I don't want to loose you too."

Hinawakan ko ang nakakuyom niyang kamay at pinisil iyon.

"T-that's my child, I just had to protect you, him and nanay but I fucking failed! I lost all of you! Bakit yung mga taong gumawa saatin nito yung malaya at masaya? bakit siya ibinigay saatin kung babawiin din siya kaagad?"

Mariing sabi niya habang humihikbi.

"I feel worthless, I couldn't even protect the people I love, I couldn't protect my child! I'm so fucking useless! bullshit!"

He cursed while crying so hard, wala akong ibang nagawa kundi ang mahigpit na yakapin siya. It hurts so much looking at his state right now, he looks so frustrated, mad, he seems filled with so much anger and regret.

"I just want a simple and happy life, that's all I've ever wished for, w-why do we have to suffer like this?"

Nanghihinang bulong niya saka niyakap din ako, I wish I could turn back time and just fix everything.