TRIGGER WARNING: Self harm

Adelaide

LIZ FROWNED making me smile.

"Ang laki na ng tummy mo, why you still don't want to see your baby's gender or even see in the ultra sound?"

Reklamo niya, I'm 7 months pregnant already, kagaya ng sinabi ng doktor ay pinipilit kong ilayo ang sarili sa stress. Liz, Aaron and Attorney Alomar are here to help me, hindi ako nag iisa, and I am very thankful that I have them.

"I want to surprise myself, it doesn't really matter if the baby is a boy or a girl as long as he or she is healthy."

I smiled while touching my belly, Liz just pouted.

"Fine."

Napabuga ito ng marahas na hangin.

It's been 7 months since then and I can remember my parents clearly now, kahit papaano ay napasaya ako ng mga memoryang iyon, at habang buhay ko iyong dadalhin.

Masaya akong kahit sa maiksing panahon ay nakasama ko at naramdaman ko kung gaano ako kamahal ng mga magulang ko.

"What are you gonna name the baby?"

Aaron asked while eating the ice cream that is supposed to be mine.

"I want to name her Hope Angelique if she's a girl and Isaiah Kiel if he's a boy."

I said making the two of them smile.

"Omg! I'm naeexcite na!"

Liz giggled making me smile.

Because of this child inside me, I managed to have the strength to move forward, kahit sobrang hirap ay ginawa ko ang best ko para makabangon, para narin sa baby ko.

Ang also because of Liz, kaya malaya akong nakakalabas ngayon, she used her ability on me, she even joked she could be an agent or an assasim with her ability.

The investigation also started, hanggang ngayon ay hindi padin namin nahahanap ang tunay na gumawa non kay nanay. Ang everyday I would always pray na sana isang araw ay mahanap nanamin siya.

"Paano kung isang araw magkita kayo ng tatay niyan? the father has the rights to know Laide."

Aaron shrugged, hindi ko maiwasang malungkot sa tuwing naiisip ko iyon. Everyday I would apologize to my baby, parang imposible na kasing mabibigyan ko siya ng kumpletong pamilya.

"S-saka na siguro kapag maayos na ang lahat."

I sighed, Aaron smiled and patted my head.

"Magiging maayos rin ang lahat Laide, sangayon kailangan lang muna nating maghintay."

Ngiti nito, napangiti din ako doong tumango.

Sana lang ay matanggap ni Ezekiel ang batang ito, kahit hindi na ako. Kapag maayos na ang lahat, sana ay matanggap niya ang anak ko, ang anak namin.

I don't want to hide this baby, Ezekiel has the rights to know, pero ayokong ipaalala sakaniya lahat ng sakit kapag nakita niya ako o batang dala dala ko ngayon. Masyado pa kasing komplikado, natatakot ako na kapag nagpakita ako ngayon ay gugulo lang ang lahat, ayokong madamay ang anak ko.

Saktan na ako ng lahat, okay lang wag lang ang baby ko, kaya kahit gusto kong makilala ni Ezekiel ang bata ay hindi pa pwede. Hindi madaling kalimutan ang lahat, pero sa tamang panahon ay sasabihin ko sakaniya, kapag handa na ako, at sana ay handa narin siya.

"Anyways Laide grabe! Nakichika ako sa ALD company according sa utos mo saakin and remember the strategy you made na pinadala mo lang sa secretary mo? gosh the board said it's brilliant!"

She giggled, nahihiyang napangiti lamang ako.

"Yes ang galing mo doon Laide, that strategy saved ALD from that problem our enemy caused. Now the board are more curious who are you, pero saka ka na siguro magpakilala sakanila, maraming kalaban si Ma'am Lydia and it will not be safe for you and your baby at saka hindi pa natin nalilinis ng lubos ang pangalan mo, so let's just keep you low profiled for now."

Aaron said, Aaron's father, attorney Alomar is actually a board member of the company, Liz also invested and opened a branch of Lisa in each of our malls.

"I agree, for your safety nadin."

Liz said while nodding her head.

"Yes I know, kung maaari ay ayoko ding makilala nila ako, I want to manage the company without anyone knowing who I am."

Sabi ko, I have private classes, teaching me how this industry works, buti nalamang at mahilig ako magbasa ng mga libro tungkol dito kaya kahit ako nahirapang mag adjust at matuto.

"Anyways, are you two busy? Magpapasama sana akong magsimba, linggo ngayon eh."

Sabi ko.

"Yeah sure, I have no meeting naman."

Liz uttered.

"Sige, wala pa naman akong gagawin sangayon."

Sabi ni Aaron, Aaron already graduated in Law School and now under the law firm of his father, he is planning to apply as ALD group of companies corporate lawyer. Wala daw akong choice sabi niya, natawa lang ako nang sabihin niya iyon, hindi naman kasi ako tatanggi.

"Baka masunog ka doon Mr. Alomar."

Biro ni Liz, nginiwian lang siya ni Aaron.

"Ganoon ako kahot, Ms. Campbell."

Aaron smirked, Liz just hissed at him.

"Let's get ready na para makaabot sa mass."

Ngiti ni Liz na nagpatango saakin.

I wore a blush pink floral dress, napangiti ako nang makita ang tiyan ko.

"Baby, ilang buwan nalang mahahawakan na kita, mayayakap, mahahalikan. You will meet your Tita Liz, Ninong Aaron and your lolo ang dami ng nag nagmamahal saiyo. pag labas mo, pupunuin kita ng pag mamahal, pupunuin ka namin ng pagmamahal."

Pagkausap ko sakaniya, nanlaki ang mata ko nang maramdaman kong sumipa ito at napatili.

"Liz! Aaron!"

Masayang sigaw ko.

"Bakit?! Nadulas ka?!"

Tarantang sulpot ng dalawang, umiling akong ngumiti sakanila.

"Sumipa nanaman si baby!"

Sabi ko, natawa sila doon.

"Excited na atang lumabas."

Natatawang sabi ni Aaron, sabay nilang hinimas ang tyan kong nagpangiti saakin.

"I hope she's a girl so we could dress her up."

Liz giggled.

"Or a boy."

Aaron stated with a smirk.

"Or a healthy baby."

Awat ko saka ngumiti sakanila.

"Tara na, baka di na natin maabutan ang mass."

Ngiti ko, sumunod na ang dalawa saakin. Sa sasakyan ni Aaron kami sumakay, Liz is clingy to me as usual, ang daldal naman niya, lahat ata ay ikinukwento, napapangiti nalang ako.

Nang makarating kami sa simbahan ay madaming tao, tahimik lang kaming nakinig sa misa.

'Lord sana ay masaya na diyan sila lola, Nanay Delilah at ang mga magulang ko. Gabayan niyo ho sana kami at protektahan, Wag niyo rin po sanang pababayaan si Ezekiel, sana po ay maayos ang kalagayan niya at kahit papaano ay ngumingiti't tumatawa padin siya katulad ng dati. Sana po ay mahanap nanamin ang totoong pumatay kay nanay, sana po ay tulungan niyo po kaming makamit ang hustisyang nararapat para sakaniya. Gabayan niyo ho sana kami sa bawat pagsubok na ibinabato ng buhay, gaano man po kabigat, sana ay makaya namin lampasan.'

I silently prayed.

Matapos ang misa ay nagtungo kami sa malapit na sea food restaurant. Ipinaghimay ako ni Aaron na nag nagpangiti saakin.

"Salamat."

Sambit ko, kumindat lamang ito saka kumain nadin.

"Alam niyo ang ipinagtataka ko sa nalaman ko, tumutulog pala si Andrada na hanapin ka."

Saad ni Aaron habang kumakain kami, natigil akong tumingin sakaniya.

"That man is the successor of the Andrada Tech company, madali lang sakaniyang humanap ng kahit sino and there's even a rumor that he's actually a genius hacker, he can track you in just a matter of time, nakapagtatakang hanggang ngayon hindi ka nila matunton."

Kunot noong sambit nito, nagkatinginan kami ni Liz.

"Why? you want them to find Erina? then what? siya ang magbabayad ng crime that she never did? you should be thankful nga eh."

Sabi ni Liz.

"Well I am thankful, nagtataka lang ako, did you do something Ms. Campbell?"

Aaron asked, Liz just shrugged.

"Maybe? I'm a genius yah know."

She smirked, nailing nalang si Aaron.

"Fine, papayag ako sangayon, good job Ms. Campbell."

Ngiti nito, lumapad ang ngisi ni Liz.

"Oh yes Mr. Alomar, praise me more, I need that."

Liz joked, nginiwian siya ni Aaron.

"Here, your reward."

Sabi nalang niya saka sinubuan ng sugpo si Liz, ngumisi lang ang pinsan kong kinain iyon.

"Since this is delicious I will accept it, I need more offerings though."

Muling sabi niya na nagpatawa saakin.

"I have no offerings to offer your highness, I can only give away my body, take it or leave it."

Pagsakay ni Aaron, Liz laughed wholeheartedly.

"Ay bet! let's go to my place after this, clean my house, I want it shining, shimmering splendid!"

Lalo akong natawa doon.

"Kayo talaga, tama na nga yan, kumain na tayo."

Sabi kong nagpatawa sa dalawa't nagpatuloy nalang din sa pagkain.

Matapos naming kumain ay nagtungo lang kami sa tapat ng isang remittance center. May kailangan kasing ipadala si Liz, dito na kami naghintay sa tapat.

"Bibili lang ako ng ice cream."

Sabi ko kay Aaron habang nasa tapat padin kami, puno kasi sa loob.

" Ako na para hindi ka na tumawid, umupo ka nalang doon."

Sabi ni Aaron, napanguso ako.

"Sure ka?"

Tanong ko, napakamot ulo ito.

"Oo naman, chill ka nalang diyan."

Ngiti saka patakbong tumawid patungo sa 7/11 malapit rito, wala na siya sa paningin ko nang may mahagip ang mga mata kong nagpaestatwa saakin.

"Josiah stop teasing me already!"

The familiar woman squealed, mabilis na kumabog ang puso kong natulala sakanila.

"Ezekiel."

Garalgal na sabi ko habang titig na titig sa dalawa. Ezekiel is with Bela---pregnant Bela, inaalalayan niya ito at mukang masayang masaya sila. Mabilis na namuo ang luha sa mga mata kong napatakip saaking bibig at humikbi.

So he has a family now? ang bilis naman ata.

I-I didn't even had the chance to explain my side, sabi niya mahal niya ako? sabi niya ako ang babaeng gusto niyang makasama sa buong buhay niya?

Alam kong imposible na iyon ngayon pero bakit ang bilis! Gusto ko siyang kumprontahin, gusto kong isigaw sakaniya ang mga hinaing ko, naiintindihan kong galit siya saakin pero bakit ganito?!

Parang pinipilipit ang puso kong napatitig sakanila, sobrang sakit, sobrang sakit na makita ko siyang masiya sa iba at mukang mag kakaanak narin siya sakaniya.

Sobrang sakit palang makita mo yung taong mahal na mahal mo na masaya na sa iba. Bumalik saamin lahat ng masasaya naming alala, yung sinasabi niyang pagmamahal na tanging pinanghahawakan ko nalang ngayon pakiramdam ko ay nawala na saakin.

Hindi ko alam pero para bang may sariling buhay ang mga paa kong tumakbo, gusto kong tumakbo palayo sa nakikita ko, ayokong makita iyon, nasasaktan ako.

"Laide!"

Narinig kong pagtawag ni Aaron nang tumawid ako nilingon ko siya at nakitang tumatakbo siya papunta saakin. Nanlaki ang mga mata ko nang paghakbang ko ay isang malakas na busina aking narinig.

"N-No Baby, b-baby..."

Nanghihinang sabi ko nang bumulagta sa daan bago ako nawalan ng malay.

NAGISING akong napalilibutan ng mga aparatos at ang kwartong kinaroroonan ay puro puti.

"Laide! oh my gosh! Aaron call the doctors!"

I heard some voices then some people came inside to check me.

"She's stable now---"

Hindi ko na gaanong naintindihan pa ang mga sinasabi nila. Anong nangyari, nasaan ba ako? Matagal akong nakatulala lamang bago nagkaroon ng lakas para magsalita, hinang hina ako pero hindi tulad kanina ay nakakagalaw na.

Doon ko naalala ang nangyari.

"M-my baby, k-kamusta siya?!"

Tarantang sabi ko, medyo napaigik pa nang makaramdam ng sakit sa puson. Hinang hina ako, hindi ko alam kung ano bang nangyayari.

"E-Erina please calm down."

Liz were crying, hindi ko maintindihan.

"A-Anong nangyari, L-ligtas siya diba? ligtas ang baby ko diba?!"

I said hysterically.

"Laide c-calm down first, please, mahina ka pa."

Sabi ni Aaron, sunod sunod akong umiling.

"Yung baby ko kamusta! bakit ba ayaw niyo akong sagutin! Aaron! Liz!"

Paos kong sigaw, napahagulgol na doon si Liz.

"You gave birth Laide."

Hirap na saad ni Aaron.

"T-then where? where is my baby?"

I asked, umiling saakin si Aaron.

"Y-You were in coma for 3 days, T-The baby, h-he came out."

Mariin siyang napapikit at napahilamos sakaniyang muka.

"Aaron ano? Nasaan!"

I asked in panick.

"He's dead Laide, the baby came out pre-mature, the baby didn't make it."

I felt numb for a moment, para bang nawala ako sa sarili ko, para bang gumuho ang mundo ko.

"NO! NAGSISINUNGALING KA! BUHAY SIYA!"

Sigaw ko habang patuloy ang pagluha, marahas kong tinanggal ang mga nakakabit saakin.

"Ang baby ! buhay ang baby ko! please! please sabihin niyo! buhay siya!"

Sigaw ko, humahagulgol na umiyak si Liz na lalo lang nagpahagulgol saakin.

"Laide, please, please calm down."

Hirap na sabi ni Aaron.

"BAKIT! BAKIT LAHAT NALANG NAWAWALA SAAKIN!"

Nagsisisigaw ako doon, pinilit akong pakalmahin nila Liz pero tinutulak ko lamang sila habang malakas na humahagulgol.

"Ang mga magulang ko, Si nanay kinuha! Si Lola! tapos ngayon ang anak ko naman! masama ba ako?! Masama ba akong tao?! Bakit ba ako ginagantihan ng ganito! Kulang pa? Kulang pa ba! kasi sasabog nako sa sakit! sirang sira na ako!!"

Nagsidatingan ang mga nurses, itinutulak ko lamang sila sa tindi ng galit ko, malakas akong umiiyak at pilit na tumatayo habang sumisigaw sa loob.

Ang baby ko, bakit pati ang baby ko, bakit lahat nalang kinukuha saakin? bakit nangyayari saakin ito?!

Nanlalabo na ang mga mata ko sa dami ng luhang itinatangis, naninikip ang dibdib ko sa sobrang sakit, parang hindi ko kakayanin.

Naramdaman kong may itinurok saakin, bigla akong nanghina doon at unti unting bumigat ang mga talukap at nawalan ng malay.

WE HELD THE FUNERAL in the small chapel of the hospital, Tulala lamang akong umiiyak habang nakatingin sa walang buhay na katawan ng anak. Hindi narin pinatagal ang paglibing sakaniya, kasi nasasaktan lang ako ng sobra kapag nakikita ko siya.

"Anak ko..."

I whispered crying.

"Erina, w-were here for you, I know it really hurts right now but we'll help you, nandito lang kami ha, tutulungan ka naming buuin ka."

Liz said the hugged me while were still in the cementery, tulala lamang akong tahimik na umiiyak.

"Durog na durog na ako Liz, I am pulvorized, sobra na hindi ko alam kung kakayanin ko pa bang buoin itong sarili ko kasi sa totoo lang sirang sira na ako. Bakit nawawala nalang lahat ng mahalaga saakin? bakit Liz?"

Mariing sabi ko.

"Galit na galit ako, galit na galit ako sa mundo, galit na galit ako sa sarili ko."

I said while catching my breath.

"I am here Erina, please don't say that, I am here, I will always be here."

She keeps whispering, I didn't answer, I just cried and cried on her shoulders.

It's raining again, why does it always rains whenever I loose someone?

"Let's go him, please Erina, let's go home."

She said, umiling ako sakaniya.

"Babantayan ko ang anak ko, iwan niyo muna ako."

Saad ko, umiling siya saakin.

"No! Erina please---"

"IWAN NIYO MUNA AKO! GUSTO KONG MAPAG ISA!"

Sigaw ko habang pilit siyang tinutulak, napahagulgol siya doon.

"Erina please, I want to be with you----"

"I just want to be alone for now Liz, uuwi ako mamaya, iwan niyo muna ako."

Tumatangis na sabi ko saka naupo sa harap ng puntod ng anak ko.

"O-okay if that's what you want, pero babalikan ka namin."

Sabi niya saka ibinigay saakin ang payong at naglakad palayo. Doon na ako napahagulgol, at niyakap ang puntod ng anak.

"Isiah anak, mag isa ka ba diyan?"

Garalgal na sabi ko habang hinahaplos ang pangalan niya.

"Hindi man lang kita nayakap, hindi man lang kita nahalikan."

Napahikbi akong napatakip saaking bibig at muling sumulyap sa bote ng alak na nakakalat sa tabi.

"H-hindi ko na kaya nak, hindi ko na kaya, ayoko na, sobra na, wala naman akong ginagawang masama, bakit ganito, bakit naman ganito. This is too much, I lost my parents, I lost nanay, everyone thinks I killed her, yung papa mo akala ko maniniwala siya saakin eh pero ang sakit kasi ang sakit sakit na siya mismo ang nagbitaw ng mga salitang iyon. And then I lost lola too, siya nalang ay mayroon ako noon pero nawala din, pati ba naman ikaw? bakit ka pa ibinigay kung babawiin ka lang din! Ang sakit sakit na! durog na durog na durog na ako! Kung ganito rin lang, sana ay hindi na ako nagising, sana ay nawala nalang din ako kasama ng mga magulang ko noon."

Malakas akong humagulgol.

"W-Wag kang mag alala nak, makakasama mo ako, aalagaan kita diyan, s-susunod sayo si mama ha, susunod ako sainyo."

Sabi ko saka gumapang patungo sa bote sa malapit, dinampot ang hawakan at ipinukpok iyon sa isang bato.

"Susundan ka ni mama ha, m-magiging masaya na tayo diyan."

Sabi ko habang hinahaplos ang matulis na parte ng bote, nasugat non ang daliri ko pero wala akong maramdamang sakit, wala na akong maramdamang sakit. I felt so numb and empty, ubos na ubos na ako.

"Laide bitawan mo iyan."

Seryosong sabi ng kararating lang na si Aaron.

"Erina please, d-don't do that."

Liz said while crying tumayo ako at umatras habang hawak ang basag na bote.

"I want to end my pain! lahat nalang kinuha saakin! lahat nalang ng mahahalaga binabawi saakin, why don't he just take me para matapos na to!"

I shouted with so much pain.

"I want to be out of this despair, sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko, nakikita ko sila, sa tuwing matutulog ako, dinadalaw ako ng mga nangyari, I can't help but blame myself, sana hindi nalang ako nagising!"

I broke down, ayoko na, ayoko na, hirap na hirap na ako.

"Please leave, please just let me end my pain, h-hindi ko na kaya, please please leave.."

Garalgal na sabi ko, sinubukan nilang lumapit pero umiling lang ako.

"What about me Erina! What about us! Mahal ka namin Laide, nandito kami, nandito lang kami para sayo! please naman oh, wag mo kaming iwan, fight for us, kahit para saakin lang Erina. I'm sure iyon din ang gusto nila! please, nagmamakaawa ako, wag mo namang gawin ito oh."

Liz pleaded, it hurts seeing her like this, but the pain is just too much, it will hurt more to continue living. I smiled at her bitterly and positioned my hand, ready to embrace my death, determined to end my sufferings.

"I'm sorry Liz, Aaron."

I smiled bitterly.

"Ezekiel..."

Mukang hindi ko na din matutupad ang pangako ko kay nanay at lola.

***