Pov: Felix

Po omówieniu szczegółów z Kagami zgodziłem się na wszystko. Mimo, że nie chwalę ludzi, ponieważ wiekszosc z nich to istoty bez mózgu, to tym razem myślę, że Kagami naprawdę dobrze obmyśliła ten plan. Nie musiałem niczego zmieniać ani doszukiwać się błędów.

Wziąłem od niej rozpisany na kartce caly plan. Był naprawdę banalnie łatwy.

Razem z dziewczyną wsiadlem do auta jej mamy. Właściwie to jej zmarłej mamy. Wręcz zamordowaną przez osobę, która cale życie troszczyła sie jak matka o mojego kuzyna. On nawet pewnie nie widzi w tym nic podejrzanego. Jakby to wszystko bylo zupełnie normalne. Zrobili mu pranie mózgu jakich tu naprawdę na swiecie mało. Zmanipulowany, ślepy, nic nie wiedzący Adrien Agreste.

Adrien Agreste, któremu, po dotarciu do ich pustego domku letniskowego, zacząłem związywać ręce. Związalem mu takze usta szmatka, tak żeby jednocześnie nie mial jak mówić.

- dasz rade dostarczyć go do auta? - Zapytałem wybierając ubrania z jego szafy. Plan Kagami trzeba naprawdę szybko wdrożyć w życie, póki jest zamieszanie.

- tak, nie zepsuj tego Felix - Odparła przezujcajac sobie blondyna przez ramie, zupełnie tak, jakby był kurde workiem ziemniaków.

- ty również Kagami - Powiedzialem na szybko układając swoje wlosy na fryzure Adriena. Miałem wyglądać jak on. Zachowywac sie jak on. Dosłownie kurde być nim. Adrien Agreste, słynny model wychowywany przez niekochajacego ojca, zmarla matke oraz morderczą asystentke. Nawet ja nie okaże mu milosci, ani osoba ktora byla w nim zakochana po uszy. Teraz wobec każdego czuje się tylko obojetnosc, jakby byl kolejnym pionkiem w grze, która każdy chce wygrac za wszelką cene.

Dziewczyna wyszla z pokoju, a ja pare chwil pozniej usłyszałem pisk opon. Kagami zajmie się Adrienem, a ja całą reszta.

- wystarczy ich tylko omamić - wyszeptalem sam do siebie, poprawiając koszulke Adriena. Nie wiem jak on może sie ubierać w takim stylu. Ni to ladne ni to fajne, takie mocno przeciętne jak na tak sławnego paryskiego modela, a tym bardziej, syna projektanta.