Ze szpitala wyszłam po paru dniach. Mialam już serdecznie dość użalania się nade mną.

- jesteś pewna, ze możesz prowadzić? - Zapytał Gabriel, zanim wsiedliśmy do auta. Mimowolnie przewróciłam oczami, by następnie bez odzewu usiąść na miejsce kierowcy i odpalić auto.

Ledwo co zdążyliśmy wyjść ze szpitala, ale już musieliśmy jechać do Tomoe. Nie to, że mnie to wkurzało. Ona mnie wkurzała. Była po prostu irytująca... Za każdym razem jak coś do niej mówiłam to nagle zachowywala się jakby mnie tam nie było. Chyba nigdy nie byłam przez nikogo aż tak ignorowana jak przez tą idiotkę.

Zaparkowałam w garażu, gdzie przy słabym oświetleniu delikatnie się rozejrzalam. Tomoe oraz Amelie staly w komplentej ciszy przy wyjściu, z którego padało światło dzienne. Jednak moją uwage przykuło cos innego niż one czy Gabriel.

Spojrzałam na auto Tsurugi. Wtedy zastygłam. Widzialam je wiele razy, ale dopiero wtedy przyjżalam się mu dokladniej. Zwykle stalo nieuzywane w garażu, a jego przednia część była lekko rozwalona. Wyglądało dokladnie tak samo jak te, które we mnie wjeżdżało. Te którego używał "pijany kierowca" czy tam jakis zwykly typ. Nawet nie mialam sily o tym myśleć.

- ty ślepa szmato... - powiedzialam obracając się do niej przodem. Amelie oraz gabriel patrzyli na nas nie zrozumiale. Oczywiście, że tylko my wiedziałyśmy o co chodzilo. Albo oni udawali, co tez bralam pod uwagę jako bardzo prawdopodobną opcje do rozważenia w najbliższych sekundach mojego życia. O ile mi ono zostanie, zawsze ta szmata może znów mnie rozjechać dla zabawy.

Podeszłam do niej po czym z całej sily jaką tylko mialam uderzylam kobiete w policzek, zostawajac na nim czerwony ślad od mojej dłoni. Idiotka.

Amelie i Gabriel nawet nie drgnęli. Tak więc stalo sie to oczywiste. Byłam jedyną która na tym cierpiała i gówno wiedziala. Normalnie kocham sekrety.

Zacisnęłam rece w pieści, po czym rzucilam kluczami od auta w Gabriela i po prostu sobie poszlam. Nie zamierzałam być teraz w ich towarzystwie nawet sekunde dłużej.