Aklın zehirliyorsa seni o zaman ölüyorsun
Bir tarafım hep ölü
Yeni anladım
Nefes alamadığımda
O derin uykuya dalamadım
Aksine kabuslarımda sıkışıp kaldım sanki
Gözlerim
Sözlerim
Hissettiklerim
Hepsi kuru, sağlıksız, çirkin
Zamanda mı bende mi sorun
Artık bilmiyorum
Karşıma, aynaya, duvara
Ölümüne susuyorum her gece
Bi' gök dinliyor beni
Bi' toprağı saklamış şu taş beton mezarlar dinliyor sanki
Canım tatlı değil
Canım yok benim
Ne sebeple diye soruyorum kendime
Ne hakla kaçıp gidersin benden diye
Hastasın diyor
Kabullen delirdin artık
Her şey delirtti seni
Herkesi delirttiği gibi
Ölüme mezar bile aramıyorum
Bedenim
Şu deli aklıma yük bedenim
Bir işe yarasın da o mezar olsun istiyorum
Zaten baştan sona fazla bir isimden başka neydim bilmiyorum
Fazlam tek ismim değildi
İçimdeki nefret ve hüzün
Bazen tek fazlam buydu aslında
Beni susturmayı biliyorlardı
Yanaklarımı ıslatmayı
Küfrü ziyan edip saçmayı her geceye
Şu ölü tarafımı sırtlanmış olan
Fazlam öğretti bana
Aynanın karşısında tek onu görmeyi de
Gözlerimin içinde
Yaşamaya
Zamana
Kendime kalmamış inancı da
Ben sadece ve sadece kendimden bildim
Kirpiklerimin ucuna kadar yansam
Yine kendimden bilirdim
...
Ölüler başkasını düşündürmeye olanak vermezler sonuçta
Bırakıp giderler ardında yarım bedeni
Ruhsuz ve yalnız bedeni