Düğümlenen boğazım mı
Yoksa düşüncelerim mi emin değilim artık
Bulanan midem mi
Aklım mı, gitmeye çalıştığım yol mu
Tüm bildiklerim
Sanki bir anda her şey saydamlaştı
Her şey gerçeğinin ancak bir yansıması oldu gibi
Uykumun gelmediği gecelerde
Zihnimin yatağımın tahtalarından aktığını hissettiğim o gecelerde
Bedenim alev alev yanıyor
Kalbim ise soğuk olmayı bile beceremiyor
Bir hiçlik silsilesinde kaybolmuş
Dilimin tam ucuna
Söylemek istediklerim tam dökülürken
Bir düğüm atıyorum
İnce ve kırmızı bir iplik ile
Dışarıda kuşların sesi yankılanıyor ama
Ben bu karmaşada bile
Atmayan kalplerin hıçkırıklarını duyuyorum
Saçlarımdan mandallarla
Belki de omuzlarımdan
Asılsam gökyüzünün ücra köşesine
Daha az canım yanarmış gibi hissediyorum
Doğru olmadığını biliyorum
Kaçışımın sonu da olmayacak lakin
Bunu da biliyorum
Gözlerim günden güne
Kan fıçısına dönüşüyor
Belki de bu yüzden bu kadar kör oldum
Belki de bu kadar kopuşu iplerimin
Adımlarımı karıştırışım bundandır
Sağımı soluma katıp
Nefesimi ciğerlerimden söküp atarak
Tüm şarkıları sanki hiç yokmuşum gibi dinliyorum