Boję się tylko tego momentu
Kiedy dosięgnę dna samotności
Gdy wszędzie będzie tyle zamętu
Że słońce zamilknie wśród ciemności

Boję się tylko tej chwili małej
Gdy nakłamię coś o samej sobie
Gdy ulegnę twej duszy niestałej
Gdy zapomnę o życia sposobie

Pozornie to tylko nie związane
Lecz naraz nałoży się w całość
Gdy już rozplączę to co splątane
Wtedy ukażę swej duszy małość

I to co tak proste dla mnie było
I to co zdawało się tak trudne
Oby się zaraz w proch rozkruszyło
I by zginęło to co obłudne

Na dnie serca