"Vyxin Vix"

I woke up in the morning and it was Saturday. Suddenly, a loud knocks disturbed my deep sleep and I was anxious when I opened the door and I saw Aelyne.

"It's 4:00 in the morning, Aelyne. Why are you here—" She cut me off while I was busy fixing my hair.

She was surprised by what she saw and suddenly she slapped me strong in the face. Because of what she did, I suddenly woke up completely. My spinning head become straight and clear.

"What was that for?" I asked her and I noticed that she wasn't looking straight to me and she was trying her best to avoid looking at me.

After I moment, I realized that I was only wearing a trunks and to pay her back for ruining my sleep, I playfully act like a little bit naughty guy.

"You're out of focus. What's the matter?" I asked her again while trying to look at into her eyes.

"Why do you sleep shirtless?" she said like she was going to melt from embarrassment.

I'll admit. I found her cute when she did that expression so I continued tease her.

"Why, is this bothering you?"

"No, put some shirt on. You said we have training today. I'm not here with your games. Nobody wants to see your sculptured body! You full of fats!"

Her words hurtfully stung my dignity  and in an instant, my irritation flared. I immediately glanced down at my abdomen, counting the defined muscles that were visibly present. It was eight. I have eight packs. How dare she said those words.

"Okay then. This is not a distraction to you then we will have our training, c'mon." I said and I walked pass her heading to my own training centre.

I could hear the frustrations she got after I did that. I couldn't accept what she said to me. Never. Guess, she hit my male ego with those words.

***

"THIS is your first day in training and I want you to memorize every words that I say. Everything. We've been a mission together but all you did was my lookout. You had never been into fight and that's why I am training you," sabi ko kay Aelyne habang nasa loob kami ng Training Center ng mansion, "Understand?"

If she could realized that I was making a fake information, I was too dumb for this but I have no choice, this is for the best for her and for the Headquarters. She was exposed to everything.

"When you said everything, it means I should memorize every thing in this room?" she asked with a huge gasp on her face.

"Precisely."

"Are you certain?"

"Do you think I'm joking?" I said and I looked her seriously. "Let's begin—"

"W-wait!" She cut me off. "Are you sure that you memorized all of this?"

"Are you challenging me?" I said with a confidence.

She traveled her sight around the room. A room full of weapons. After a moment she pointed out one gun behind her.

"What is the most powerful gun around here? I believe that pistol is more dangerous, aside from being the most common gun, it has the weight of the round that could explode your skull." She actually smirking after she finished her statement like it was the best statement she ever executed from her entire life.

"Nope," I replied and left her confuse. "Rifles are more lethal than pistols, it's given that the bullets of the pistol is much heavier and larger, the rifle's round has strong speed of velocity that makes the rifle even deadlier arsenal."

She left intimidated and scared of what I said. To escape from her emotion she suddenly change the topic.

"What is this?" she asked.

"ATechM-11901A Pistol. A class leading capacity of eleven rounds with perfect fitting magazine. One of the variation model of ATechM-11901 and it is commonly used by golden troops. More specifically for Patrol and Common Golden Troops."

She was surprised after she heard what I said. And still, she's not convinced that I know the names of all the guns inside this room.

"This?" she asked again.

"ATechM-22 Heavy Pistol. This type of pistol can penetrate through the armor of common golden troops. And the pistol behind you is the variation of pistol I've said earlier. It's ATechM-22.1 Heavy Pistol."

"Alam ko na hindi mo kabisado lahat... papatunayan ko sayo," she said and then she started to challenge me again, "What's this?"

"ATechME-11 Rifle."

"This?"

"AU60 Machine Gun."

"This?" And she picked one rifle.

"SATM-11 Heavy Repeating Rifle," I said immediately, "A specialized firearms for war."

"How about this, this, and this!" She's desperate to defeat me but I know that I will going to prevail this challenge.

"ATechM-40 Light Repeating Rifle. Those are its variation. ATechM-40.5, ATechM-40.2, and ATechM-40.6," I said, "and you should start to memorize all of it. I'm going to prepare our lunch."

"I can't understand. What are those abbreviation?" she asked in intense confusion.

"ATech is the company name, The big letter M stands for Model. Those numbes are weapons' model numbers. The AurumTech Industires is an arms manufacturer inside the Central City. The company is providing all the needs of Golden Armed Forces. Before, Diasque family and other elite families in the Central City can purchase their product but now, The government prohibited to sell their product to the public. And that's the time Headquarters created their own weapons," I explained to her.

"That is DQM180-Pistol. Powerful than ATechM-11901 Pistol," I said as I pointed out a pistol behind her. "The next one is HDQM-23 heavy pistol, HDQM-50 heavy pistol, DQM301 light repeating rifle. Variation: DQM301-A1, DQM301-A50 and, DQM301-65."

Nakita ko siyang nakatulala sa aking pinagsasabi. Mukhang hindi niya maintindihan ang aking mga sinasabi pero hindi pa rin ako tumitigil sa kakaturo ng mga armas sa loob ng aking mansyon. Kailangan niyang kabisaduhin lahat iyon dahil para rin iyon sa kanyang ikabubuti.

"Headquarters are creating more advanced weapons such as the tranquilizers, sonic gun, and magma ball rifle and—" pinutol ko ang aking pagsasalita nang magpanggap siyang nakatulog na sa pakikinig sa akin.

"I'm sorry. I nodded off," sarkastikong sabi nito at tumawa ng malakas. "Do you have some personal gun?" tanong nito sa akin.

"Yes. I have my personal gun. I've been using it for years," I said.

"Where? Is it here? Let me see."

"No. You might freak out if you see it." I smirked and I left her confused. I think she didn't get what I meant.

Hindi ko na siya pinansin at agad na umalis sa kanyang harapan.

Iniwan ko na siya sa loob ng Training Center at dumeritso na sa kusina para maghanda ng tanghalian. Mayroon namang guide book doon na puwede niyang basahin para alam niya ang mga iba't ibang klase ng baril.

Naalala ko tuloy na kailangan kong magdala lagi ng baril para sa mga pagkakataong kakailanganin ko iyon. Pero bawal magdala ng kahit anong sharp weapons at baril sa loob ng school. Paano ko iyon malulusutan?

"Hey, Kylvin!" sigaw ni Aelyne mula sa likod at agad ko namang naihulog ang hawak kong mangkok na mayroong lamang salad.

"Sa susunod ay huwag mo naman akong gulatin!" pagsasaway ko sa ginawa niya at agad na pinulot ang mga basag na piraso ng mangkok sa sahig. "Ano ba ang kailangan mo? Diba pinapasaulo ko sayo lahat iyon?"

"Eh kase naman... kaysa sasauluhin ko lahat iyon ay turuan mo nalang akong humawak ng baril. Ito oh..." sabi niya at ipinakita sa akin ang isang revolver.

"Ano naman ang gagawin ko diyan?"

"Turuan mo akong bumaril gamit yan."

"No."

Kinuha ko mula sa kanya ang baril at agad na kumuha ulit ng mga gulay sa refrigerator para sa salad na gagawin ko na kakainin namin sa tanghalian. Araw-araw siyang pumupunta dito para sa pagsasanay.

Ayoko namang sawayin ang utos ng buong Headquarters na kailangan ko siyang sanayin para handa siya sa kung sakaling makakaharap niya ang CRYPTIC.

Naayos ko na rin ang schedule namin para sa oras ng pagsasanay. Dahil pareho kaming high school ay limitado ang oras naming dalawa para sa mga bakanteng oras.

From 7:00 am to 6:00 pm ang runtime ng school at mayroon kaming 3 hours na leisure time kaya gagamitin namin iyong bakanteng oras sa pag-eensayo. We need 8 hours of sleep to be more productive. From 9 pm to 4 am ang time of sleep. We have one hour vacant from our training and two hours vacant after our sleep. And we have to utilize that three hours to review our lessons and do our assignments. To make it short... here it is...

7:00 am to 6:00 pm- class hours.

6:00 pm to 8:00 pm- training hours.

8:00 pm to 9:00 pm- break hour/review hour.

9:00 pm to 5:00 am-sleep hours.

5:00 am to 7:00 am- preparing hour/review hour.

4:00 am is my prefer time to wake up in the morning.

"This salad is great!" biglang sabi ni Aelyne na ikinagulat ko naman.
Nagiging magugulatin na ako sa mga nagdaang mga araw. Palagi na rin akong kinakabahan, siguro kailangan ko na yatang itigil ang pag-inom ng kape.

"Tomorrow, we have class. You should act like nothing was happened."

She nodded. I continue to eat my lunch and I was worried about what would be the reaction of the whole school after the swift abduction of the group.

"Kylvin?" biglang sabi ni Aelyne.

"Hmm?"

"Mahahanap kaya natin sina Alessandro?" tanong nito habang abala siya sa kanyang pagkain.

"Mahahanap natin sila kapag nakumpleto mo na ang pagsasanay mo," ang tanging naging sagot ko at pinagpatuloy na naming dalawa ang aming pagkain.

***

MONDAY.

Kasama ko ngayon si Aelyne sa loob ng kotse papunta sa school. Kailangan kaseng palagi kaming magkasama para raw sa siguridad ni Aelyne.

Inaantok pa itong pumasok sa loob ng kotse kanina at nakatulog pa ito ng ilang minuto. Dahil bawal magdala ng baril sa loob ng kotse ay mayroon akong naisip na paraan. I decided to break the DQM300 light pistol into parts for able to hide it from the security of the school.

It might help me to hide my weapon during my class hour but I will keen my senses to hide it from the sight of my instructors and classmates. It's for emergency not for a bad intention.

Si Aelyne naman ay walang dalang baril kase hindi pa niya kayang gumamit ng ganoong armas at mas pinipili niyang mag-ensayo gamit ang isang saber. Dahil nakita na ni Erso Hallick na buhay pa ako ay sigurado akong magpapakita siya sa aming dalawa kahit anong oras. Kailangan namin maging handa.

"Oh. My. Gosh," ang sabi ng isang babaeng nasa gilid ng building nang makita niya kaming dalawa ni Aelyne na magkasama pababa ng aking kotse.

Nabaling ang mga atensyon ng lahat nang makita kaming dalawa. Sinundan kami ng tingin hanggang sa makapasok kami sa hallway ng building.

"Looks like there's something different," sambit ni Aelyne habang nakikipagpaligsahan siya sa tinginan sa mga taong nakakasalubong namin.

"Kylvin and Aelyne? I never saw that coming..." bulong ng isang babae sa gilid ng locker at hindi ko maintindihan kung ano ba ang problema kapag magkasama kaming dalawa ni Aelyne.

"What's going on?" tanong ko kay Aelyne at kahit siya ang nagkabit-balikat sa tanong ko.

Ilang saglit lang ay may isang babaeng lumapit sa aming dalawa ni Aelyne nang malapit na kami sa pinto ng classroom.

"Kayo na ba?" tanong ng babae na singkit ang mga mata.

"Ha? Saan mo naman nakuha iyan?" tanong ni Aelyne sa kanya, " Hinatid lang ako ni Kylvin dito. Ano ba ang iniisip mo, HeartJoy."

Her name is HeartJoy. It suits to her personality. She's cute at quite lovely. After a while, another cute girl came out at the door and I remembered her by her face. She was the cute girl who gave me a sandwich. She run towards to me and surprisingly I felt her warm arms wrapped around my waist.

"Akala ko ay pati ikaw nadukot," sabi niya habang pinipilit niyang hindi maiyak.

"Alam din pala ninyo ang nangyari? By the way... what is your name, again?"

"Amy Gorria. Did you forget my name?" sabi niya at agad niyang napansin si Aelyne sa tabi ko, "Kayo na ba ni Aelyne? Sa pagkakaalala ko ay kayo ni Marina?"

Hindi ko maintindihan ang takbo ng isip ng mga estudyante sa loob ng Central City High School. Sabay lang kaming bumaba ng kotse ni Aelyne ay agad na silang nagkaroon ng pag-aakala na kami na ni Aelyne. Mayroon din naman akong gusto sa kanya pero mayroon akong kasintahan.

I'm trying to get rid of that feelings but the more we spent our time together, my feelings got deeper more than a depths of marianas trench.

"Speaking of Marina... where is she?" I asked her but we a heard a voice coming from the speaker of our school.

"Good Morning Students. Please proceed to our assembly hall for our ceremony."

"What's going on?" bulong ni Heartjoy at agad naglakad ang lahat patungo sa gym ng school.

Malaki ang Assembly Hall at halos kasya ang buong populasyon ng mga estudyante sa loob nito. Isang malaking screen ang nakakabit sa dulo nito at sa ibaba ng screen ay ang mga instructors, faculty, at mga staff ng school. Lahat sila ay nakaupo at nang makasigurado sila na nakapasok na ang lahat sa loob ay pumunta ang school principal sa microphone na nasa harap nila.

"Student, you may all have a seat," paninimula niya.

Nababalot ang buong Assembly Hall ng bulungan at makailang beses pa na pinatahimik ng principal ang lahat hanggang sa nakinig ang buong estudyante nang nagalit ito. Sumigaw ito sa microphone at naglikha iyon ng matinis na tunog na halos mabasag ang aming pandinig.

"We will start our ceremony. Ceremony about the memories of our students, your classmates and your schoolmates. We all know what happened. The most destructible group called THE CRYPTIC did a quick abduction of a hundred teenagers between 15 to 19 years old. Fifty teenagers were the students of this school," sabi niya at sumenyas ito sa isang operator sa gilid nila.

Lumabas sa malaking screen ang mga litrato ng mga estudyanteng dinukot ng CRYPTIC. Naririnig ko ang malakas na pagsinghap ng ilan nang malaman nila kung sinu-sino ang mga nawawalang mga kabataan.

Nakita ko doon si Alessandro Seale at si Kevin Greenwood. Tinignan ko si Aelyne at nakita ko siyang halos namumula na sa kakapigil ng kanyang pagluha.

"This morning we send our greatest condolences to the parents who have lost their children due from what CRYPTIC did," sabi ng Principal, "for your all security, we have hired some great golden troops to guard the whole school away from different threat from CRYPTIC."

Isa-isang pumunta sa harap ang sampung golden troops at nagsaludo sa Principal. Matapos iyong maganap ay muling nagsalita ang Principal na kailangan na naming bumalik sa aming mga classroom dahil kailangan pa naming mag-aral at huwag isipin ng mabuti ang nangyari.

Nang papasok na ako sa loob ng classroom ay mayroong kumapit sa mga braso ko. Muntik ko na sana siyang natulak ng malakas nang makita ko si Marina. Nakangiti itong kumapit sa braso ko at hinalikan ako sa labi.

"I'm happy that you are safe," sabi ko sa kanya at ngumiti ito ng napakalapad nang marinig niya iyon sa mga labi ko.

"Me too, I was worried about—" sabi nito nang mayroon siyang narinig na masakit na salita sa isang babae na nasa likod niya.

"Diba tatay niya ang Presidente? Bakit hindi gumagawa ng paraan ang kanyang ama para puksain ang CRYPTIC. Ano nalang ang silbi niya? Magpakayaman para sa luho ng kanyang anak?"

Narinig ko iyon ng buo sa isang babae at nakita ko ang naging reaksyon ni Marina. Nandilim ang mukha nito sa hiya. Akmang pupuntahan ko ang babaeng nagsalita kanina para ipagtanggol si Marina nang naramdaman ko ang mahigpit na pagkapit ng malamig nitong kamay sa braso ko.

"Don't waste your time to them, Kylvin," sabi niya at pinilit na ngumiti. "Umupo na tayo. Parating na ang instructor natin."

Napaisip ako kung alam ba niya ang maling balita tungkol sa amin ni Aelyne. Kapag nagkataon na malaman niya ay hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya at hindi ko rin alam kung ano ang ipapaliwanag ko sa kanya kung bakit kami magkasama.

***

"Is it your class already done?" tanong ng isang golden troop nang nasa tapat ako ng gate ng school. Tinignan ako ni Aelyne habang nakikipagdiskusyon ako sa golden troop.

"For your safety, you should stay here for a minute," malamig na tugon ng golden troop at tinaasan naman ito ng kilay ni Aelyne. Kapag mananatili pa kami dito ay masisira na ang fixed schedule na ginawa ko.

"We have something important to do," pagpapaliwanag ni Aelyne.

"Please... this is for your safety."

"We will decompose here in a minute if we stay here forever. What if there's emergency in our home?" Pagmamaldita ni Aelyne hanggang sa napikon na ang golden troop sa kanya.

"Miss...?" pagsisimula ng golden troop at tinignan ang student I.D. ni Aelyne, "Miss... Aelyne... we are doing our job... if you're against to us, you should complain to your Principal regarding about this. Understood?"
Hindi sumagot si Aelyne at inirapan ang golden troops. Wala na kaming nagawa kundi iatras ang kotse pabalik sa parking lot.

Ilang minuto ang nakalipas ay hindi pa rin nagpapalabas ng estudyante ang tatlong golden troops sa tapat ng gate. Maraming estudyante ang matiyagang naghihintay sa parking lot. Ang iba ay nasa bubong na ng kanilang kotse para tignan sa malayo ang tatlong golden troops.

Nagreklamo na rin ang iba at mayroong mga estudyante ang makailang ulit na nakiusap sa golden troop pero nagmamatigas pa rin ito hanggang sa ako na mismo ang nawalan na ng pasensya.

"Kylvin, what are you doing?" kinakabahang tanong ni Aelyne.

"We're going home," sabi ko at nginitian siya ng bahagya at agad kong pinatakbo ng mabilis ang kotse papunta sa gate ng school.

Parehong pinipigilan ako ni Aelyne at ang tatlong golden troops sa pagtakbo pero hindi ko sila pinansin. Ang iba naman ay agad na rin na gumaya sa ginawa ko at ilang saglit lang ay isa-isa kaming lumabas ng school.

Walang nagawa ang tatlong bantay sa mga estudyanteng lumalabas sa gate. Naririnig ko pa ang hiyawan ng iba sa sobrang kasiyahan nang makita nila ang tatlong golden troops na nagsingtakbuhan sa gate para lang hindi mabangga ng mga sasakyan.

That was epic.

Nahahagip ng mga mata ko si Aelyne na nakatanaw sa malayo mula sa bintana ng sasakyan. Wala itong imik habang tumatakbo ang sasakyan at akmang magsisimula ako sa pagsasalita nang mayroon kaming narinig na isang putok na tumama sa likuran ng kotse.

"WHAT THE HELL WAS THAT!" gulat na sigaw ni Aelyne.

Mas dumami pa ang putok ng baril at napilitan akong pahintuin ang kotse para hanapin ang mga parte ng baril para makabit iyon lahat. Inutusan ko si Aelyne na hanapin ang mga parte sa dashboard pero dahil sa sobrang pagkataranta ay hindi niya iyon mahanap.

"Shit! Shit! Shit!" bulong ko habang nanginginig sa pagbuo ng baril.

"Kylvin, mga CRYPTIC ba yun—" tanong ni Aelyne at napayuko siya nang mayroon na naman kaming narinig na putok ng baril.

"Nakita mo na ba ang iba pang parte ng baril?" tanong ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin habang pinipilit niyang silipin sa labas kung sino ang bumabaril sa amin.

Dahil wala na akong oras ay ako na mismo ang naghanap. Nagkagulo ang isipan ko sa tuwing napapatili si Aelyne sa bawat putok ng baril na kanyang naririnig. Nang makita ko na ang iba pang mga parte ng baril ay agad ko iyong pinagsama-sama lahat para mabuo ang isang baril na kakailanganin namin para labanan ang taong kanina pa kami pinagbabaril.

"Get out of that car, Kylvin! I know that you're in there!" sigaw ng lalaki responsable sa pagpapaputok ng baril.

Walang halos mga sasakyang dumadaan sa highway papunta sa masukal na kagubatan kaya malaya itong nagagawa ang pagpapaulan ng baril sa amin kanina. Hindi ko siya sinagot at binuksan ang windshield ng kotse at itinutok sa kanya ang baril. Nakita ko na mayroon siyang motorcycle na kulay itim at hindi ko makita ang mukha nito dahil sa suot niyang itim na helmet. Ilang sandali lang ay pinutok ko ang baril at muntik na siyang tinamaan. Agad kong pinatakbo ang sasakyan para maiwasan siya pero mabilis ang pagpapatakbo ng kanyang motorcycle at hinabol kami.

"What the hell was that? CRYPTIC ba yun?" tanong ni Aelyne habang mahigpit ang kapit dahil sa bilis ng kotse.

Kailangan kong iligaw ang lalaking iyon para hindi niya makita ang mansyon kaya nagpatuloy ako sa pagpapatakbo ng sasakyan at siya naman ay nagagawa pa rin na magpakawala ng mga bala habang nagmamaneho ito sa kanyang motorsiklo.

"Do you have a plan, right?" tanong ni Aelyne habang hindi niya maalis ang kanyang paningin sa likuran ng kotse.

"My plan is to drive us away!" sigaw ko sa kanya habang hawak-hawak ang manibela ng sasakyan.

"Well, your plan is horrible." Pang-iinsulto niya at agad inagaw sa akin ang baril at binuksan ang pinto ng kotse at pinagbabaril ang nag-iisa naming kalaban.

Naubos ang bala ng baril at wala manlang siyang natamaan sa kahit anong parte ng katawan ng kalaban. Nahagip ng mata ko mula sa side mirror ng kotse ang pagdukot ng kalaban ng tesla gun. Itinutok niya ang kanyang armas sa amin at pinakawalan ang electric beam.

Bumaliktad ang kotse at gumulong ito ng tatlong beses hanggang sa bumangga sa pavement ng highway.

Muntik na akong mawalan ng malay at agad kong tinignan si Aelyne kung ayos lang ang kanyang kalagayan. Nakita ko siyang walang malay at mabuti nalang ay nakasuot siya ng seatbelt kaya hindi masyadong napuruhan ang kanyang katawan sa paggulong ng sasakyan.

Palakas ng palakas ang tunog ng yabag hanggang sa sumilip siya sa loob ng sasakyan. Hinubad niya ang kanyang suot na itim na helmet at nakita ko ang mukha ng isang lalaking mayroong nanunuyang mga ngiti.

"I finally found you, Kylvin Diasque," marahan nitong sabi at tinutukan ako ng baril, "let me introduce myself before I kill you," sabi niya at mas lumapad ang kanyang mga ngiti sa mukha.

Base sa mukha ng lalaki ay parang pareho ang aming edad pero mas matangkad siya sa akin ng kaunti.

"I am a member of this guild called RAPSCALLION. My name is Vyxin Vix and I am a mercenary. Prepare to die at the hands of the master hunter!" pagpapakilala niya sa kanyang sarili at humalakhak ng napakalakas.

Thanks for reading.

A/N.
All those model of guns and rifles are just fiction from author's imagination. Also the AurumTech Industries and the Golden Armed Forces.