"Mustacket"

THAT is how I met her. And I quickly fell in love with her without caution. Without warning. Something strange happened inside my body and it was an electricity traveled throughout my entire system.

She had a long black hair with a good scent that made my whole imagination travel in every dimensions in every universe, I couldn’t explain it but I felt like I was being swing back and forth in celestial galaxies. A curly eyelashes and her topaz eyes captured my heart, and I wonder how it would feels like if I dive into those gentle and warm color of her eyes. Her height was below my chest and I could barely look at her like I was looking down at the beautiful scenery of the Central City.

"Thank you," she said. She didn't even look me in the eye after she said that. She just went straight to the girl's bathroom.

"Dude, are you okay? Parang naging bato ka na riyan?" Kevin said and he put his hand on my right shoulder, "parang ngayon mo lang nakilala si Aelyne."

"Aelyne?" I asked.

"Yes. Aelyne Mustacket. Alessandro Seale is her boyfriend. I wonder why Alessandro aren't in her side. They were always stick their both butts together."

Nang masabi niya iyon ay tinignan ko siya ng masama at nginitian niya lang ako ng sapilitan.

"Don't tell me you're in love with her?" Kevin said jokingly.

I didn't respond and I put my palm on my chest. Checking if my heart was beating normal after what happened between me and Aelyne. I know the rule but was I really falling in love with a girl that I just met? No, Maybe I already know her and I had that feeling before.

"Is Aelyne our classmate?" I asked Kevin.

"Yes. Since first year. Nagtataka nga ako kase wala ka namang interest sa kanya dati."

I sighed.

Sinamahan ako ni Kevin papunta sa classroom namin. Theatrical style ang classroom at nakaupo ako sa kalagitnaan ng room. Hindi masyadong mataas at hindi rin masyadong mababa. Wala pa naman ang instructor namin kaya ang buong klase ay nagkaroon ng kanya-kanyang mundo. Hindi ko rin nakita sa paligid si Aelyn at ang boyfriend niya.

Nakaupo lang ako at pinipilit kong libangin ang sarili ko. Maya't maya pa ay may biglang lumapit na babae sa akin at bigla niyang ipinatong ang mga kamay nito sa dibdib ko at mabilis akong hinalikan sa labi.

Nagulat ako sa nangyari at dahan-dahan ko siyang tinulak. Napakunot naman ang noo nito sa ginawa ko at akmang hahalikan ulit ako.

"W-wait... You can't just kiss a stranger like that," sabi ko sa kanya at mas lalong lumukot ang mukha nito sa akin.

"Kylvin!" sigaw nito sa akin na ikinagulat ko naman.

The way she pronounce my name was different from the others. The correct pronunciation of my name is "Kilvin" and this chick pronounced my name as "Kaylvin".

"Anong pakulo na naman ito, huh, Kylvin?" tanong niya. Maganda siya at balingkinita ang katawan. Medyo maikli ang buhok at halata sa suot nito na may kamahalan ang presyo. "Talagang ganyan ka nalang parati sa akin?"

"Kilala ba kita?" tanong ko sa kanya.

Hindi niya ako sinagot at inirapan ako ng mata.

Naglakad ito palayo sa akin at umupo sa mga babaeng nagkukumpulan sa likod. Ilang saglit lang ay biglang nagsalita si Kevin na ikinagulat ko na naman.

"May problema ka ba?" tanong nito at hindi ko manlang naramdaman na umupo na pala siya sa tabi ko. "You really acting strange today. Nabagok ba ulo mo?"

Kung alam niya lang ang totoo. Mahirap pala ang magpanggap na kilala mo sila kahit nagkaroon ka ng amnesia. Hindi ko matandaan ang mga mukha nila, mga galaw, mga pananalita, at kahit ang kanilang mga pangalan.

"Bakit ganun naman ang pakikitungo mo sa girlfriend mo?" tanong ni Kevin.

"Girlfriend?" tanong ko.

"Oo. 'yung babaeng hinalikan ka kanina. Si Marina Millana. Anak ng Presidente ng Central City. Nang mapasagot mo nga siya ay agad na kumalat sa buong campus na kayo na."

Patay.

Halos maligo na ako sa sarili kong pawis nang matulkasan ko ang sinabi ni Kevin. Ano ba namang klaseng kasintahan ako at nagawa kong sabihin iyon kay Marina. Itinulak ko pa siya at sinabi ko pa sa harap niya na kung kilala ko ba siya.

"Kung ako sayo, pupuntahan ko siya at hihingi ng tawad. Ano ba naman kaseng prank ang naiisip mo ngayon, Kylvin. Parang hindi ikaw ang Kylvin ang nakilalala ko dati."

Agad akong tumayo at huminga ng malalim. Dahan-dahan akong pumunta sa kinaroroonan ni Marina. Nagkukumpulan ang mga kaibigan niyang babae at halos marinig ng buong tao sa classroom ang tawanan nilang lahat.

"Why are you here?" Mataray na bungad sa akin ni Marina nang nasa tapat na nila ako.

"K-Kase—" She cut me off.

"What kind of joke was that? Acting that you didn't know me? Kylvin, I— aren't you gonna be cute for me for once? You always acting like that. I know that you are easy to get mad but..." She sighed. "I'm giving you a second chance."

What second chance? I'm clueless.

"Ano na? Hindi mo ako kakausapin? Hindi ka hihingi ng tawad?"

I looked at her and I released a sighed.

"H-Hi my love of my life. I am sorry of what I did earlier... I was just... I-I wasn't in my mood and that was not a joke or something and—" She cut me off again but this time she kissed me swiftly.

Okay, it was a sudden moment but I couldn’t hide myself not to die from cringe.

"I love you," she said in a lovely way that every man on Earth would melt their hearts within a second.

"I- I—" I stammered.

Bigla nalang pumasok sa loob ng classroom ang first Instructor namin at nagsinupuan ang lahat sa kani-kanilang mga puwesto. Agad namang nagpakilala ang Instructor at walang anu-ano'y bigla nalang siyang nagklase.

Mas mabilis pa sa sasakyan ang mga kamay nito sa pag-solve ng mga problems sa white board. Hindi manlang masundan ng iba ang mga pinagsasabi ng Instructor na tila ba ay siya nalang ang nakakaintindi sa kanyang pinagsasabi. Ipinukpok ng katabi ko ang kanyang hawak na lapis sa kanyang ulo dahil ni-isa wala siyang naisulat sa mga pinagsasabi ng nasa harapan.

Ang iba naman ay hinahampas ng marahan ang mga noo nila sa kani-kanilang mga lamesa. Walang tigil ang kakapaliwanag ng Instructor sa kanyang kinaklase at tila ba'y wala na siyang balak na huminto.

"And for now. We have a quiz. I assume that you all understand my lesson. So, question number one," bigla niyang sabi at nataranta ang lahat sa biglaang pagsusulit niya.

Mayroong hindi na nakasagot dahil sa bilis ng mga tanong ng Instructor. He only read the question once. No one was able to caught the question in one hearing except for me. I guess, those training I had in the Headquarters really helped in this situation.

"Okay, Let us check your answers," sabi nito at kinolekta ang mga papel naming lahat. Mayroon pa kase kaming oras sa klase niya kaya inisa-isa niyang winastuhan ang mga sagot namin.

After thirty minutes of checking, he revealed our scores. Majority of us didn't pass. And the whole class left in shock after he mentioned my name. I got a perfect scores and even our Instructor couldn't believe what I had got.

"Mr. Diasque. Go to the Principal's Office, right now," strikto nitong sabi sa akin at pinagtinginan ako ng lahat. "You cheated. No doubt."

Huh? Seriously?

Thank you for reading :)