En çok kendime acıyorum
En adaletsiz adliyede
Bir ömrü sensiz geçirmek cezasına çarptırıldım.
En berbat hapiste tutsak kaldım
En renksiz duvarlara düştü gölgem
Ekmeğim hep bayat, suyum hep acı oldu
Kör kalemlerin kurşunuyla attım duvarlara çentikleri
Kendimden sonra, tanrıya acıyorum
Nasıl sığdıracak dünyaya bu kadar acı dolu kalbi?

acıyanlara...