Öyle aşık ki bu yürek hırpalanmaya,
Daha bir kez olsun şefkat taşıyan bir gönüle konamadı.
Bir gün olsun mutluluktan dört köşe olamadı.
Ne sevmeye, ne sevilmeye doyamadı.
Kendi topraklarında yetiştirdiği güllerin dikenleri,
Hep kanattı, bu ruh bir türlü deva bulamadı.
Ne zaman senden kaçmaya çalışsam,
Umut denen illet peşimi bırakmadı.